Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

EINAI ΦΘΑΡΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ.




Είναι φθαρμένα από αγάπη και είναι τα ομορφότερα που έχω δει!
Ναι σας λέω, τα έφθειρε με την αγάπη της και αυτό, θα μπορούσε να είναι η αρχή μιας ιστορίας...
Ανήκουν στην Alexandra Mouriopoulou και υπενθυμίζω πως είναι φθαρμένα από αγάπη.
Και κάπως έτσι έρχεται μία άλλη έννοια, αποκατάσταση αν θέλετε, της φθοράς!
Σε ευχαριστώ, μέσα από την καρδιά μου, για όλα!
Πολύτιμή μου, εσύ!  



«Διάβαζα ένα ποίημα για την άνοιξη
όταν την είδα
να έρχεται από μακριά:
μισή γυναίκα, μισή όνειρο.
Κατέβαινε το μονοπάτι κάτω
στεφανωμένη
με άνθη κερασιάς.
Τότε κατάλαβα τι δύναμη έχουν τα ποιήματα.»
(Χρίστος Λάσκαρης – Ποιήματα», εκδ. Γαβριηλίδης, 2004)




Αν μας έβλεπε κανείς, θα νόμιζε πως γνωριζόμαστε χρόνια.
Και γνωριζόμαστε, κατά μία πιο βαθιά, εσωτερική έννοια.

Τη κοιτούσα  στα μάτια και με κοιτούσε για πρώτη φορά και ένιωθα πως μόλις χθες, πάλι μαζί, κάπου καθόμαστε.

Η Αλεξάνδρα ήταν ίσως, ο πρώτος προσωπικός μου λίθος, συνέχισε να είναι με ιδιαίτερα μαχητικό τρόπο και ξέρω καλά πως θα συνεχίσει να είναι για πάντα, γιατί με τον καιρό έχω αποκτήσει πολλούς ισχυρούς λίθους αλλά οι πρώτοι σου άνθρωποι δεν παύουν να είναι πάντα οι πιο σημαντικοί..

Πίστεψε σε εμένα και στο έργο μου, όταν ακόμη κι εγώ η ίδια, αβέβαια βάδιζα. Ανήκει σε εκείνους τους συμμάχους που είμαι σίγουρη πως πολλοί εκεί έξω θα ήθελαν να έχουν και νιώθω πως θα την πλησιάσουν κιόλας, όμως μας ένωσαν κάποια λάφυρα που κανείς ποτέ δε θα μπορέσει να τα "αναπαραστήσει" και "αντικαταστήσει".

Θέλω, για ακόμη μία φορά να εκφράσω δημόσια τις ευχαριστίες μου και να της πω πως πάντα θα είμαι εδώ για εκείνη.

Θα κατοικείς για πάντα σε κάποιο κομμάτι της καρδιάς μου!

Σε είδα μέσα από το τζάμι της καφετέριας να πλησιάζεις και ένιωθα πως ένα "διαμάντι", ακόμη, παίρνει τη θέση του! Είναι εκείνο το παζλ, ξέρετε... εκείνο το παζλ που το απαρτίζουν οι πιο ουσιαστικοί ανθρώποι! 

Ευλογημένη που σε έχω! Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όλα και χάρηκα που μετά από χρόνια ηλεκτρονικής  επικοινωνίας, κατάφερα επιτέλους να σε αγκαλιάσω! Το μεγαλύτερό μου δώρο και η καλύτερή μου "ανταμοιβή".

Και ναι, τα όνειρα πραγματοποιούνται, το ξέρετε αλλά είναι μιαν ακόμη απάντηση προς κάθε δύσπιστο. Είχαμε ονειρευτεί πολλές φορές μια φωτογραφία μας στη Θεσσαλονίκη και ναι έγινε πράξη!

Και δεν συνομώτισε το σύμπαν, η θέλησή μας συνομώτισε και τα κατάφερε!


Σ' ευχαριστώ!

 

Σχόλια

  1. Πολύ όμορφες, αληθινές και ξεχωριστές στιγμές που πάντα συγκινούν Κική μου.
    Συμμερίζομαι τα αισθήματά σου και τα κατανοώ απόλυτα. Είναι ευλογημένες κάτι τέτοιες στιγμές.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μακάρι, όλα τα βιβλία να... "ταλαιπωρούνται" με τέτοιο τρόπο!
    Φανερώνει αγάπη αυτή η ταλαιπωρία!
    Πάντα να είστε καλά, και οι 2!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ, Κική μου!
    Καλό βραδάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΝΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΒΡΕ! :) :)

Εκφραστικοί φίλοι καλημέρα! Καλό μήνα να έχουμε! Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη διότι έχω γενέθλια! Και δεν κάνω πλάκα! ;)  Και πρωτομηνιά και πρωταπριλιά, τί άλλο θέλω; Εμ βέβαια, σαν εκφραστικός άνθρωπος που θα γινόμουν, ήξερα εγώ όταν επέλεγα ημερομηνία; :P Mεσα στα ψέματα έσκασα μούρη στη γη. Ξέρετε, για να κάνω πιο εκφραστικά τα ψέματά μας. ;) Εντωμεταξύ τώρα θυμήθηκα πως στα πρώτα πάρτυ γενεθλιών που έκανα στο Δημοτικό σχολείο δεν είχα βρει προσκλητήρια στο χωριό και καλούσα με το στόμα τους συμμαθητές στο σπίτι και εκείνοι νομιζαν πως τους κορόιδευα. Βεβαια ολοι ήρθανε μετά! Εντάξει, όχι να το παινευτώ αλλά θα το παινευτώ. Κυρίως όταν ήμουν μικρή έκανα πολύ όμορφα πάρτυ γενεθλίων. Τι ωραίες στιγμές. :) Να, ένα τέτοιο πάρτυ θα σας κάνω σήμερα! Τώρα θα μου πείτε 28 χρονών γαιδούρα (διότι τα 28 κλείνω) θες και πάρτυ; Αλλά ναι θέλω, άλλωστε μέχρι τα 100 που έχω σκοπό να φτάσω νεογέννητο θεωρούμε ακόμη. :P Πορτοκαλαδίτσα;  ...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...