Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ

"Δε με ένοιαζαν τα αγκάθια, δε με ένοιαζαν.
Μπορούσαν ανέκαθεν να με τρυπήσουν, μα μπορούσα και εγώ με τη σειρά μου να τα κόψω. Το κυριότερο όμως ήταν πως με την κατάλληλη «προπόνηση» ακόμη κι αυτά μπορούσα να τα αγγίξω."

~~ Και Προχωρούσα, Οι φεγγίτες της ζωής μου

 "Θυμήθηκα μαθήματα, αναπαράστησα παθήματα, χόρεψα επάνω σε ένα πέτρινο παγκάκι, διάβασα λίγα κίτρινα φύλλα μιας παλιάς φυλλάδας, που κάποιος ξέχασε σε μια γωνιά, βρήκα ένα ρολόι και το φόρεσα. Το έβαλα αριστερά να χτυπάνε οι δείχτες του κοντά στην καρδιά μου.

Είδα κάποια γνώριμα μαλλιά, είδα ραγισμένα γυαλιά, είδα μια γάτα να την κυνηγά ο σκύλος και ένα ποντίκι να κυνηγά τον σκύλο και τη γάτα.
Γέλασα, γέλασα τόσο πολύ και ακόμη δηλαδή γελάω.

Περπατούσα ανάμεσα σε κάτι θάμνους και κάθε φορά που συναντούσα κάποιο νέο λουλούδι, εμένα εκεί να το παρατηρώ και να θέλω να το αγγίξω."

~~ Και Προχωρούσα, Οι φεγγίτες της ζωής μου

 Η ζωή είναι μια πορεία. Ποιά θέλεις να είναι η πορεία σου στον κόσμο μας;
Θες να είναι στεφανωμένη με λουλούδια ή με κάρβουνα; Επιλογή σου! Όμως μην επιτρέπεις τα «κάρβουνα» τα δικά σου να κάψουν τα «λουλούδια» των άλλων.

~~Αδικοχαμένη Κοινωνία- Τα λάφυρα της ψυχής μου

 Μην ακολουθείς τις οδηγίες άλλων! Χάραξε με τις δικές σου πατούσες τη μία και μόνη διαδρομή! Εκείνη που οδηγεί στην πλήρη Ελευθερία!
Αποδημητικά πουλιά είμαστε φίλε μου! Ας είναι το πέταγμά μας ελαφρύ σε μια αδικοχαμένη κοινωνία! Γιατί την κοινωνία δε την ορίζει ο άνθρωπος ως μονάδα αλλά το σύνολο, σαν μια προκαθορισμένη οντότητα!
Και το σύνολο είναι αυτό που πάντα θα αλλάζει! Με χαρακτηριστικά, με απόψεις, με πεποιθήσεις, με χίλιες δυο αναφορές.
Αλλάζει! Με μία ευχή, με ένα θέλω, με μία προσευχή!
Ας είναι! Ως προς το καλύτερο!

~~Αδικοχαμένη Κοινωνία- Τα λάφυρα της ψυχής μου