Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"ΑΙΩΝΙΟ" ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΕΡΩΤΗΜΑ


  Αν η ζωή ήταν χρωμα, τι χρώμα θα ήτανε;





Άραγε θα ήτανε μονόχρωμη;

Σχόλια

  1. πιστεύω πως η ζωή δεν έχει ένα μόνο χρώμα. κάθε φορά εναλλάσσεται από τα πιο σκούρα έως τα πιο φωτεινά...

    φιλιά μικρούλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. γαλαζιο της θαλασσας και του ουρανου!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ είμαι σίγουρη πως θα είχε πολλά χρώματα!!
    Ανάλογα με την περίσταση θα διάλεγε...
    Φιλάκια κοριτσάκι:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. θα συμφωνήσω απόλυτα και εγώ με την βίκυ!
    καλό απόγευμα εκφράσου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κάτι σαν το ουράνιο τόξο θα'λεγα εναλλάσσεται κάθε στιγμή και όλη μαζί αποτελεί το λευκό!

    Φιλιά θαλασσινά για καλό ΠΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το χω σκεφτει κ γω αυτο ζουζου μου αλλα λειπουν απο εκει καποια σκουρα χρωματάκια. καλυτερα βεβαια η ζωη να ειναι παντα φωτεινη σαν το ουρανιο τοξο! δεν το συζητω! χιχιχιχι

      Διαγραφή
  6. Ρώτησε έναν εκ γενετής τυφλό!
    Μια φορά ένας τυφλός μου είπε το εξής όταν τον ρώτησα πως φαντάζεται τα χρώματα: Το χρώμα ανήκει στην επιφάνεια των πραγμάτων. Κοίτα πιο μέσα από την επιφάνεια.
    Δεν ξέρω αν αυτό σου δίνει απάντηση στο ερώτημά σου αλλά με έκανε να σκεφτώ παρά πολύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. για να ειμαι ειλικρινης και εμενα με εβαλε ο σχολιασμος σου να σκεφτω.

      αδιαμφησβητητα η απαντηση του κυριου που ανεφερες ειναι (δε βρισκω και τη καταλληλη λεξη αυτη τη στιγμη) αλλα θεωρω πως ειναι πολυ ιδιαιτερη (με τη καλη εννοια φυσικα) και βαζει το μυαλο πολλων ανθρωπων σε εγρηγορση.

      δεν εχει τυχει να γνωριζω τοσο καλα καποιον τυφλο για να μπορεσω να τον ρωτησω κατι τετοιο αλλα και να γνωριζα δε ξερω αν θα ειχα τη δυναμη να το κανω. ετσι αισθανομαι αυτη τη στιγμη τουλαχιστον.

      νομιζω πως η απαντηση στο δικο μου ερωτημα ειναι πως η ζωη ειναι πολυχρωμη. αναλογα με τα σταδια που καλειτε καποιος να ζησει και να αντιμετωπισει στη ζωη του καθε φορα.

      αν ηταν στο χερι μου ομως θα προτιμουσα η ζωη να ηταν μονοχρωμη και μαλιστα λευκη. γεματη αθωοτητα, καλοσυνη και ευωδία (συνδυάζοντας το λευκό στο μυαλό μου με ενα λευκό τριαντάφυλλο).

      καλη σου μερα φιλε μου!

      Διαγραφή
    2. Εμείς που γνωρίζουμε τα χρώματα, θα συμβολίσουμε οτιδήποτε με κάποιο χρώμα. Κάποιος που δεν ξέρει τι είναι χρώμα θα συμβολίσει χωρίς αυτό.
      Θα προτιμούσα πάντως στην ερώτησή σου αντί για χρώμα να ήταν μελωδία! (Εκ γενετής κωφούς δεν έχω γνωρίσει) Ή άρωμα! Ή και τα τρία μαζί!

      Διαγραφή
    3. Moυ αρεσε πολυ η δευτερη παραγραφός σου. Ιδιαίτερη θα έλεγα. Εξάλλου η ζωή μπορεί να παρομοιαστεί με οτιδήποτε θελήσει ένας ανθρώπινος νους, έτσι δεν είναι; Απλά το χρώμα ειναι αυτό που έτυχε να έρθει πρώτο στο δικό μου μυαλό, ίσως γιατί με αυτό έχω μαθει να συνδυάζω και κατα καιρούς τη ψυχολογία μου.

      Το τραγούδι που έχω βάλει να συνοδέψει την ανάρτηση αυτή, αν το προσέξεις στην αρχή όταν ξεκινάει ο ηθοποιός γιατί είχε γραφτεί πριν χρόνια για ένα σήριαλ, ξεκινάει με το παραπάνω ερώτημα. γι αυτό και το συνόδεψα με αυτό το τρόπο.

      τη καλημέρα μου! :)

      Διαγραφή
  7. Γκρι.
    Θα ήταν γκρι.
    Αυτή την περίοδο, τουλάχιστον.
    Αν με ξαναρωτήσεις στο μέλλον μπορεί να σου πω άλλο χρώμα.
    Αλλά αυτό τον καιρό είναι γκρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχ καλη μου Αθηνα κατι σε προβληματιζει σωστα; ευχομαι να περασει και μαλιστα γρηγορα!

      και μη ξεχνας πως το γκρι εχει κι αυτο ως βαση το λευκο!

      θα βγει στην επιφάνεια! κοντεύει! χιχιχι

      φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  8. Λογικά είναι πολλά πολλά χρώματα και αποχρώσεις , αλλά πιστεύω πως υπάρχουν και άνθρωποι που ζουν μέσα στο μαύρο και τις δικές του αποχρώσεις( εκ γεννετής απαισιόδοξοι), πως υπάρχουν άλλοι που ζουν αποκλειστικά στα χαρούμενα κίτρινοκοκκινοπορτοκαλιά(στον κόσμο τους κοινώς) οπότε...
    διάλεξε και πάρε!! χαχαχα
    Εγώ τα θέλω όλα, γιατί ξέρω πως ακόμα και στο μαύρο να είμαι θα ξαναβγω στο γαλάζιο του ουρανού :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ωραια η απαντηση σου λεβινα μου! συμφωνω μαζι σου! ολα χρειαζονται για την αναδυση μας στο χρωμα του ουρανου! :)

      φιλακια πολλα!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...