Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σσσσσσσσσσσσςςςςςςςςς!

Μιλώ ψιθυριστά…
Κρατάτε μυστικό;
Τα όνειρα του καθενός μας «κοιμούνται» τριγύρω μας.
Μοιάζουν σαν εκείνες τις μικρές φουσκάλες που φυσούσαμε παλιά από ένα παιδικό παιχνίδι και σκορπούσαν τριγύρω μας ως κάτι μαγικό κ ονειροπόλο.
Είχατε τέτοιο παιχνίδι;
Θυμάστε με τι μανία και χαρά κυνηγούσατε τις φουσκάλες που πριν λίγο είχατε οι ίδιοι σκορπίσει;
Άλλες πιο μεγάλες, άλλες πιο μικρές, μα όλες όμορφες, μοναδικές!
Σα μαγική μοιάζει η εικόνα ενός παιδιού στη μέση να φυσά το παιχνίδι και φούσκες πολλές τριγύρω του να «αρμενίζουν» ψηλά περήφανες στον ουρανό.
Άλλες θα σπάσουν, άλλες θα πέσουν κι άλλες θα ανυψωθούν στον ουρανό και θα χαθούν από το ανθρώπινο μάτι.
Κάπως έτσι μοιάζουν και τα όνειρα που κάνει κάθε ανθρώπινο μυαλό.
Το μυαλό γεννά φουσκάλες, πλαισιώνουν τη καρδιά του ανθρώπου και η καρδιά ευφραίνετε κλείνοντας τα ανθρώπινα μάτια για μια βουτιά στο όνειρο.
Κάθε όνειρο, κοινώς βαθιά επιθυμία «κλειδωμένη» σε κάθε φουσκάλα να «αναπαύεται».
Ναι τα όνειρα «κοιμούνται»!
Ταξιδεύουν τριγύρω μας μα «κοιμούνται».
Θα ξυπνήσουν όταν έρθει η ώρα τους, όταν σπάσει η φούσκα τους.
Ας μην επιμένουμε.
Θα ξυπνήσουν όταν έρθει η ώρα να ξυπνήσουν.
Όταν το αποφασίσουν τα ίδια.
Σσσσσσσσσσσσσσσσσουτ!
Τα όνειρα κοιμούνται μα θα ξυπνήσουν τελικά.
Σήμερα μιλάμε ψιθυριστά εδώ!
Είναι όμορφα και γαλήνια να παρατηρείς τα όνειρα να «κοιμούνται» και να «ταξιδεύουν» τριγύρω σου….
Μοιάζει με την εικόνα που ανέφερα παραπάνω.
Στη μέση εσύ και τριγύρω τα όνειρα σου.
Θες να απλώσεις το χέρι να αγγίξεις έστω ένα  εξ αυτών μα είναι τόσο όμορφα ακόμη κ έτσι που δε θέλεις να τα ενοχλήσεις…
Είπαμε θα ξυπνήσουν όταν  θέλουν να ξυπνήσουν
Εξάλλου μη ξεχνάς πως αφού τα όνειρα μπορούν έστω κι ακόμη να τα κάνουν οι άνθρωποι έχουν και ένα σημαντικό κοινό στοιχείο μεταξύ τους.
Αν τα αφυπνίσεις νωρίτερα από τη στιγμή που τα ίδια θελήσουν θα θυμώσουν, δε θα σε πιστέψουν και θα απομακρυνθούν περισσότερο από κοντά σου.
Άφησέ τα να ταξιδέψουν τριγύρω σου και προσπάθησε να απολαύσεις την εικόνα που σου προσφέρουν.
Μη τα ξυπνήσεις….
Είπαμε θα ξυπνήσουν όταν θελήσουν τα ίδια να ξυπνήσουν!
Σσσσσσσσσσςςςςςς!!!!!

Σχόλια

  1. δεν ήξερα πως κοιμάστε ακόμα,ελπίζω να μην σας ξύπνησα με την επίσκεψή μου,χαχαχα
    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχαχαχαχαχα

      αμα περπατας με τις πατουσες και μιλας ψιθυριστα εισαι καλοδεχουμενη αλλιως θα πεσει ξυλο. χαχαχαχαχα

      καλημεραααααααααααα γλυκια μου ζωηρη Νασια!!!!

      Διαγραφή
  2. χαχαχαχαχα. γελαω με αυτα που γραφω. με τις πατουσες εγραψα? με τις μυτες των ποδιων ηθελα να πω αλλα πηγα στις πατουσες. χαχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σήμερα ξαναήρθα και φυσικά μιλώ σιγά ψιθυριστά, ελπίζω πριν να μην ξύπνησα κανέναν και κανένα όνειρο πριν την ώρα του γιατί θα στεναχωρηθώ πολύ.
    Τα όνειρα είναι πολύτιμα!
    Λοιπόν πολύ όμορφο το κείμενο σου, με ενθουσίασε αλλά δεν φωνάζω.
    Τα ξαναλέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαιρομαι φιλη μου που σου αρεσε το κειμενο. πραγματικα χαιρομαι τοσο πολυ.

      μην ανησυχεις δε ξυπνησες κανεναν κοιμουνται ολα τοσο βαριαααα

      φιλακιαααααα

      Διαγραφή
  4. νομιζω πως εγραψα κακα αντι καλά,χαχαχα και με την έγκριση που εχεις δεν μπορω να το σβησω...βγάλε την εγκριση καλέ ,να διορθωνω τα λάθη μου! αν το εχω γράψει ''καλά'' μην δημοσιευσεις και αυτο το σχολιο,ετσι και αλλιώς μην το δημοσιεύσεις,ναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. παλι καλα που κανεις λαθη και δεν αισθανομαι μοναξια. μονο εγω κανω λαθη συνηθως εδω περα. χαχαχα. οντως κακα ειχες γραψει, οποτε το διεγραψα εγω και αφησα αυτο.

      δε θελω να βγαλω την εκριση γιατι υπαρχουν πολλων λογιων ανθρωποι στη μπλοκοσφαιρα και πολλες φορες εκφραζονται ασχημα και καλα να εκφραστουν ασχημα για εμενα δε θα με πειραζε θα απανταγα καταλληλως απλα δε θα θελα ποτε να εκφραστουν ασχημα για καποιον αλλο που εχει αφησει σχολια σε μενα.

      δεν εχει συμβει βεβαια ποτε κατι τετοιο αλλα επειδη δε θα ηθελα εχω τη εγκριση ενεργη.

      Διαγραφή
    2. θες να τα σβησω κι αυτα μηπως? οτι θελεις!

      Διαγραφή
  5. οχι ,ό,τι θες εσύ θα κάνεις στο μπλογκ σου,για να μην σου πιανω χώρο με άσχετα σχόλια το είπα...φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. οχι βρε δε μου πιανεις χωρο. μια παρεα ειμαστε εδω! φιλακια πολλα και σε σενα!

      Διαγραφή
  6. Eμένα που μου αρέσει να κάνω και ξύπνια όνειρα πειράζει?
    Που όταν είμαι κουρασμένη, πονοκεφαλιασμένη πάω στο κρεββάτι μου ξαπλώνω και ονειρεύομαι πως είμαι κάπου αλλού ... που όταν ήταν να κάνω ένα μακρινό ταξίδι εγώ έκλεινα τα μάτια και ονειρευόμουν διάφορα και πέρναγαν οι ώρες σαν νερό...
    δεν ξέρω αν είναι φυσιολογικό αλλά εμένα μου αρέσει!

    φιλιάαα πολλά πολλά
    καληνύχτα κοριτσάκι μου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εννοειται πως ειναι φυσιολογικο κι αυτο που κανεις εσυ το οποιο δε θυμαμαι πως λεγεται αυτη τη στιγμη ειναι το καλυτερο. λενε πως οταν ονειρευεσαι τοσο "χειροπιαστα" ας το πω εχεις πιο πολλες ελπιδες να πραγματοποιησεις τα ονειρα σου.

      φιλακια πολλα πολλα

      Διαγραφή
  7. Δεν ξέρω αν θυμώνουν τα όνειρα, αυτό που ξέρω είναι ότι δεν έχω τηλεκοντρόλ για να αλλάζω τα όνειρα σαν τα κανάλια! Ειδικά άμα το έργο έχει εφιάλτες! Και ναι! Θα φωνάξω όχι για να ξυπνήσουν, αλλά για να σηκωθούν επειδή παραχουζούρεψαν!

    ΥΓ. Για την έγκριση των σχολίων, έχεις ένα δίκιο. Όμως όπως λέει η παροιμία, καθαρός blogger, τις βρισιές δεν τις φοβάται! Τς σβήνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. γιατι να αλλαξεις τα όνειρά σου; και γιατι τα όνειρά σου να είναι εφιάλτες; δικά σου ειναι βέβαια ότι θέλεις τα κάνεις αλλά νομίζω πως καλό θα ηταν να ειναι παντα θετικα τα όνειρά μας προσπαθωντας να μην επηρεαστουν απο εξωγενεις παραγοντες.

    δε φοβαμαι μη μιλησουν ασχημα για μενα η γι αυτα που γραφω, δε θελω να εκφραστουν ασχημα για σχολιασμο αλλου μπλοκερ. αυτο θελω να αποφυγω γιατι εχω δει σε πολλα μποκοσπιτα να τσακωνονται μεσω σχολιων σε αναρτηση διαφοροι αναγνωστες του μπλοκ και δε μου αρεσει αυτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...