το μπλε –
μου το ’κλεψαν
τα καράβια
(σα να τους ανήκε εξ αρχής)
αγύρτες
της στιγμής
δώδεκα.
τίποτα δεν ήρθε.
μόνο ταπείνωση,
να στάζει απ’ τα βλέφαρα.
σε μια κλωστή –
σε μια σελίδα –
χάραξα
το τίμημα.
(του ναύτη. του εαυτού. ποιος ξέρει;)
ύφασμα
βαμβακερό –
η ψυχή το ύφανε
με λέξεις.
θέσατε.
παραχαράκτης βυθού
η φαντασία.
(αλόγονη.
όμορφη.
σάπια.)
σπεύσατε.
το δελφίνι
άργησε.
η πολιορκία άρχισε
χωρίς κανέναν.
ένα σπουργίτι –
φτερούγισμα γνώριμο.
εκστατικό.
σαν να ’ταν τότε.
σαν να ’ταν πάντα.
η πολυθρόνα
(η φωλιά του)
ήταν το άλλοθι.
εισπνεύσατε.
κρατήστε το μέσα.
μην το εξηγήσετε.
το άλλοθι
δεν είναι για όλους.
Κική Κωνσταντίνου
Καλησπέρα αγαπημένη μας φίλη με τις ποιητικές σου δημιουργίες. Ένα ακόμα δυνατό πνευματικό σου παιδί εδώ να χαϊδεύει το στοχασμό μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου.