ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΔΕ ΓΡΑΦΤΗΚΕ.

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα.

Είπα να γράψω και εγω γράμμα στον συνονόματο Άγιο και ακούστε τί μου συμβαίνει ενδόμυχα αυτή τη στιγμή.

Βασικά ας πάρω τα πράγματα απο την αρχή.

Η μπλοκογειτόνισσα Γεωργία είχε μια ιδέα άκρως γιορτινή και «παιχνιδάρια». Έγραψε το γράμμα της στον κύριο με τα κόκκινα και τη λευκή γενειάδα και παρότρυνε και εμάς να μιμηθούμε τη κίνησή της.

Σε πολλά λοιπόν μπλοκοσπιτάκια διάβασα γράμματα και τα ευχαριστήθηκα. Ωραια λέω, εδώ είμαστε! Θα γράψω και εγω το δικό μου!

Εντωμεταξύ κάτι τέτοια «παιδικά», μου αρέσουνε απίστευτα, το ξέρετε αυτό, είμαι  και υπέρ της ύπαρξης του Άγιου Βασίλη στα παιδιά, οπότε λέω μια χαρά ανάρτηση θα κάνω και σήμερα.

Ακούστε όμως τι έπαθα! Πρώτον συνειδητοποίησα ότι δεν έχω στείλει ποτέ γράμμα στον Άγιο Βασίλη διότι απο μικρή παράγγελνα το δώρο που ήθελα μέσω των γονιών μου και ποτέ δε του ζήτησα κάτι πιο ευθέως ας πούμε. Ήμουνα δηλαδή της φάσης: «Πέστε να μου φέρει αυτό» Ολίγον κακομαθημένο φάνηκα το ξέρω αλλά δεν είμαι.

Εντωμεταξύ πάντα ήμουνα υπέρ του γράμματος και ποτέ δεν έστειλα! Μα τί περίεργο; Και όλα αυτά τα αναλογίζομαι σήμερα. Δε πάμε καλα… Και δεν φτάνει μονο αυτό αλλα συνειδητοποίησα ότι και τωρα δε μπορώ να του γράψω γράμμα. Ειλικρινά δε μπορώ να γράψω λέξη να του στείλω. Δε μου βγαίνει, δε μου βγαίνει! Και για να μη ξεκινήσω την αυτοψυχολόγηση - αυτοψυχανάλυση τώρα, θα το αφήσω εδώ.

Ας πούμε λοιπόν πως ηταν ένα γράμμα που δε γράφτηκε και κατά συνέπεια που δε στάλθηκε ποτέ! Βέβαια τί να ζητήσεις και απο τον Άγιο Βασίλη τωρα, υγεία και όλα τα συναφή τα ζητάμε απο το Θεό κάθε μέρα αλλά μου εντύπωση ειλικρινά που δε μπορώ ή μαλλον δε θέλω να του γράψω γράμμα. Περίεργο…

Τέλος πάντων δε βαριέσαι, ηταν ένα γράμμα που δε γράφτηκε! Σάμπως το πρώτο θα ναι ή το τελευταίο;

Εσείς πάντως γράψτε του καλού κακού μη σας γράψει πρώτος αυτός! :P

(Καλά για να αστειεύομαι κιόλας έτσι έχω χαρά μέσα μου! Α να δούμε όπως λέει κι ένας γνωστός).

Να περνάτε όμορφα φίλοι! Και να απολαύσετε το γιορτινό κλίμα όσο άλλοτε!