ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΗ ΜΑ ΓΙΟΡΤΙΝΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ

             Kαλημέρα στη γιορτινή πλέον μπλοκογειτονιά μου. 

            Και είναι όντως συγκινημένη γιατί πράγματι έτσι αισθάνθηκα διαβάζοντας δυο αναρτήσεις, τη μια στο μπλοκοσπιτάκι της αγαπημένης Νάσιας και την άλλη στο μπλοκοσπιτάκι του αγαπημένου μου επίσης Μανταρινιού.

            Κορίτσια με κάνατε να συγκινηθώ πρωινιάτικα…. Δε ξέρω αν θα σας το συγχωρήσω ποτέ αυτό! ΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙ

            Η γιορτή της μητέρας λοιπόν σήμερα! Της μαμάς θα πω εγώ! Για μένα η λέξη μαμά ηχεί καλυτέρα στα δικά μου αυτιά και μοιάζει ποιο προσιτή και γλυκιά στην έννοια που έχω εγώ στο μυαλό μου για τη λέξη αυτή.

            Χρόνια πολλά σε όσες γιορτάζετε! Να είστε πάντοτε καλά και να χαίρεστε την οικογένειά σας καθώς και τα άτομα που ανήκουν σε αυτή να χαίρονται και να κάνουν ευτυχισμένες εσάς.

            Χρόνια πολλά και σε όσους γιορτάζουν επίσης οι μαμάδες σας! Είναι αλυσίδα αυτή, κάπου θα υπάρχει μια μαμά για όλους μας.

            Χρόνια πολλά και στη δική μου μαμά που της τα πα πριν λίγο τηλεφωνικώς!

            Χρόνια πολλά και στη ξαδέλφη μου που από φέτος γιορτάζει! Τι γλυκό να γιορτάζεις για πρώτη φορά… :) 

            Πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη να γράψω κάτι και για όσες μαμάδες αρκετών ανθρώπων έχουν  φύγει από τη ζωή… αλλά δε θα το κάνω γιατί θα στενοχωρηθώ πολύ και επειδη είμαι ήδη προδιατεθειμένη δε θα το κάνω γιατί παρόλο που ο καιρός είναι χαλιά και σήμερα εγώ έχω ένα πολύ όμορφο πρόγραμμα για μετα το μεσημέρι και για να το ζήσω όπως το είχα φανταστεί θέλω να είμαι χαρούμενη από το πρωί.

            Θα ήθελα να πω όμως σε όσους από εσάς λείπει η μαμά σας απλά σκεφτείτε τη και πείτε της μια γλυκιά λέξη. Σίγουρα θα την ακούσει!

            Ξέρετε, όταν ήμουνα μικρή πίστευα πως οι μαμάδες δε μπορεί παρά μόνο να είναι καλοί άνθρωποι. Μεγαλώνοντας βέβαια διαψεύστηκα κατηγορηματικά, κυρίως απ’ όσα μάθαινα γι αυτές μέσω της τηλεόρασης.

            Δε θα αναφερθώ στις γυναίκες εκείνες που δεν αξίζουν να λέγονται έτσι γιατί στην ουσία δε μπορεί να είναι μαμάδες. Δε τους αξίζει να είναι!

            Θέλω όμως να αναφερθώ σε εκείνες που δε κατάφεραν να γίνουν  μαμάδες. Λυπάμαι όταν βλέπω γυναίκες που θέλουν να γίνουν μαμάδες και δε μπορούν τη στιγμή που άλλες πάνε και κάνουν εκτρώσεις με τον ίδιο τρόπο που αλλάζουν τα ρούχα τους, όμως πιστεύω ακράδαντα πως μαμά δε γίνεσαι όταν γεννάς ένα παιδί. Μαμά γίνεσαι όταν καταφέρεις να αγαπήσεις πραγματικά τα παιδιά.

            Έχω παρατηρήσει πως υπάρχει ακόμη προκατάληψη στο θέμα της υιοθεσίας και ακόμη δε μπορώ να δεχτώ το γιατί, τη στιγμή μάλιστα που έχουν σβηστεί τόσα και τόσα ταμπού των ανθρώπων τα τελευταία χρόνια.

            Έχω ακούσει πως η υιοθεσία είναι μια πολύ δύσκολη κ ίσως επίπονη για κάποιους δοκιμασία μα δε μπορώ να καταλάβω αυτή την έκφραση «πως το δικό σου παιδί είναι αλλιώς.»

            Σίγουρα είναι άλλη η διαδικασία του να μεγαλώνει ένα μωρό μέσα σου και άλλη να ξέρεις πως έχει μεγαλώσει κάπου αλλού αλλά παρόλα αυτά το μωρό στη κοιλιά της μαμάς μένει συνήθως 9 μήνες, ενώ το μωρό στη ζωή και τη καρδιά της πραγματικής μαμάς θα μείνει για πάντα.

            Θυμάμαι τον εαυτό μου από πολύ μικρή να είναι υπέρ της υιοθεσίας και ομολογώ πως μεγαλώνοντας περίμενα να ακούω πολύ πιο θετικούς τους ανθρώπους απέναντι σε αυτή αλλά δε το βλέπω και με λυπεί αφάνταστα αυτό.

            Μια φορά πριν αρκετά χρόνια συζητούσα με μια φίλη μου για το παραπάνω θέμα και πάνω στη κουβέντα της είπα πως εγώ δε θα χα πρόβλημα αντίθετα θα ένιωθα πολύ χαρά και ευλογία αν είχα την οικονομική δυνατότητα να υιοθετούσα παιδί καποια στιγμή στη ζωή μου και κάπως ξίνισε και μόνο στο άκουσμα. Και θυμάμαι πως με ρώτησε αν θα το αγαπούσα με τον ίδιο τρόπο που θα αγαπούσα ένα δικό μου. Και της είπα με σιγουριά ναι. Εξάλλου τί σημασία θα είχε αν δε το είχα γεννήσει εγώ από τη στιγμή που εγώ θα το μεγάλωνα; Και μου απάντησε πως εκείνη δε πιστεύει πως θα μπορούσε ποτέ να αγαπήσει ένα ξένο παιδί.

 Παραξενεύτηκα με την απάντησή της γιατί για μένα η αγάπη δεν είναι κάτι που μπορεί να δοθεί σε πράγματα που προκύπτουν αποκλειστικά από εμάς, αντίθετα είναι ένα συναίσθημα που μπορείς να ζήσεις σε όλο του το είναι όταν καταφέρεις να κανείς πράξη αυτό που λέει σε όλο το φάσμα που μπορεί να καλύψει η έννοιά του.

Δυστυχώς τη παραπάνω παράγραφο δεν έχω καταφέρει να τη κάνω πραγματικότητα θα ήθελα όμως να το καταφέρω κάποια στιγμή στη ζωή μου. Θα ήθελα όταν γεράσω να αφήσω πίσω μου ευχάριστες αναμνήσεις και πολύ αγάπη. Θα ήθελα ότι θα ήθελαν όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι δηλαδή. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο!

Ακούω επίσης από πολλές γυναίκες να λένε πως δεν είναι ή δεν ηταν έτοιμες να γίνουν μητέρες και ακούω πολλούς να διαφωνούν μαζί τους θεωρώντας πως οι γυναίκες είναι πλασμένες για να γίνουν μητέρες.

Και εκεί διαφωνώ με αυτή την αντίληψη. Δε πιστεύω πως οι γυναίκες είναι πλασμένες για να γίνουν όλες μητέρες. Τι πάει να πει αυτό; Πάνω από τα δύο φύλα είμαστε άνθρωποι και οι άνθρωποι ήρθαν για να ζήσουν μα και για να προσφέρουν κάτι στο κόσμο μας. Δε μπορώ να καταλάβω γιατί η γυναίκα θα πρέπει να προσφέρει αποκλειστικά ένα παιδί τη στιγμή που μπορεί να προσφέρει πολλά άλλα πράματα. Γιατί μπορεί, όλοι μπορούμε!

Αλλά το χειρότερό μου είναι όταν ακούω ανθρώπους να κατακρίνουν τις παραπάνω γυναίκες. Εκεί γίνομαι πραγματικά έξαλλη. Και μεγάλωσα και σε χωριό που εκεί οι αντιλήψεις είναι ακόμη πιο ξεπερασμένες. Ίσως τελικά αυτό να μου έκανε καλό. Θέλοντας να μη γίνω σαν αυτές κατάφερα να γίνω το αντίθετο. Όχι να κρίνω απλά να καταλαβαίνω και να υπερασπίζομαι.

Ουφ πολλά έγραψα και σας κούρασα αλλά έτσι είμαι εγώ, θα με έχετε καταλάβει τώρα, άμα πάρω φόρα δε σταματάω με τίποτα.

Αλλά αφού έγραψα αρκετά από αυτά που ήθελα να πω ας βάλω μια τελεία τώρα και ας κλείσω τη συγκεκριμένη δημοσίευση ζητώντας μια χάρη από τις μαμάδες της μπλοκογειτονιάς μου.

Πέρυσι θυμάμαι είχα βάλει μια φωτογραφία ενός λουλουδιού εδώ θέλοντας να το προσφέρω ως δωράκι σε όλες τις μπλοκομαμάδες. Σκέφτηκα να το κάνω και φέτος αλλά θεώρησα πως θα ηταν καλύτερο να κάνω κάτι παρεμφερές αλλά και λίγο διαφορετικό.

Να, σκέφτηκα να σας ζητήσω σήμερα μια μικρή χάρη. Όταν βγείτε έξω και πάτε μια βόλτα ή έστω όταν βγείτε στο κήπο σας, κόψτε ένα μικρό λουλουδάκι, έστω και μια μικρή όμορφη μαργαριτούλα και προσφέρτε τη δώρο στον εαυτό σας από εμένα!

Πείτε πως σας το στέλνει η Εκφράσου ή μάλλον όχι η Εκφράσου, απλά η Κική!

Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε φίλοι μου!