Η ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΗ ΜΟΥ ΠΟΡΕΙΑ ΕΚΑΝΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΜΠΗ.

Εκφραστικοί μου φίλοι καλημέρα!

Εύχομαι να μου είστε όλοι καλα!

Σεργιάνισα στα «στενά» της μπλοκογειτονιας και τους περισσότερους σας βρήκα καλα, στις θέσεις σας και στους εκάστοτε προβληματισμούς σας!

Βασικά έχω χάσει μια καλή φίλη από τη μπλοκογειτονιά και αρχίζω να ανησυχώ… θα κάνω λίγο υπομονή και βλέπουμε…..

Πάμε στα δικά μας τωρα!

Έκατσα και έγραψα το πέμπτο μέρος της εκφραστικής πορείας που με στεναχώρησε εχθές γιατί κατά λάθος το εσβησα και ηταν τοσο εκφραστικό…. αλλά τι να κάνουμε συμβαίνουν και αυτά…

Σε αυτό το σημείο να θυμίσω πως όποιος θέλει να θυμηθεί ή να διαβάσει για πρώτη φορά τα παλαιοτέρα μέρη της εκφραστικής πορείας μπορεί να κάνει την εξής διαδρομή:

Για το πρώτο μέρος εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/11/h_30.html, για το δεύτερο μέρος εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/12/h.html., για το τρίτο μέρος εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/12/h_10.html. και για το τέταρτο μέρος εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/12/blog-post_17.html

Και πάμε τωρα στο πέμπτο μέρος που εχει να κάνει με το λόγο ή μαλλον τους λογους που με οδήγησαν να «κατεβάσω» αρκετά από τα κείμενά μου από το μπλοκ και να σας πω πως αισθάνομαι πλέον για αυτό!

Η ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΗ ΜΟΥ ΠΟΡΕΙΑ (ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ).

Που λέτε φίλοι, κάπου εκεί στις αρχές του 2011 άρχισα να γράφω διάφορες ιστορίες, παραμύθια, δοκίμια και όλων των ειδών εκφράσεις που είχα τέλος πάντων στο κεφάλι μου και να τις αφιερώνω σε οποιον/όποια φίλο/φίλη ηταν η αιτία να δημιουργηθούν!

Έγραφα αρκετά συχνά και ανέβαζα τις ιστορίες σε μέρη αλλα πλέον το μπλοκ είχε πάρει μια άλλη μορφή, μια μορφή που δεν ηταν καθαρά προσωπική. Θέλω να πω πως είχε χάσει το δικό μου σημάδι, το προσωπικό σημάδι της Κικής αν θέλετε και ηταν απλώς ένα μπλοκ με ιστορίες που δε μπορώ να πω, αγάπη έπαιρνα αλλα δεν ήμουν εγω, διότι όλοι μας δεν είμαστε μονάχα ένα πράγμα, είμαστε πολύπλευρες οντότητες και καλό είναι όταν δίνουμε κάπου το παρών να το δίνουμε με όλο μας το είναι!

Στη πορεία κατάλαβα πως δε μου αρκούσε να ανεβάζω μονο αυτών των ειδών εκφράσεις και άρχισα να απελευθερώνομαι, να γίνομαι περισσοτερο ο εαυτός μου. Κάπου εκεί άρχισα να δηλώνω και πιο εύκολα αν θέλετε το όνομα μου. Άρχισα να εμπιστεύομαι και να απελευθερώνομαι και γενικώς άρχισα να εκφράζομαι ως άνθρωπος και όχι ως το προσωνύμιο που έκρυβε μια ας πούμε ιδιότητα που ήθελα να περάσω για να προτρέψω το κόσμο να εκφράζεται.

Κάπου εκεί άρχισα να γνωρίζομαι μα και να δένομαι περισσοτερο με ανθρώπους της μπλοκοσφαιρας μα το κυριότερο να εμπιστεύομαι!

Θυμαμαι πως σε εκείνο το σημείο που εγω πλέον «υμνούσα» το μπλοκ για διάφορους λογους άρχισα να βλέπω αγαπημένα μπλοκοσπιτακια που προΰπήρχαν από το δικό μου να δηλώνουν πως ηρθε η ώρα να τερματίσουν τη πορεία τους στο χώρο των μπλοκ ή να άρχιζαν να δηλώνουν ενα ειδος αποχης.

Μου φαινόταν περίεργο! Πολύ περίεργο! Ξέρετε άλλωστε όλοι πόσο αγαπάμε και πόσο δενόμαστε με τα μπλοκοσπιτάκια μας! Μου φαινόταν πολύ περίεργο που έβλεπα ανθρώπους να σκέφτονται να τα εγκαταλείψουν και έπειτα να κάνουν τις σκέψεις τους πράξεις είτε διαγραφοντάς τα, είτε παραμελώντας τα αρκετά!

Τότε βέβαια δε μπορούσα να καταλάβω πόσο αναγκαίο τους ήτανε αυτό αλλα τελικά η σχέση που έχουμε με το μπλοκ δε διαφέρει και πολύ με τις εκάστοτε προσωπικές μας σχέσεις! Εάν ριχτείς κυριολεκτικά με τα μούτρα η φθορά δεν αργεί να επέλθει! Βέβαια στο μπλοκ λίγο πολύ όλοι επηρεαζόμαστε και από το τι συμβαίνει την εκάστοτε στιγμή στη προσωπική μας ζωή.

Κάπου εκεί πολλοί «συνοδοιπόροι» μου εγκατέλειψαν αλλα εγω συνέχισα με την ίδια χαρά γνωρίζοντας άλλους «συνταξιδιώτες» παρακατω που πάλι αναπτύχθηκε μια μπλοκοφιλική αν θέλετε σχέση!

Και η πορεία του μπλοκ συνεχιζόταν… όχι με τον ίδιο ρυθμό αλλα συνεχιζόταν! Έκανα και δυο εβδομάδες να δηλώσω παρών….. Ο ναι…. ;)

Και καποια στιγμή φίλοι ήρθε η φθορά που λέγαμε παραπάνω!

Στην αρχή ήρθαν οι ενδοιασμοί και οι σκέψεις που λίγο πολύ όλοι τις «περνάμε»!

Είναι καλό το μπλοκ; Να του αλλάξω μορφή; Να του αλλάξω νόημα και θεματολογία; Να αλλάξω το εκφραστικό μου προφίλ; Τι να του κάνω;

Νομίζεις πως φταίει το μπλοκ γιατί δε θέλεις να παραδεχτείς πως ίσως και να το βαρέθηκες λίγο!

Εγώ κάτι τέτοιο είχα πάθει… Είχα κουραστεί… είχα βρει άλλες ασχολίες… το είχα βαρεθεί και λίγο… δε ξέρω… περνούσα τη «φάση» που είχα δει αλλα μπλοκοσπιτάκια να περιγράφουν και δε το πίστευα!

Μετά φίλοι γίνεται κάτι που δε κατάλαβα και τί ακριβώς έγινε και χάνονται 3 αγαπημένες μου ιστορίες που είχα γράψει για να τις αφιερώσω σε 3 αγαπημένες μου κυρίες και εκεί «τρώω» τη πρώτη μεγάλη μου στεναχώρια!

Βέβαια αυτό δε συνέβη μονο σε μένα αλλα σε πολλούς φίλους και όλοι λένε να αρχίσουμε να παίρνουμε μπακ απ ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

Χάνω που λέτε τη χαρά και τον ενθουσιασμό μου (και εγω άμα τα χάσω αυτά χάνω το παρορμητισμό μου (μεγάλο ελάττωμα μα και πλεονέκτημα) και δεν είμαι πλέον ο εαυτός μου.

Μπαίνω μία στις τόσες ίσα ίσα για να επισκεφτώ ορισμένους μπλοκοφίλους και ξαφνικά ανακαλύπτω πως πολλά από τα κείμενα μου σεργιανίζουν ανέμελα στο διαδίκτυο χωρίς πηγή, χωρίς τίποτα και τη μεγάλη «κατραπακιά» τη «τρωω» όταν βλέπω κείμενο μου, την Αγκαλιά συγκεκριμένα, να την εχουν σε ένα σαιτ και να λένε πως τη μετέφρασαν από τα αγγλικά, που όλοι ξέρουμε πως μετάφραση αυτολεξεί δε γίνεται.

Δε λέω χαρά μου και τιμή μου να προωθούν κάτι δικό μου αλλα ας το κάνουν σωστά και ας μου το πούνε να το δω, να χαρώ και να ανταποδώσω! Και καλα πηγή δε γράφεις, μη λες όμως ότι το μετέφρασες!

Τέλος πάντων…

Πολλοί την έχετε «πατήσει»… ξέρετε πως αισθάνθηκα….

Στεναχωρεθηκα, θύμωσα, δεν το συζήτησα με κάποιον… ενέργησα παρορμητικά και σκέφτηκα να εγκαταλείψω το μπλοκ, διαγράφοντάς το οριστικά!

ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Αν ποτέ αισθανθείτε πως θέλετε να διαγράψετε το μπλοκ σας μη το κάνετε, το πιο πιθανό είναι να περνάτε μια φρίκη της στιγμής, δώστε του καιρό και με αυτό το τρόπο θα δείτε τί πραγματικά θέλετε να κάνετε μαζί του! Όμως μη το διαγράψετε εν βρασμώ ψυχής.

Τα «παίρνω» που λέτε στη «κράνα» και διαγράφω το μεγαλύτερο μέρος των εκφραστικών, προσωπικών μου κειμένων!

Μεγάλο λάθος φίλοι! Πολύ μεγάλο λάθος φίλοι! Αλλά βλέπετε δε σκέφτηκα καλα τι ήθελα να κάνω!

Τώρα το καταλαβαίνω καλύτερα από ποτέ! Αυτά τα κείμενα γράφτηκαν για ανθρώπους, για οποιον τουλάχιστον ηταν δεκτικός στο να τα διαβάσει και εγω φίλοι εκανα το λάθος να τα τοποθετήσω σε ένα ψυχρό αρχείο του υπολογιστή!

Αλλά αυτό το ψυχρό αρχείο του υπολογιστή υπάρχει ακόμη και είναι γεμάτο και σιγά σιγά όλα θα επιστρέφουν στη βάση τους!

Τα κείμενα θα επιστρέψουν με το καιρό στη πατρίδα τoυς! Στο εκφραστικό τους μπλοκοσπιτο! Δημιουργήθηκαν γι αυτό και θα επιστρέψουν σε αυτό! :)

Και κάπου εκεί φίλοι εγκαταλείπω το μπλοκ με αποχή…. Μια και δυο φορές το μήνα παρών τίποτα για μένα… Μεγάλη αποχή… Και αυτό γίνεται για μήνες… Κυρίως το 2012 όλο και αρχές του 2013 το μπλοκ για μένα είναι μια ανάμνηση, καλή μεν αλλα μακρινή δε!

Όμως μπορείς να εγκαταλείψεις κάτι που αγαπάς πολύ;

Κι αν αγαπάει κι «αυτό»; Κι όταν λέω «αυτό» εννοώ τους μπλοκογείτονες που ανά πάσα στιγμή είναι δίπλα σου, με τις συμβουλές τους, το καλό τους λογο και γενικά με όσα σου δίνουν  με τις αναρτησεις τους και τα εκάστοτε θέματά τους!

Είναι αλληλουχία αυτή η σύνδεση και η αλληλουχία είναι σημαντικό, υπέρτατο αγαθό και σπουδαία αξία! Ανεκτίμητη και διαχρονική θα πω αξία!

Πώς λοιπόν μπορείς να εγκαταλείψεις κάτι που σου προσφέρει τόσα πολλά και καλά πράγματα;;;;

Είναι απλό….. δε μπορείς…… ;)

_____________________ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ___________________

Ευχαριστώ για το χρόνο σας φίλοι! Την επόμενη φορά φτάνουμε στο καλοκαίρι του 2013 που κυριολεκτικά «σκάω» μούρη στη μπλοκόσφαιρα και από τότε «ζω» ανάμεσά σας! (σα διαφήμιση ταινίας θρίλερ ακούστηκε αυτό!) χαχαχα

 * Είδα και δυο καλές ταινίες πρόσφατα! Θα σας τις παρουσιάσω μετά τις γιορτές!

Να είστε καλα φίλοι! Καλό μεσημέρι σε όλους! Φιλάκια πολλά! <3