Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΝΤΙΞΟΟΤΗΤΑ.

Η αλήθεια είναι ότι αν ανακαλύψετε μια διαδρομή χωρίς εμπόδια, μάλλον είναι μια διαδρομή που δεν οδηγεί σε κανένα σημαντικό μέρος. Η αντιξοότητα ανοίγει το δρόμο στην ευκαιρία.
                                                                         Τζον Μέισον - Συγγραφέας

Σχόλια

  1. Καμία φορά θα ήταν όμορφο να μην πάμε πουθενά... να πάμε έτσι, χωρίς εμπόδια...

    Φιλιά και την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δικιο εχεις Βερόνικά μου! μεγαλο δικιο! φιλακια πολλα! καλημερα!

      Διαγραφή
    2. χα! Με κάλυψε η Βερόνικα. Ας μη πάμε πουθενά κι ας κάτσουμε να πιούμε έναν καφέ βρε αδερφέ!

      Διαγραφή
  2. Αμήν!
    Η ευχή πάει στα εμπόδια που έχω μπροστά μου Κικίτσα μου!
    Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου!
    ΥΓ: Ελπίζω να ήρθε επιτέλους το δώρο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα τα ξεπερασεις με επιτυχια ολα τα εμποδια Αριστεα μοΥ! Ειμαι σιγουρη! Με το δωρο δεν εχω καποιο νεο ακομη, θα προσπαθησω να παω σημερα στο ταχυδρομειο! Φιλακια πολλα! Καλημερα!

      Διαγραφή
  3. Αλμύρα κι όνειρα πάντα πάνε μαζί, Κική μου καλή...
    Καλημέρες :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όντως Κικίτσα όλα τα καλά
    θέλουν κόπους και προσπάθειες!!!

    φιλάκι γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ή απλά κάποιος έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας (μη το πω αλλιώς!) και όλα του πάνε πάντα κατ' ευχήν!
    (Δυστυχώς οι περισσότεροι ανήκουμε στην άλλη κατηγορία!)
    ;-)
    ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, κούκλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. που θα παει φιλεναδα θα γυρισει ο τροχος, θα ....... δεν λεω αλλο! χαχαχα
      φιλακιαααααα

      Διαγραφή
  6. Μέρες που είναι να ζητήσω από τον Άγιο Βασίλη να φτιάξει μια διαδρομή χωρίς εμπόδια, που να οδηγεί όμως σε κάτι σημαντικό!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. με μέτρο όμως γιατι μερικοί το μετ'εμποδίων αλμα... πας πηγαίνει κάθε μέρα κούρσα.. καλημέρα φιλιά για σένα και ένα μεγάλο χαμόγελο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. σιγουρα ενας ευκολος δρομος δεν ειναι ωραιος αν δεν εχει τα σκαμπανεβασματα του

    καλημερα απο θεσσαλονικη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό λέμε κι εμείς, αλλά μέσα μας ευχόμαστε κάποια στιγμή να πάμε σε ένα σπουδαίο μέρος από μια διαδρομή χωρίς εμπόδια...
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έτσι είναι. Ακριβώς έτσι.
    Αλλά να σου πω κάτι ...
    ας βγαίνουν διαδρομές κι ας είναι άλλες λιγότερο κι άλλο περισσότερο ενδιαφέρουσες.
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. αυτά τα εμπόδια παντού και πάντα, αλλά αν δεν υπήρχαν και αυτά δεν θα γνωρίζαμε τις αντοχές μας!!!! φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ,,,κάτι που δεν ισχύει στις χρεοκοπημένες χώρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γιατί μωρέ πρέπει να ναι έτσι, δεν μπορεί κάτι μια φορά να μας έρθει εύκολα;;
    Ωχου!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. αρκει να μην ειναι πολλες, γιατι.. μπορει κ να μην ειναι να παμε σ'αυτον τον προορισμο τελικα!

    καλο βραδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. "Αγαθά κόποις κτώνται"
    Καλό σου βράδυ Κική μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Υπάρχουν άνθρωποι που και εμπόδια να μην βρίσκουν μπροστά τους, εμπόδια βλέπουν! Και άλλοι που όσα εμπόδια και να βρουν, δεν τα λογαριάζουν και προχωράνε σα να μην τρέχει τίποτα! Όλα είναι σχετικά, ή να το πω αλλιώς, όλα είναι δρόμος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πάντως εδώ που τα λέμε, χωρίς εμπόδια δεν έχει ενδιαφέρον... Τα εμπόδια είναι που σε κρατάνε σε εγρήγορση και σε κάνουν να εκτιμάς! ;)
    Καλή σου μέρα Κική μου! Φιλάκια πολλά!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πάντα βλέπω φως ακόμα και εκεί που δεν υπάρχει Κική μου.Πιστεύω ότιμ είναι ο καλύερος τρόπος να βλέπεις τη ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. είχα πει κάποτε πως με εξιτάρουν τα προβλήματα γιατί έχει ενδιαφέρον να βρίσκεις λύσεις… και οι φίλοι μου με κοίταζαν σαν να ήμουν εξωγήινοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...