Μικρή μου ανάγκη,
μη με λησμονείς.
Ο κόσμος όλος,
μία γη χωρίς ρίζα, μιαν αχλή χωρίς φεγγάρι.
Μια "μήτρα" στα μάτια της
Μια "γέννα" στα μαλλιά της
Φτερά αγγέλων, η αναπνοή της Κόλασης
Παιδιά της Φύσης, τα φυτά της Ανατολής
Όλοι στο ίδιο αστέρι,
ναυαγοί της αλησμόνητης πεδιάδας,
της αυστηρής δημοσιονομικής εξυγίανσης, των μαμάδων του σήμερα,
των γυναικών του χθές,
των ξυπόλητων παιδιών που στάζουν αίμα τα χέρια τους, όταν αγγίζουν τη κιθάρα από "σιτάρι"...
Μην μου εκμαιεύεις τη δυστυχία,
δύσμοιρε αδερφέ μου!
~~ Δεν είμαστε αδέρφια - Κική Κωνσταντίνου
Ομορφούλα, θα μου θυμώσεις..δεν το κατάλαβα...
ΑπάντησηΔιαγραφή