Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΡΑΠΕΤΕΣ... ΚΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ...




Η Ποίηση δεν είναι η απελευθέρωση των αισθημάτων, αλλά η δραπέτευση από τα αισθήματα. Δεν είναι η έκφραση της προσωπικότητας αλλά η δραπέτευση από την προσωπικότητα. Αλλά θα πρέπει κανείς να έχει αισθήματα και προσωπικότητα για να θέλει να δραπετεύσει από αυτά.

T. S. Eliot, 1888-1965, Βρετανός ποιητής, Νόμπελ 1948

Σχόλια

  1. Δεν το είχα δει από αυτή την οπτική (αλλά δεν είμαι και ποιήτρια, βλέπεις!)
    ;-)
    ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ, κορίτσι μου! Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η Ποίηση είναι ένα Σύμπαν που πάντα θα διαιωνίζει το ανεξερεύνητο Μυστήριο ξσι τη Μαγεία του όσες προσπάθειες προσέγγισης του νοήματος κι αν γίνουν..
    Ακόμη κι αυτές οι προσπάθειες μόνιμα θα επιδέχονται προσθήκες, προεκτάσεις ή αφαιρέσεις..

    Κάθε συλλαβή λοιπόν μοιάζει μ ένα Σχέδιο (όχι απόδρασης) Δράσης που περιμένει ΥλοΠοίηση!

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχο! Επίσης, είδες που βρήκες κι εσύ κινούμενη εικόνα; Κι είναι και τσαχπίνικη :) Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όμορφες σκέψεις..... και εγώ συμφωνώ στην εικόνα Κική....
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κι εγώ δεν το είχα σκεφτεί έτσι... Ωραία η εικόνα που βρήκες, Κική μου.
    Φιλιά πολλά και χρόνια πολλά για όλες τις μέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πόσα εύστοχα έχουν ειπωθεί για την ποίηση...! Είναι τόσα πολλά κι ακόμα περισσότερα! Για όσους ασκούν το πνεύμα τους και ζεσταίνουν την καρδιά τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η Ποίηση θέλει αισθήματα "ψυχής", θέλει εσωτερικό συλλογισμό και προσωπικά ερεθίσματα καρδιάς και ύπαρξης.Καλημέρα ομορφούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δραπέτες είμαστε όλοι!
    Φιλια πολλά Κικη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σεβαστή η άποψή του, αν και πιστεύω πως είναι μια μορφή της τέχνης του λόγου η ποίηση!!
    Καλό βραδάκι !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν θέλω να αναλύω τι είναι, να τη διαβάζω μόνο.
    Κάτι σαν το προφιτερόλ του καθηγητή Λάβδα στα "Χτυποκάρδια".
    Φιλιά Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μέσα στα τόσα πολλά που έχουν ειπωθεί για την ποίηση. Πιστεύω ότι αξίζει.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)