Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

TI EINAI ΒΙΒΛΙΟ;




        Ερωτώμενη και Αναρωτώμενη τι είναι βιβλίο, ο πρώτος ευθύς χαρακτηρισμός που με διακατέχει, είναι το «μια ευλαβική συντροφιά». Θαρρώ πως οι περισσότεροι άνθρωποι που αγαπούν το βιβλίο, το κάθε βιβλίο, το κουβαλούν ευλαβικά στην ψυχή, βαθιά - μέσα τους, και με την ίδια συγκινητική ευλάβεια, το εσωκλείουν, προσεκτικά, στην αγκαλιά τους.
            Δεν υπάρχει καλό ή κακό βιβλίο, κανείς άνθρωπος που αγαπά κάτι ουσιαστικά και δίνετε σε αυτό ολοκληρωτικά, δεν μπορεί να κάνει τέτοιου είδους  διαχωρισμούς και να προβαίνει σε λογοκρισίες για όσα ξεχύθηκαν από ψυχές ανθρώπων.
            Υπάρχουν μόνο βιβλία που αγαπήθηκαν πολύ ή δεν αγαπήθηκαν όσο τους άξιζε. Υπάρχει η προσπάθεια που ανταμείβεται και εκείνη που δεν ανταμείφτηκε ή επιβραβεύτηκε, όσο να της αναλογούσε.
            Τα βιβλία ειναι ένα προϊόν, ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, είναι ακόμη ένα προϊόν που για πολλούς από εμάς ειναι αναγκαίο, αναγκαίο όσο το οξυγόνο μας. Το περιεχόμενο του κάθε βιβλίου, ποτισμένο από την ψυχή του δημιουργού του, είναι αυτό που το κάνει μοναδικό και ανεπανάληπτο. Που του δίνει την ξεχωριστή θέση μα και συνύπαρξη ανάμεσα σε τόσα όλα. Είναι αυτό που του δίνει ζωή για να ξεπηδήσει μέσα από τις σελίδες η κάθε ιστορία που θέλει να αναστηθεί και να γίνει μια βαθιά, οπτικοποιημένη παράσταση. Είναι αυτό που σου δίνει το εισιτήριο, θέλοντας να σε πάρει απο το χέρι και να σε συμπαρασύρει σε ένα ταξίδι που στο τέλος θα δεις, πως μόνος επέλεξες να κάνεις, θέλοντας να ανακαλύψεις  κάτι ακόμα από τον εαυτό σου,  για τον εαυτό σου.
            Και έτσι όπως γράφω, αυτήν τη στιγμή, ο μόνος πλήρης παραλληλισμός, είναι αυτός με τις εικόνες των πιστών. Πιστεύεις, αγαπάς και ακολουθείς, αυτό που καθρεπτίζει η εικόνα και όχι το εξωτερικό της περίβλημα. Και φυσικά αναφέρομαι σε όσους πιστεύουν βαθιά από εσωτερική ανάγκη  και όχι από αναίτιους λόγους, λόγους που δυστυχώς  «φοράνε» πολλοί στην πίστη τους, σήμερα.
            Δεν έχει σημασία αν η εικόνα είναι παλιά, χαλασμένη, σκισμένη, ξεθωριασμένη ίσως, με γράμματα που έχουν σβηστεί και δεν φαίνονται, σημασία έχει πως είναι εικόνα, το δικό σου σύμβολο για κάτι που ταπεινά πιστεύεις και ακολουθείς.
            Τα βιβλία χωρίς πίστη και αγάπη είναι απλώς ένα προϊόν και καθαρά εμπορεύσιμο, φαίνεται καθημερινά και το ξέρουμε όλοι, όσο και αν οι περισσότεροι φοβούνται να το παραδεχτούν, τα βιβλία όμως για τους ανθρώπους που τα αγαπούν ειναι μέσα εκδήλωσης λατρείας για κάτι που ταπεινά, αγαπούν.
            Και αυτά σας τα λέει μια κοπέλα που δεν αγαπούσε τα βιβλία, που δεν διάβαζε όταν θα έπρεπε να διαβάζει, που ξεκίνησε να γράφει χωρίς να έχει διαβάσει ποτέ της, χωρίς να εχει παρακινηθεί απο κανένα πρότυπο και από καμία τεχνική.
            Αυτά σας τα λέει όμως μια κοπέλα που με το καιρό κατάφερε να διακρίνει πως τα βιβλία δεν ειναι τίποτ’ άλλο από την καθαρότητα  και την τιμιότητα του ανθρώπου και ευτυχώς για την ώρα, τα δικά μου βιβλία είναι καθαρά γιατί συμβαδίζουν με την προσωπικότητά μου.
            Οπότε αν με ρωτάς τι είναι βιβλίο, θα σου πω πως είναι ένα προϊόν που πρέπει να μάθεις να σέβεσαι γιατί προέρχεται από ψυχές ανθρώπων, για ψυχές ανθρώπων κι αν αυτό το βιβλίο τύχει να είναι και εγωιστικό, τότε να το αγαπήσεις περισσότερο γιατί προφανώς είναι βαθιά πληγωμένο.
            Και για το τέλος, θέλω μόνο να πω το πιο σημαντικό. Ας μείνουν ταπεινοί οι δημιουργοί και ας δοξαστούν οι αναγνώστες! Και όταν λέω ταπεινοί, δεν εννοώ να μην εκδηλώνουν τη χαρά τους, εννοώ να μην την κρύβουν πίσω απο φαινομενικές, ταπεινές διαθέσεις. Κι επίσης, μην λες, δεν κάνω κάτι σπουδαίο ενώ το υπεροπτικό σου ύφος μαρτυρά πως - θαρρείς - πως κάνεις κάτι μεγαλειώδες.
            Οι αναγνώστες σου κάνουν, σε στηρίζουν και σε βοηθούν, εσύ το μόνο που κάνεις είναι να τους ανταμείβεις και να τους ευχαριστείς μέσω «των πλάσεών σου».
            Δεν είσαι ο Θεός τους, ούτε η εικόνα που θα προσκυνήσουν σε καμία περίπτωση, είσαι μόνο το λιβάνι που θα βάλουν, για να αρωματίσουν με το θυμιατό τους.
            Με όλη μου την αγάπη όλα αυτά μα είναι τα πιστεύω μου!


            Η απάντησή μου σε έναν αξιόλογο επιστήμονα που κάνει διατριβή επάνω στα βιβλία, ετοιμάζει κάτι ιδιαίτερο μετά από τα χρόνια προσφοράς στην λογοτεχνία και ανακαλύπτοντάς με γιατί εκείνος με ανακάλυψε, θέλησε να συμπεριλάβει στη διατριβή αυτή, την άποψη μιας νέας δημιουργού που βλέπει μέσα της όλα όσα εκείνος πιστεύει για τα βιβλία και τους «έντιμους» δημιουργούς.
            Στην κατοχή μου έχω και την δική του άποψη και εάν μου επιτρέψει, θα σας διαβάσω ένα μικρό απόσπασμα στην παρουσίαση του νέου μου βιβλίου που θα γίνει άμεσα, ειδάλλως, θα ζητήσω την άδεια να δημοσιεύσω κάποιο απόσπασμα στο μπλοκ μου.
            Ευγνώμων, σε ακόμη έναν αφανή - ήρωα – λογοτέχνη, που μου κάνει την τεράστια τιμή να με συμπεριλαμβάνει στους λίγους και εκλεκτούς που γνωρίζουν,  ελάχιστα θα έλεγα, από τα όσα συνεχίζει να πράττει.
            Ταπεινά ευχαριστώ.

Σχόλια

  1. Τι είναι Βιβλίο ε ;
    Κική μου, μέγα θέμα. Ένα βίωμα μοναδικό. Ένα ιερό φετίχ θα έλεγε κανείς. Αυτό που ρουφας το άρωμά του, το χαρτί του, τις εικόνες του. Τις αξίες του.
    Αυτό που πρέπει να κατέχει ξεχωριστή θέση στη ζωή μας αλλά και στην Κοινωνία μας.
    Να απλωθεί παντού, να μπει σε κάθε σπίτι.
    Πολύ όμορφο το θέμα σου σήμερα καλή μου.
    Τις καλησπέρες μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα κουκλίτσα, μα τι ρωτάς; το βιβλίο είναι η πρώτη συντροφιά μετά το φίλο.Το εχεις πάντα κοντά σου, σου δίνει θησαυρούς γνώσης και δεν ..μαλώνει μαζί σου ποτέ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να

Σ’ αγαπώ πάρα πολύ

  Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ. Μπορώ να ακούω τους χτύπους της καρδιάς σου από χιλιόμετρα μακριά. Να τρέφομαι με τις σκέψεις σου για μέρες · αιώνια. Μπορώ να απολαμβάνω στα μάτια σου, φεγγαροστόλιστους ουρανούς και καταρράκτες, που στάζουν διαμάντια. Μπορώ να χορεύω ολονυχτίς στους ήχους της φωνής σου, και να γεύομαι κελαριστό κρασί από τα χείλη σου, τα μισοφαγωμένα.   Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ. Νιώθω τα συναισθήματά σου πριν βρούνε λέξεις για να εκφραστούν και διώχνω τους φόβους σου, πριν ο ίδιος τους ανακαλύψεις. Βλέπω τα θέλω σου, πελώρια σύννεφα, και ζωγραφίζω ήλιους, σε τόπους πεδινούς, που μυρίζουν μια νοσταλγική μυρωδιά που θυμίζει παιώνια.   Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ. Γίνομαι καλύτερη, γίνομαι δυνατότερη, γίνομαι μια εκδοχή που θαυμάζω.   Με νοιάζει ο κόσμος. Με νοιάζει η φύση. Με νοιάζει το αύριο. Με νοιάζει το μέλλον. Με νοιάζει η μουσική. Με νοιάζει το θέατρο. Με νοιάζει ο κινηματογράφος. Με νοιάζει ο χορός. Με νοιάζει η ζωγραφική. Με

ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

    Παραδοσιακοί χοροί Εύβοιας Εύβοια   Στο όμορφο νησί της Εύβοιας ο κορυφαίος χορός είναι ο καβοντορίτικος ή καλλιανιώτικος που χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο χορευτικό και μουσικό στυλ. Άλλοι χοροί του νησιού είναι ο συρτός και ο µηλωνιάτικος, παραλλαγή του συρτού χορού. Στην περιοχή χορεύεται ακόµα ο λεγόµενος όρθιος μπάλος (διαφοροποιείται από τον κυκλαδίτικο µπάλο) από ένα ή δύο ζευγάρια. Βόρειο Εύβοια   Στη Β. Εύβοια συναντάµε περισσότερο τους λεγόµενους στεριανούς χορούς όπως τσάµικα, καγκέλια, πατινάδες και συρτούς. Από τους πιο διαδεδοµένους χορούς ήταν ο Χειµαριώτικος, οργανική αργή µελωδία που παιζόταν και µε φύλλο από κοτσύκι ή άλλο δέντρο. Ακολουθούσε ο Συρτός, ο Τσάµικος και κάποιες φορές χορευόταν και το ηπειρώτικο Στα Τρία. Όσον αφορά το Συρτό, όταν παρατηρήθηκε (µε βάση τις καταγραφές) ότι οι µεγάλης ηλικίας άνθρωποι δεν κάνουν δύο διαδοχικά σταυρώµατα αλλά πάτηµα και άρση, ειπώθηκε ότι τα σταυρώµατα "τα κάναν οι δασκάλοι". Η τέχνη του