Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΛΗΓΕΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ



Έχουμε την απαίτηση να μη μας πληγώνουν οι άνθρωποι που αγαπάμε και προσπαθούμε και εμείς να μη τους πληγώσουμε ποτέ. Επειδή όμως είμαστε άνθρωποι, κάποια στιγμή έστω και άθελά μας θα το κάνουμε. Το θέμα όμως είναι να μπορούμε να παραδεχτούμε το λάθος μας και να βρούμε τρόπους να το διορθώσουμε. Το ίδιο έχουμε την απαίτηση να κάνουν και οι άλλοι για εμάς. Άλλοι θα το κάνουν, άλλοι όμως όχι και ίσως στη πορεία να μας πληγώσουν ακόμη περισσότερο και ας τους έχουμε συγχωρήσει αρκετές φορές στο παρελθόν, θα συνεχίζουν να μας πονάνε, πιστεύοντας ότι πάντα θα βρίσκουμε τη δύναμη να τους συγχωρούμε.
Έχετε αναρωτηθεί ποιος φταίει περισσότερο σε μια τέτοια κατάσταση; Φταίνε αυτοί που μας πλήγωσαν ή εμείς που τους αφήσαμε να πας πληγώσουν ή ακόμα και να πληγώσουν κάποιους ανθρώπους που αγαπάμε πραγματικά;
Είναι πολύ πιο εύκολο να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους, αλλά θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να δούμε τα πράγματα από τη πραγματική τους διάσταση. Εμείς είμαστε οι κύριοι υπαίτιοι των πληγών μας. Τους δώσαμε το δικαίωμα να μας πληγώσουν και κάποιες φορές επανειλημμένα.
Είναι σα να ζητάς από κάποιον να σε χαστουκίσει και όταν το κάνει να τον ρωτάς γιατί το έκανε, ενώ στην ουσία εσύ του το ζήτησες. Εν συνεχεία ενώ ξέρεις ποιο θα είναι το αναμενόμενο αποτέλεσμα, εσύ του ξαναζητάς να επαναλάβει τη πράξη του και αυτός απλά σε υπακούει και ύστερα ξεκινάει πάλι από την αρχή αυτή η διαδικασία, η οποία δεν αργεί να καταλήξει σε φαύλο κύκλο.
Ποιός είναι λοιπόν ο ένοχος; Εσύ, εσύ και μόνο εσύ! Όσο και να μη θες να το παραδεχτείς και πείθεις τον εαυτό σου με ένα σωρό δικαιολογίες του τύπου : « Έστω ότι στο ζήτησα, εσύ έπρεπε να το κανείς; » ή « Στο ζήτησα γιατί ήθελα να σε δοκιμάσω », βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι εσύ είσαι ο φταίχτης. Είναι δυνατό να ζητάς από τον άλλο να σε πονέσει και εσύ να κάθεσαι απλά να το δέχεσαι;
Εάν δε θέλεις να σε πληγώσουν, μη δώσεις σε κανέναν αυτό το δικαίωμα και ας υποθέσουμε οτι το έκανες άθελά σου, δε χρειάζεται μετέπειτα να του ζητήσεις να ξαναεπαναλάβει το λάθος του. Εάν δηλαδή στη προκειμένη περίπτωση σε χαστουκίσει ξανά, ζήτα του να το κάνει στον εαυτό του αυτή τη φορά και ανταπέδωσε του τη και εσύ, έτσι για να καταλάβει το πόσο πολύ πόνεσες.
Είναι δυνατό να περιμένεις από τους άλλους να καταλάβουν την αξία σου, από τη στιγμή που δε τη βλέπεις εσύ; Είναι δυνατόν να αφήνεις τους άλλους να σε πληγώνουν και ύστερα να τους ζητάς ευθύνες, όταν τη κύρια ευθύνη την έχεις εσύ; Πώς είναι δυνατό να τους ζητάς να σε πληγώσουν για άλλη μία φορά, ενώ ξέρεις ότι θα το κάνουν;
Ε, όχι λοιπόν! Δεν είναι δυνατό να επιτρέψεις να σου συμβαίνει όλο αυτό, χωρίς να κάνεις απολύτως τίποτα για να το αλλάξεις.
Την επόμενη φορά που θα πας να ξανακάνεις το λάθος να επιτρέψεις στους άλλους να σε πληγώσουν, σκέψου πως οφείλεις στον εαυτό σου και σε όλους όσους σε αγαπάνε πραγματικά, να προστατέψεις κάτι το οποίο είναι ανεκτίμητης αξίας για αυτούς και αυτό δεν είναι κάτι άλλο πέρα από τον ίδιο σου τον εαυτό.

~~ Πληγές - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Πολυδιάστατο θέμα Κική μου με πολλές παραμέτρους. Δεν είναι πάντα θέμα ενδοσκόπησης η συμπεριφορά των άλλων απέναντί μας. Εξαρτάται από τα πρόσωπα, τις συνθήκες, την ιδιότητά τους κλπ..κλπ
    Εξαρτάται από τον τρόπο που μας πληγώνουν και από το ποιοι είναι οι άλλοι. Ένα συναίσθημα που πυροδοτείται από μια κατάσταση bullying διαφέρει εκ διαμέτρου από μια απλή λεκτική βία από έναν υποτιθέμενο φίλο.
    Όταν σε πληγώνει η συμπεριφορά του συντρόφου σου είναι άλλο (και διαχειρίσιμη)) και άλλο μια κατάσταση άσχημης συμπεριφοράς από ανθρώπους που αγαπάμε (το παιδί σου πχ).
    Άλλο είναι το συναίσθημα του θυμού, του πόνου, της απόρριψης, της απιστίας κι άλλο το συναίσθημα της θλίψης. Με μια αυστηρή αυτοκριτική μπορούμε να θέσουμε όρια σε μια σχέση που αφορά το σύντροφό μας και μας πληγώνει, μας καταδυναστεύει, "πατάει" στην αφέλεια ή στην ανεκτικότητά μας.
    Άνθρωποι που θέτουν σε προτεραιότητα τις δικές τους ανάγκες, είτε πρόκειται για συντρόφους , είτε φίλους, σαφώς δεν θα πρέπει να έχουν θέση στη ζωή μας. Το πράγμα ζορίζει πολύ όταν οι άσχημες συμπεριφορές προέρχονται από παιδιά που (δικαιολογημένα εν μέρει) πληγώνουν με τα ξεσπάσματά τους γιατί η διαχείριση του θυμού είναι η συνειδητή δυσκολία της καθημερινότητάς τους. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις πως μπορείς να αναρωτιέσαι αν φταις εσύ.
    Πάντως θα συμφωνήσω πως την επόμενη φορά που θα επιτρέψουμε σε κάποιον να μας πληγώσει θα πρέπει να καθίσουμε στο σκαμνί τον εαυτό μας και πριν του αποδώσουμε ευθύνες ας επαναπροσδιορίσουμε τα όριά μας.
    Ενδιαφέρον θέμα Κική άξιο διερεύνησης.
    Να είσαι καλά Καλό μεσημέρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ανάρτηση σου με άγγιξε Κική.
    Και ποιός δεν το έχει ζήσει αυτό;
    Θα πάρω το κομμάτι των φίλων, ετοιμαζόμουν να σου πω πως είμαι σε ''διάσταση'' με την κατά 40 έτη φίλη μου, γιατί κουράστηκα να καπελώνει ό,τι λέω. Με πληγώνει το ότι μετά τόσα χρόνια δεν μπορεί να έρθει με το μέρος μου, παρά ότι αναφέρω πως έχω κάνει, από το πιο μικρό ως το πιό μεγάλο φιλτράρεται μέσα από το δικό της εγώ. Έτσι εμένα από την όλη ιστορία μου μένει ένα δικό της ισχυρό ''εγώ'' και η ιδέα πως δεν με αποδέχεται.
    Κάθομαι και σκέφτομαι λοιπόν, πως αυτή έχει τον δικό της χαρακτήρα αλλά κι εγώ θα μπορούσα να έχω φύγει νωρίτερα, ή να μην της εξιστορώ τα όσα της λέω. Η απόσταση σώζει πιστεύω.
    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχεις απόλυτο δίκιο, Κική μου. Όποιος αγαπάει πραγματικά τον εαυτό του δεν επιτρέπει σε κανέναν να του κάνει κακό. Ευχαριστούμε για τον προβληματισμό. Πολλά φιλιά, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να