Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ: ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ!





Χωρίς σκιά, χωρίς ήλιο, χωρίς πεταλούδες, χωρίς μέλισσες.
Χωρίς φρούτα, χωρίς λουλούδια, χωρίς φύλλα, χωρίς μπουμπούκια.
Νοέμβριος.
Τhomas Hood ( 1799-1845 , Άγγλος ποιητής)

 
Εντάξει λοιπόν, χωρίς όλα αυτά, τα όμορφα στοιχεία της φύσης, καλό μας μήνα. Με υγεία, με όμορφες στιγμές, με ανθρώπους και όνειρα. Καλώς ήρθες Νοέμβρη. Ετοίμασε τη φύση για την αναγέννησή της!

Εκφραστικοί μου, καλημέρα, καλό μήνα και καλή εβδομάδα! Όλα καλά να μας πάνε! :)

Σχόλια

  1. Καλό μήνααααααα, Κική μου!!!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Κική, καλή εβδομάδα και καλό καλό μήνα, με όμορφες στιγμές, υγεία, εμπνεύσεις και δημιουργία!
    Την αγάπη μας και τα φιλιά μας
    Μαρίνα - Όλγα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλό μήνα Κική μου!
    Χωρίς τίποτα, αλλά τόσο γεμάτος! Προμηνύει τόσα πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλό μήνα Κική μου
    Σαν να έχω την εντύπωση πως θα μας δυσκολέψει...

    φιλάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλό μήνα!
    Πολύ όμορφη η φωτογραφία....έχει τόσο όμορφα χρώματα ο Νοέμβριος ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλό μήνα κορίτσι μου με τις ομορφιές του Νοέμβρη να σε ακολουθούν. Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλό μήνα Κική μου και καλή εβδομάδα :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλό μήνα! Άντε να δούμε τί θα μας φέρει κι αυτός..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μια καλημέρα γλυκιά μου Κική με πολλή αγάπη πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλό μήνα, Κική μου, δημιουργικό και χαρούμενο! Και καλή εβδομάδα να΄χουμε!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλο μηνα Κικη μου, Δεν σε προλαβαινω κοριτσι μου, πλεον δεν μπαινω και καθε μερα, και χανω επειδοσια τΑ φιλια μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας φίλοι!
    Να είστε πάντα καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...