Kι ούτε μπορεί να διανοηθεί το μυαλό σας πως εμπνεύστηκα "Το Πόμολο"
Κι ούτε έχω σκοπό να το μοιραστώ μαζί σας (συγνώμη)
Το έγραψα μόλις, θα το συμπεριλάβω στην τρίτη μου ποιητική συλλογή και ελπίζω να σας αρέσει.
Ίσως στο μέλλον να σας πω...
ΤΟ ΠΟΜΟΛΟ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Το έχω ξαναζήσει αυτό
κι όσο κι αν ψάχνω το πόμολο της πόρτας,
τόσο εκείνο μ’ αποφεύγει.
Θαρρείς και το βλέπω μπροστά μου,
θαμπά μα το βλέπω.
Ένα βήμα εμπρός, κι εκείνο απομακρύνεται
πιο μακριά μου,
και πιο μακριά μου,
σε άλλη – παράλληλη – ζωή.
Να ανοίγει μια πόρτα που δεν επέλεξα, μα ούτε που θέλω,
να εξερευνήσω.
Κι όχι πως δεν έστριψα τον καρπό μου,
τον έστριψα
έτσι σαν γάντζο, σφιχτά να γραπωθεί
κι ας με τραβούσε.
Για εμένα, ήταν ένα πόμολο που έπρεπε να κλείσει
μα όσο το πλησίαζα,
τόσο εκείνο, σχέδιο διαφυγής κατέστρωνε,
ροκάνιζε τις βίδες, της πόρτας που το συντηρούσε.
Είχα μια εντολή,
αυτοματοποιημένη διάθεση, ονόμασα
μα το παιχνίδι των εντολών, παρέβλεψε πως
οδηγεί σε μία άλλου είδους, «θεία» τιμωρία.
Κι οι στρατηλάτες…
Κι οι στρατηλάτες…
Ήταν οι πύργοι, σε ένα τάβλι εικονικό,
μπλε με κόκκινο, που με κρασί πανηγυρίσαν.
Ακόμη μία ήττα, μια πόρτας που δεν είχε πόμολο
ούτε καν κλειδαριά, ήταν μια πόρτα, μεταμορφωμένη σε θυρίδα.
Το έχω ξαναζήσει αυτό
και με βυθίζει.
Κυνηγώντας ένα πόμολο,
βρέθηκα να παίζω «το σκύλο με τη γάτα»
«τη γάτα με το ποντίκι»
«το ποντίκι με το καναρίνι»
Κι οι στρατηλάτες…
Κι οι στρατηλάτες…
Απλώς θέλησαν, στιβαρά, να υπενθυμίσουν
Ήταν ένα πόμολο που έπρεπε να κλείσει,
μια πόρτα, εκείνη την πόρτα,
για να δείξει πως το δωμάτιο, ήταν ανέκαθεν άδειο.
Κι ας το έβαψα,
Κι ας μπογιάτισα τους τοίχους
Ήθελε απλώς να καλυφθεί με τρύπιες εφημερίδες.
Τις άφησα, σεβόμενη την επιθυμία του
Μα ποτέ δεν κοίταξα το χώρο,
Εστίασα στο πόμολο.
Ήταν ένα πόμολο, καφέ,
που ήθελε να…
(μείνει μεταξύ μας,
το μυστικό)
Κι οι στρατηλάτες…
Κι οι στρατηλάτες…
_________
Καλημέρα και καλή εβδομάδα, εκφραστικοί.
Κική μου βλέπω και νιώθω ότι συνέχεια ανεβάζεις επίπεδο. Βλέπω πολλά θρίλερ στοιχεία στο εξαίρετο αυτό σου δημιούργημα. Μυστήριο, άγνωστο, ένα παράξενο ολόγυρα ντεκόρ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου δώσω τα συγχαρητήριά μου. Μου άρεσε πάρα πολύ.
Καλή βδομάδα κορίτσι μου.
Χαίρομαι πάρα πάρα πολύ!
ΔιαγραφήΜε τιμάνε τα λόγια σου
ευχαριστώ πολύ
Καλημέρα Κική μου και πράγματι αυτοί οι στίχοι σου είναι πιο μεστοί και η παρομοίωση , αυτό που συμβολίζει το πόμολο ανεβάζει το όλο δημιούργημα σου .Μπράβο γλυκιά μου, υπέροχο περιμένω συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ γλυκούλα μου
ΔιαγραφήΚική μου, τί όμορφο που είναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θυμάμαι να έχω ξανασυναντήσει ένα πόμολο ως πρωταγωνιστή!
Υπέροχη επιλογή, υπέροχος συμβολισμός, υπέροχο ποίημα σαν σύνολο!
Μπράβο, κορίτσι μου!
ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά! Καλό μεσημεράκι!
ευχαριστω πολυ Συριανη μου
Διαγραφήφιλια πολλα
Κική πρόσεξε σε παρακαλώ μη σκουντουφλήσεις σε καμιά πόρτα, που θα βρούμε τόσο ωραία κείμενα μετά;
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα
Διαγραφήκαλό
σε ευχαριστώ Γιώργο
Πολύ συμβολικό, μπράβο.
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ πολύ! :)
ΔιαγραφήΠολύ ωραίο ποίημα, Κική μου. Στίχος μεστός, γεμάτος συμβολισμούς και αλληγορίες. Μπράβο, κορίτσι μου. Συνέχισε.
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ πολύ γλυκιά μου!
Διαγραφή