Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ





Ελάτε να μιλήσουμε για αγάπη. Να την ακολουθήσουμε στα μονοπάτια της, να ακούσουμε την μελωδία της, να την δούμε ταπεινή, να κατοικεί ανάμεσά μας και να προσφέρει το χέρι, ώστε πλάι της, να διαβούμε την Οδό που σαν ζωή, μας έδειξε.

"Έλα και πάρε την αγάπη μην την αφήσεις να χαθεί
η ζωή συντρίμμια φτιάχνει συναρμολόγησε ένα κι εσύ"

Ελάτε να την συναρμολογήσουμε παρέα!
Μεθοδικά, συντροφικά, σιωπηλά, μελωδικά και κυρίως ταπεινά, όπως η ίδια ζει, μέσα στην μεγαλειότητα που διαθέτει.

Την Κυριακή λοιπόν, στις 21 Ιανουαρίου, στις 7μ.μ το απόγευμα στο καφέ Το Παλαιό Βυρσοδεψείο, με χαρά και διάθεση επικοινωνίας, σας περιμένουμε.
Η ακριβή διεύθυνση είναι: Χρυσοστόμου Σμύρνης 84 & Μπαλτατζή, Άγιος Ιωάννης Ρέντης.
Κοντινά Λεωφορεία: 049, 420, 860, 914.
Τρόλεϊ: 16
Τρένο: Στάση Νέο Φάληρο (περπάτημα 10 λεπτά)
Υπάρχει και διαθέσιμο parking για τους κατόχους οχημάτων
Να είστε όλοι εκεί.


Κοντά μας, να βοηθήσουν στην εξερεύνηση και στην ανακάλυψη αυτής της Αγάπης, οι: Λουίζα Φρέρη, Λίτσα Δελνιώτου, Χαρούλα Δουκουμέ, Γιώργος Κασταμονίτης και η δικής μας, Καρμέλα Αντιγόνη Σώρου για να μας μιλήσει για τις ποιητικές συλλογές, που κι αυτές στην Αγάπη οδηγούν, αφού εκεί καταλήγουν όλα!

Καλή μας αντάμωση!

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Εκδόσεις_Λεξίτυπον
#Το_Παλαιό_Βυρσοδεψείο
#Ιστορίες_Αγάπης

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...