Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ... ΛΙΒΑΔΙ....

Το να μπορείς να διακρίνεις μέσα σε ένα λιβάδι τη μοναδική πεταλούδα ονομάζεται ικανότητα. Το να μπορείς να «δημιουργήσεις» μέσα σε ένα λιβάδι τη δική σου πεταλούδα λέγετε φαντασία.
Το να θεωρείς πως το «προϊόν φαντασίας» είναι μη υπαρκτό σημαίνει πως εσύ έχεις χάσει κάτι από τη μαγεία της ψυχής σου.
Δες με τα καθαρά μάτια των παιδιών και θα καταλάβεις…
Για να σε βοηθήσω… θυμήσου πως ένοιωθες κάθε φορά που ζωγράφιζες μικρός/μικρή πεταλούδες στα λιβάδια.
Δε σε ένοιαζε αν ηταν όντως υπαρκτές, σε ένοιαζε πως υπήρχαν και ομόρφαιναν το δικό σου προσωπικό λιβάδι…

Σχόλια

  1. Πάρα πολύ ενδιαφέρον. Συγχαρητήρια για τη σκέψη και την αναγωγή στην παιδική ηλικία... Ειδικά οι πεταλούδες είναι πολύ συμβολικές και μας γεμίζουν ένα σωρό συναισθήματα. Καλημέρα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστω παρα πολυ για το ομορφο σχολιο σου!!! συμφωνω μαζι σου σε αυτο που ειπες για τις πεταλουδες. τις αναφερω συχνα, γενικα μου αρεσουν και ως ζωα! απο τα πιο ομορφα και αγνα θεωρω... :)

      καλο σου απογευμα!!!

      Διαγραφή
  2. Τότε..είμαι παιδί!Μη γελάσεις..όποτε είμαι στεναχωρημένη φτιάχνω με το μυαλό μου μία εικόνα, μία ιστορία, ένα παραμύθι ,ένα ροζ κόσμο όπως τον θέλω και..μπαίνω μέσα..γίνομαι μέρος του και ζω το κόσμο όπως τον θέλω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ειμαι σιγουρη πως εισαι παιδι!!!! εχεις την αθωοτητα και την ενεργεια ενος παιδιου!!!! εισαι καλλιτεχνης με αξια οποτε επιβαλλετε να παραμεινεις παιδι!!!!

    μ αρεσει ο κοσμος σου!!! ασε με να σε ακολουθησω!!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θυμάμαι!

    Ποτέ δεν ξεχνώ!

    Καλό Σαββατοκύριακο κακή μου φίλη! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαιρομαι που δε ξεχνας!! :)
      μονο χαρα μας δινει!

      καλο σκ και σε σενα γλυκια μου!

      * εκανες ενα λαθακι αντι για καλη εγραψες κακη. χαχα. δε πειραζει! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
    2. χεχε! Ο δαίμων του πληκτρολογίου!
      Αν τα σχόλια ήταν ανοιχτά θα το είχα δει και θα είχα επανορθώσει :(
      Σόρρυ ε;

      Καλημέρα!

      Διαγραφή
    3. δε πειραζει γλυκια μου! το καταλαβα!!! <3 <3

      καλημερα!!! φιλακι γλυκο! :*

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...