ΕΝΑ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ! ΓΙΑΤΙ ΝΑΙ! ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ! ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ! :)

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα!

Εύχομαι να είστε όλοι καλά!

Ένα βραβείο που εκφράζεται λοιπόν για σήμερα!

Ωραίο ε; Πρωτοποριακό, «τσαχπίνικο», καινοτόμο βραβείο.

Συνήθως ένα βραβείο κάτι εκφράζει, ε το συγκεκριμένο εκφράζεται κιόλας.

Τί άλλο θα μπορούσε να κάνει άλλωστε αφού ειναι δικό μου.

Δικό μου, δικό του (του μπλοκ), δικό σας! Γιατί εγω σίγουρα δεν είμαι μόνο όσα γράφω σε αυτό το μπλοκ, είμαι όσα γράφω και στα δικά σας. Ξέρετε, πάντα την αλήθεια μου αφήνω, όποια κι ειναι αυτή, όσο εκτός κι αν ειναι στο θέμα σας, εγω ότι καταλάβω και θέλω να εκφράσω γράφω.

Άλλωστε ποιός ο λόγος να μην είμαστε ο εαυτός μας παντού; Πόσο μαλλον εδώ που υπάρχει και μια άλφα απόσταση ή αποστασιοποίηση αν θέλετε.

Εξάλλου οι άλλοι (οι όποιοι άλλοι) θα μας αγαπήσουν - συμπαθήσουν - εκτιμήσουν για αυτό που ουσιαστικά είμαστε και όχι για αυτό που προσπαθούμε να "χτίσουμε" ή να καλύψουμε.

Δε μπορώ να σκέφτομαι τί θα πει ο άλλος και πώς θα το «πάρει», αυτό νοιώθω αυτό λέω, κάπως ατσούμπαλα κάποιες φορές  το παραδέχομαι αλλά θεωρώ πλέον πως οι γνήσιοι αν θέλετε εκφραστικοί μου φίλοι ξέρετε πια τί θέλω να πω πριν ακόμη το πω κι ακόμη κι αν το γράψω λάθος εσείς ξέρετε! Και κατανοείτε και πλέον το διασκεδάζετε! Κι αυτό μ’ αρέσει! Γιατί τωρα, χρόνια πια στη μπλοκογειτονιά, ξερω καλα πως Ναι έχω γνήσιους, αυθεντικούς, ηλεκτρονικούς φίλους και θέλω καποια στιγμή να καταφέρω να τους γνωρίσω όλους απο κοντά (και κάποτε αυτή η σκέψη δεν υπήρχε καν στο πίσω μέρος του μυαλού μου)!

Ευτυχώς στο διαδίκτυο μέχρι στιγμής είχα την τύχη να γνωρίσω ανθρώπους που ειλικρινά μου έδειξαν πραγματικά το ποιοί ειναι και τί εκφράζουν! Ίσως όχι απο την αρχή αλλα νομίζω πως με το καιρό είχα και λίγο πολύ όλοι έχουμε την ευκαιρία να το ανακαλύψουμε.

Θυμαμαι πως όταν πρωτοέκανα δειλά δειλά τα βήματά μου στην μπλοκογειτονιά είχα μια καχυποψία η οποία με συνοδεύει παντού στα πρώτα μου βήματα αλλα ειλικρινά στάθηκα πολύ τυχερή με όλους εσάς. Τόσο τυχερή και τοσο ευγνώμων! Πίστευα πως θα συναντήσω ανθρώπους που κρύβονται πίσω απο έναν υπολογιστή γράφοντας τα εσώψυχά τους ή γράφοντας με μια ψυχή πλαστή για να προσελκύσουν κόσμο. Τελικά συμπέρανα πως στη μπλοκογειτονια που κατάφερα με το καιρό να γίνω ενεργά ουσιαστικό μέλος υπάρχουν πολλά μικρά σπιτάκια με ένα τεράστιο φωτεινό "κερί" μέσα τους που ειναι δεκτικό στο να ανοίξει την πόρτα και να ζεστάνει όποιον κρυώνει κάπου εκεί έξω.

Η αλήθεια ειναι πως είμαι απο τη φύση μου αρκετά κοινωνική ώστε στην αρχή δεν ένοιωθα την ανάγκη να γίνω μέλος μιας ανθρώπινης αλυσίδας στο μπλοκ αλλα αυτό έγινε τοσο αβίαστα που μπορώ να πω πως απλώς ήρθα, αισθάνθηκα όμορφα και άραξα αναπαυτικά στον πρώτο "δερμάτινο καναπέ" που βρήκα μπροστά μου! ;)

Κάπως έτσι νοιώθω πια! Σαν ένα μέλος μιας μεγάλης παρέας που άλλοι θα ζήλευαν! Και εγω χαιρομαι που ανήκω εδώ και μπορώ ανά πασά ώρα και στιγμή να μοιραστώ μαζί σας ότι θελήσω χωρίς να σκεφτώ αν πρέπει να το κάνω η όχι. Πρέπει; Οοοο σιχαίνομαι αυτή τη λέξη, οπότε χαιρομαι που με βοηθήσατε στο να την αποβάλλω έγκαιρα.

Τελικά σήμερα με διακατέχει μια πλήρη εξομολογητική διάθεση. Ξεκινώντας να γράφω αυτή την ανάρτηση δε περίμενα να γράψω τόσα πολλά όμως επειδη η γραφή μου ειναι η φωνή μου και επειδη "πίνουμε καφέ χωριστά", σας γραφω εδώ όλα όσα θα ήθελα να σας πω απο κοντά.

Αφορμή λοιπόν  για όλα τα παραπάνω στάθηκε μια ανάρτηση που έκανε προχθές στο μπλοκόσπιτό της η αγαπημένη μας Κάτια και με αφορούσε.

Η Κάτια μας λοιπόν διατηρεί μια εβδομαδιαία στήλη στο μπλοκόσπιτό της, στην οποία κάθε εβδομάδα δίνει και ένα βραβείο σε κάποιον μπλοκογείτονά της! Και μονο αυτή η κίνηση για μένα δείχνει μεγαλοψυχία και γενναιοδωρία! Το να θέλεις έστω και έτσι να προσφέρεις κάτι σε κάποιον συνάνθρωπο σου για μένα ειναι μια πράξη γενναιοδωρίας και θέλω να το πω!

Σε ευχαριστώ πολύ Κάτια μου για το βραβείο, για τα τρυφερά σου λόγια και για την τόσο ζεστή σου σκέψη! Χάρηκα πάρα πολύ και ηταν ένα όμορφο δώρο και μια υπέροχη έκπληξη για μένα! Και μου αρέσουν οι εκπλήξεις!

Ευχαριστώ επίσης μέσα απο την καρδιά μου όλους τους μπλοκοφίλους που χάρηκαν για μένα και αφήσαν τα τρυφερά τους σχόλια κάνοντάς με να συγκινηθώ και να χαμογελάσω γλυκά διαβάζοντας τα και θέλω να ευχηθώ σε όλους ολόψυχα ότι καλύτερο για τη ζωη τους!

Πιο προσωπικά να ευχηθώ στην Κάτια, να υπάρχουν άνθρωποι δίπλα της που να την επιβραβεύουν πάντα όπως κάνει εκείνη σε όλους εμάς και πιο προσωπικά σε όσους σχολίασαν με τοσο κολακευτικά σχόλια για εμένα, να ευχηθώ να υπάρχουν άνθρωποι πάντα δίπλα τους που θα τους κάνουν να χαμογελάνε απο χαρά και συγκίνηση όπως έκανα εγώ διαβάζοντας τα όσα εκφράσανε με τόσο αγάπη και καλοσύνη για το πρόσωπό μου. Είναι τιμή εκτός απο χαρά για μένα και θέλω να το πω δυνατά!

Δε θα σας κουράσω άλλο! Θα ήθελα όμως να μοιραστώ μαζί σας την εικόνα του βραβείου μου και να γράψω δυο λόγια για αυτή. Άλλωστε τί σόι εκφραστικό βραβείο θα ειναι αυτό εαν δεν εκφραστεί όπως πρέπει; :P

Το βραβειάκι μου λοιπόν είναι η εξής όμορφη εικόνα:

Και πραγματικά εκπλήσσομαι που δεν εχει μπορντό χρώμα μέσα της. Εκπλήσσομαι βέβαια θετικά γιατί αν το βραβείο ηταν ίδιο χρώμα με το μπλοκ θα ένοιωθα πως δεν είχε δικά μου στοιχεία μέσα και αυτή η εικόνα εχει πολλά δικά μου στοιχεία στην εσωτερική της αν θέλετε όψη. Και το ροζ με εκφράζει λόγω ενθουσιασμού και παιδικότητας, και τα δέντρα με τα κλαδιά γιατί μου θυμίζουν ρίζες και με παραπέμπουν στα γερά θεμέλια της ψυχής μας, και η βάρκα η μικρή με εκφράζει γιατί μου θυμίζει ταξίδια του νου που επιδιώκω να κάνω συντροφιά με άλλους ανθρώπους, και το γαλάζιο της θάλασσας γιατί είναι από τα αγαπημένα μου χρώματα και η θάλασσα (ποταμάκι) φυσικά γιατί με εμπνέει και με κάνει να νοίωθω όμορφα στην όψη της όταν είναι γαλήνια όπως αυτή στη φωτογραφία!

Μια εικόνα λοιπόν που μου ταιριάζει για ποικίλους εκφραστικούς λογους! Το φανταζόσουνα άραγε Κάτια μου όταν την επέλεγες; Έπεσες μέσα στην επιλογή! :)

Και τωρα θα κλεισω αφήνοντας το βραβείο να εκφραστεί όπως θεωρώ οτι του αρμόζει. Λιτά, ταπεινά, απερίσπαστα μα με τη ζεστασιά και το ταξίδι που επιδιώκει...! 

«Μπορεί να θεωρείς πως είμαι μία μικρή, ξεχασμένη, ίσως ακόμη και μία σκουριασμένη βάρκα, όμως αν μου επιτρέψεις να σε φιλοξενήσω εντός μου να ξέρεις πως θα καταφέρω να σε περάσω απέναντι. Απέναντι σε εκείνα τα δέντρα που μόνο με γυμνό μάτι αυτή τη στιγμή μπορείς να διακρίνεις. Σου υπόσχομαι πως θα σε αφήσω να διαβείς το μονοπάτι τους και θα σε αφήσω να περιπλανηθείς ανάμεσά τους και πίσω τους. Δε θα σου μαρτυρήσω το τί κρύβουν και το τί φανερώνουν, ούτε θα σου μιλήσω για το τί θα συναντήσεις και το τί θα αντιμετωπίσεις εκεί που αυτή τη στιγμή δε μπορείς να διακρίνεις, θα σου πω μόνο πως αξίζει να με εμπιστευτείς. Στο χέρι σου είναι αν θα το κάνεις. Εγώ πάντως θα περιμένω… καρτερικά, υπομονετικά, Αιώνια!»

Αυτή λοιπόν ήταν η δική μου έκφραση για το βραβείο μου! Το βραβείο εκφράστηκε, σωστά; Τήρησε τον τίτλο που έδωσε η Κάτια και τον τίτλο που συνέχισα σήμερα εγώ! Αν και το ξέρετε η παραπάνω μικρή έκφραση έχει κάτι απο μένα μέσα σε πολύ μεγάλο βαθμό και κάτι απο όσα επιδιώκω με χαρά και αγάπη να κανω στο μέλλον! Δε μπορώ να ξέρω τι θα γίνει αλλά οτι και να γίνει εγώ θα βρω τρόπο να το απολαύσω! Το ίδιο προτρέπω να κάνετε και εσείς! Να απολαμβάνεται τη κάθε μέρα όχι σα να είναι η τελευταία αλλά σα να είναι η καλύτερη! :)

Φιλιά πολλά σε όλους! 

Και αυτή την ανάρτηση θα μου επιτρέψετε να την υποφράψω κάπως αλλιώς! Αξίζει θαρρώ!

Με απεριόριστη εκτίμηση,

                 
                   η εκφραστική σας φίλη

                   Κική Κωνσταντίνου!