ΟΔΕΥΩΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

            Καλημέρα στη μπλοκογειτονιά μου!

Τι μου κάνετε; Είστε όλοι καλά; Εύχομαι και θέλω να είστε όλοι καλά!

           Σάββατο, 5 Μαΐου σήμερα. Μια μέρα έμεινε ακόμη ή μαλλον σχεδόν έφτασε εκείνη η μέρα που η Ελλάδα για άλλη μια φορά θα κληθεί να ψηφίσει το κόμμα που θέλει να αναλάβει τα ηνία της πτωχευμένης πλέον Ελλάδας μας γιατί στη ουσία πτωχευμένοι είμαστε και δεν αναφέρομαι μόνο σε οικονομικό επίπεδο.

            Επτωχεύσαμε φίλοι μου! Δυστυχώς επτωχεύσαμε! Οικονομικά, ηθικά, κοινωνικά, πολιτισμικά μα πάνω απ’όλα ανθρωπιστικά!

            Πόσοι συνάνθρωποι μας άραγε έφυγαν άδικα από τη ζωή θέλοντας να δώσουν διέξοδο στο οικονομικό και όχι μόνο αδιέξοδό τους;

            Κι απ την άλλη μήνες μη πω χρόνια πλέον βλέπω την Ελλάδα μας να διασύρεται στο εξωτερικό για διάφορους λογούς που λίγο πολύ όλοι τους ξέρετε και δε χρειάζεται να τους αναλύσω περαιτέρω.

            Να σας πω κάτι; Και εμείς οι ίδιοι βρίζουμε πολλές φορές τη χώρα μας για αυτά που μας προσφέρει ή μάλλον γι αυτά που δε μπορεί πια να πας προσφέρει αλλά έχω την εντύπωση πως όταν ακούμε να το κάνουνε ξένοι αυτό μας πονάει ακόμη περισσότερο.

            Είναι σα να μιλάς άσχημα για ένα πρόσωπο της οικογένειάς σου που ενώ αγαπάς πολύ σε πλήγωσε. Όσο και να πεις ή μάλλον ότι και να πεις ξέρεις πως θα σου περάσει γιατί είναι δικός σου ανθρώπος και θα παλέψετε μαζί για να λυθεί το πρόβλημα που δημιουργήθηκε. Κάπως έτσι είναι για μένα η Ελλάδα μας.

            Μπορεί να ακούω τους Έλληνες να μιλάνε αρνητικά γι αυτή αλλά δε με νοιάζει, δε με τσαντίζει, αντίθετα μάλιστα με βρίσκει σύμφωνη. Όταν ακούω όμως να μιλάνε άσχημα για  τη χώρα ομου ξένοι εκεί τσαντίζομαι πραγματικά και έχω την εντύπωση πως δεν είμαι η μόνη που αισθάνεται έτσι.

            Είχα πει στον εαυτό μου να μη γράψω ανάρτηση σχετικά με τις εκλογές αλλά δε μπορώ. Όσο κι αν προσπάθησα δε μπορώ. Έχω τόσα μέσα μου που πρέπει να τα δημοσιεύσω. Να τα μοιραστώ με κάποιον και θα τα μοιραστώ. Έτσι μπερδεμένα, ατσούμπαλα μα αληθινά, όπως έχω μάθει χρόνια τώρα να κάνω.

            Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

            Δεν ήμουνα ποτέ ο άνθρωπος εκείνος που ασχολούταν με πάθος και θέρμη με τα κοινά. Αντίθετα μπορώ να πω, ήμουνα ο άνθρωπος εκείνος που βαριότανε αφόρητα ακούγοντας και μόνο τη λέξη πολιτική να ηχεί στα αυτιά του.

            Τώρα όμως πιο συνειδητοποιημένη μα και πιο θυμωμένη από ποτέ έχω γνώμη, έχω άποψη, έχω οργή και πρέπει να την εκφράσω.

            Θυμάμαι σα να ηταν χθες τότε που με τη ξαδέρφη μου ειμασταν μικρά παιδιά και χωρίς καν να έχουμε καταλάβει τι σημαίνει «ψηφίζω» καθόμασταν ανέμελες επάνω σε ένα παγκάκι που βρισκόταν έξω στο προαύλιο χώρο του σχολείου που ψήφιζαν οι συγχωριανοί μας.

            Δε καταλαβαίναμε και πολλά! Δε μας ένοιαζε κιόλας! Μικρές ειμασταν. Μας ένοιαζε μόνο που ξαφνικά το χωριό είχε γεμίσει κόσμο και εμείς καθισμένες στο παγκάκι του σχολείου, βλέπαμε να μπαινοβγαίνουν σε αυτό πολλοί άνθρωποι και να συζητάνε με τις ώρες μαζεμένοι σε «πηγαδάκια» έξω στο προαύλιο.

            Θυμάμαι μάλιστα γιατί ειμασταν και πειραχτήρια πως όταν βλέπαμε ηλικιωμένους να ψηφίζουν τους περιμέναμε με ανυπομονησία καθισμένες στο ίδιο παγκάκι που σημειωτέο ήτανε και στην είσοδο μα και έξοδο της κυρίας εισόδου του σχολείο, και τους ρωτάγαμε με χαρά αν ψόφησαν!

            Θυμάμαι χαρακτηριστικά το παππού το Νίκο (ψηλός, γεροδεμένος, άνθρωπος του χωριού δουλεμένος όπως όλοι εκείνα τα χρόνια) ο οποίος δεν άκουγε και καλά, να πλησιάζει προς το μέρος μας και όλο χαρά η τσαχπίνα ξαδέλφη μου να του φωνάζει από μακριά:

-         Παππού ψόφσες;

-         Τι λες παιδί μ; (αναρωτιότανε εκείνος)

-         Λέω παππού ψοφσες;

-         Αααα;;; (ήθελε άλλη μια γύρα της ερώτησης)

-         Παππού ψόφσες; Πιο δυνατά αυτή τη φορά

-         Ναι παιδί μ! Μόλις!

Και φυσικά αυτή η ερώτηση επαναλαμβανόταν σε όποιον/όποια παππού/γιαγιά ξέραμε πως δεν ακούει καλά. Αλλά και μερικοί που άκουγαν καθαρά την ερώτηση μας απαντούσαν γελώντας Ναι Ναι!

Πού να ξέραμε, χρόνια τώρα μετά πως ήρθε η ώρα που όντως αυτή η ψήφος των Ελλήνων θα μπορούσε άνετα να μοιάζει με το «ψόφο» των Ελλήνων!

Γι αυτό προσοχή φίλοι μου! Αυτή τη φορά η ψήφο μας χρειάζεται σκέψη! Πολύ σκέψη!

Δε σας κρύβω ότι με προβληματίζει ιδιαιτέρα η ψήφος μου και το μόνο σίγουρο είναι πως δεν είμαι η μόνη. Τους περισσοτέρους ανθρώπους που ακούω ή έχει τύχει να συνομιλήσω μαζί τους, τους βρίσκω άκρως προβληματισμένους για τη ψήφο τους.

Καλώς ή κακώς έχουμε μόνο μία ο καθένας και δε πρέπει να την αφήσουμε να πάει χαμένη.

Μπορούμε όμως να είμαστε σίγουροι πώς θα πάει εκεί που πρέπει να πάει; Εκεί που θα είναι όντως καλύτερα για τη χώρα μα και για τους συμπολίτες μας;

Γιατί δε ξέρω για εσάς αλλά εμένα κανένας δε με πείθει πια! Μα και να με έπειθε ας μη γελιόμαστε! Όλοι ξέρουμε πως τα πράγματα είναι δύσκολα. Πολύ δύσκολα! Το θέμα είναι αυτοί που θα αναλάβουν τα ηνία της χωρας μας να είναι έτοιμοι να αγωνιστούν γι αυτή! Γιατί τι στο καλό; Κι αυτοί Έλληνες είναι! Δε μπορεί! Κυλάει ελληνικό αίμα στις φλέβες τους! Δε μπορεί! Αγαπάνε τη χωρά μας! Γενικώς μου είναι αδιανόητο να σκεφτώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπάνε τη χώρα τους. Αλλιώς ποιος ο λόγος να μενουν σε αυτή; Ας φύγουνε τότε!

Ξέρω πως δε σκέφτονται όλοι έτσι γιατί αν το έκαναν πιστεύω πως θα ηταν διαφορετικά τώρα τα πράγματα όμως θέλω να πιστεύω πως αυτή τη φορά θα αναλάβει αυτός ή αυτή που αγαπάει πραγματικά τη χώρα μας και θα πολεμήσει με νύχια και με δόντια γι αυτή μα και για εμάς!

Γι’ αυτό θέλει σκέψη η ψήφος! Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιος έχει αυτό το πάθος μέσα του για αγώνα και μάλιστα για να στεφθεί νικητής του αγώνα!

Δε θα σας κουράσω άλλο γιατί ήδη έγραψα αρκετά θα πω μόνο κάτι που πολύ σωστά έγραψε μια φίλη μου στη κατάστασή της στο facebook.

Έγραψε λοιπόν πως οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας που θα πάνε να ψηφίσουν πρέπει αυτή τη φορά να ψηφίσουν αποκλειστικά με γνώμονα το μέλλον των εγγονών τους και όχι με βάση το παρελθόν το δικό τους.

Μακάρι το παραπάνω να εισακουστεί από τα μυαλά που πρέπει να εισακουστεί!

Και κλείνοντας αυτή τη δημοσίευση θα ήθελα να σας αναρτήσω ένα ανέκδοτο που διάβασα στο egnomi.gr και νομίζω πως ταιριάζει γάντι στη περίοδο που διανύουμε:

« Μια μέρα, περπατώντας στο δρόμο, ένας μεγάλος πολιτικός αρχηγός κόμματος τραυματίστηκε από ένα φορτηγό και πέθανε. Η ψυχή του ανέβηκε στον παράδεισο (μάλλον κατά λάθος) και βρέθηκε μπροστά από τον Άγιο Πέτρο...

            - Καλώς ήρθατε στον παράδεισο! Είπε o Άγιος Πέτρος πριν μπει, έχουμε ένα πρόβλημα ... Βλέπετε, ένας πολιτικός του αναστήματός σας σπάνια περνάει από εδώ και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε με σας ... Αλλά θα κάνουμε το εξής: θα περάσετε μια μέρα στην κόλαση και μία στον παράδεισο, και εμείς θα σας αφήσουμε να επιλέξετε πού θα περάσετε την αιωνιότητα.

           Ο άνδρας οδηγήθηκε στον ανελκυστήρα, ο οποίος τον κατέβασε , στην κόλαση. Οι πόρτες άνοιξαν και ο άντρας βρέθηκε ακριβώς στη μέση ενός γηπέδου γκολφ, κομψό και πράσινο. Λίγο μακρύτερα είδε μια λέσχη και μπροστά πρώην συναδέλφους του κόμματος και φίλους του επιχειρηματίες που είχαν ήδη πεθάνει, ντυμένους κομψά και πολύ ευχαριστημένους. Έτρεξαν να τον χαιρετήσουν, τον αγκάλιασαν και άρχισαν να θυμούνται τα καλά χρόνια, όταν πλούτιζαν εις βάρος του λαού ... Έπαιξαν χαρούμενοι μια παρτίδα γκολφ, στη συνέχεια δείπνησαν στο σύλλογο διασκεδάζοντας και τρώγοντας χαβιάρι και το βράδυ -συντροφιά με μια όμορφη νεαρή ... Συναντήθηκε ακόμη και με τον Διάβολο, ο οποίος αποδείχθηκε ότι είναι ένας συμπαθητικός τύπος, διασκεδαστικός, είπαν ανέκδοτα και χόρεψαν. Ήταν τόσο καλά που δεν κατάλαβε όταν ήρθε η ώρα να φύγει. Όλοι τον ξεπροβόδησαν ...

Ανέβηκε μέχρι την πύλη του Παραδείσου, όπου Άγιος Πέτρος τον περίμενε:

- Τώρα είναι η ώρα να πας στον παράδεισο!
           Ο πολιτικός ( χωρίς ενδοιασμούς, φυσικά), πέρασε τις επόμενες ώρες πάνω από το ένα σύννεφο στο άλλο, χαϊδεύοντας μια άρπα και τραγουδώντας. Οι 24 ώρες πέταξαν, και ο Άγιος Πέτρος ήρθε:
           - Περάσατε μια μέρα στην κόλαση και μία στον παράδεισο. Είναι η ώρα να επιλέξετε! Ο άνθρωπος το σκέφτηκε για μια στιγμή και στη συνέχεια είπε:
           - Ο παράδεισος είναι πολύ όμορφος, αλλά νομίζω ότι θα ένιωθα καλύτερα στην κόλαση.

Ο Άγιος Πέτρος τον συνόδευσε στον ανελκυστήρα και κατέβηκε στην κόλαση ...

Όταν άνοιξε την πόρτα, ξύπνησε στη μέση μιας ερήμου που καλύπτονταν με κάθε λογής σκουπίδια. Είδε τους φίλους του ντυμένους με κουρέλια, να σκάβουν μέσα στα σκουπίδια. Ο Μεγάλος διάβολος τον υποδέχτηκε και τον χάιδεψε στον ώμο ...
           - Δεν καταλαβαίνω, είπε ο πολιτικός, χθες ήμουν εδώ και ήταν όμορφες γυναίκες, γκολφ, έφαγα από όλα τα καλά και διασκέδασα πολύ .... και ... και ... Τώρα το μόνο που έχετε είναι ένα ξηρό έδαφος, γεμάτο σκουπίδια ... και οι φίλοι μου φαίνονται πικραμένοι ...

Ο Μεγάλος διάβολος χαμογέλασε και είπε:
         - Χθες ήταν η προεκλογική εκστρατεία! ΣΗΜΕΡΑ ΨΗΦΙΣΕΣ »!!!!!!

Χαχαχαχα! Σωστό!

Γι αυτό λοιπόν προσοχή στη ψήφο μας!

Καλό σαββατοκύριακο και καλή ψήφο να έχουμε! :)