Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΠΗΓΗ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Μικρό μου κορίτσι, τι ψάχνεις στα ζωηρά πηγάδια;
Ποια νοσηρή μνήμη, σε στέλνει απόψε εδώ;

Τα πουλιά σταμάτησαν να κελαηδούν, τα κύματα κόπασαν, έγιναν κέρινα κουπιά που λαχταρούν τη νηνεμία.

Τα σύννεφα, φυγάδες, αμέριμνοι εραστές του κίτρινου πελάγους. Αγχρωμο νήμα η μοναξιά, ένα ζευγάρι παπούτσια που μοιάζουν με μπερδεμένο καπέλο.

Οι σκιές με πλάνεψαν.... κι απόψε με πλάνεψαν. Νεράιδες νυχτερινές, οι Ερωδίες. Έγιναν θύλακες, μίας ανατροπής και μίας αυταπάτης.

Κάποιοι ψίθυροι, έγιναν δακρύβρεχτο νερό που λούζει, τα αέναα πλάσματα. Ένα αστέρι ξεχασμένο θα γεννήσει σήμερα μία σκιά. Αγγελική σκιά, χωρίς πόδι και χέρι.

Τα δόντια έπεσαν, τα νύχια μαράθηκαν, τα βλέφαρα άδεια νεκρά και ένα νούφαρο, αναζητεί τον λόγο της εσωτερικής ανυπαρξίας.

Ένα λυχνάρι έφεγγε, αποσύρθηκε κι αυτό σαν ένα κάρο, γεμάτο άδειες κολοκύθες. Μια πέτρα, ωσάν ανεμώνη, έγινε ένα δύσβατο στενό που όμοιο δεν ξανάδα.

Μαρτυρικές οι Συμπληγάδες μα ήταν φίλες μου.

Πώς να γευτείς τα όρια; Πώς να ζήσεις - αιωρούμενος - σε κάθε αβέβαιο, διχοτομημένο, στενό;

Το τείχος μας εκέρασε.
Φιλότιμο θαρρώ.
Ανέντιμο μοιάζει το άδειο δωμάτιο, η νοσταλγία μπαίνει από το παράθυρο. Την λούζει, η αντιξοότητα θαρρώ.

Μα αντιστέκεται... Σαν μια απειλή δεμένη, κραυγάζει στη Γη και υποθάλπει, μετρίους καμπτήρες υπεκφυγής.

Το βλέμμα συνηγόρησε, η μνήμη έγινε φονιάς. Κλαίνε απόψε τα μαραμένα ζουμπούλια μα όλα...... άνθισαν σαν πλύθηκαν στη Πηγή.

Ήταν​ η μόνη σωτηρία λύση...

~~ Η Πηγή - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Υπέροχοι στίχοι, Κική μου, με αισιόδοξο τέλος. Χαίρομαι να σε διαβάζω, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολυ ωραιο Κική μου και πολύ μελαγχολικό συνάμα. Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι στίχοι της καρδιάς σου. Οι σκέψεις, οι εικόνες σου. Τα συναισθήματά σου.
    Ακόλουθοί σου σε όλο αυτό.
    Καλησπέρα Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)