Σήμερα θέλω να σου μιλήσω για εκείνη τη στιγμή που όλοι περνάμε…
Τη στιγμή που νιώθεις πως δεν αντέχεις άλλο.
Έχεις κάτσει ποτέ μόνος σου στο σκοτάδι, με τα μάτια κλειστά, να σκέφτεσαι όλα όσα έχασες;
Έχεις αισθανθεί το βάρος στην καρδιά σου να σε τραβάει κάτω, λες και δεν μπορείς να αναπνεύσεις;
Κι όμως… αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές, σημαίνει ότι επέζησες.
Γιατί;
Γιατί μέσα σου υπάρχει μια δύναμη που δεν την βλέπουν οι άλλοι — αλλά είναι εκεί.
Η δύναμη της ψυχής σου.
Είναι αυτή που σε σήκωσε όταν ήσουν στο πάτωμα και όλοι σε είχαν ξεγράψει.
Είναι αυτή που σε έκανε να σκουπίσεις τα δάκρυά σου και να πεις «πάμε ξανά».
Είναι αυτή που κράτησε αναμμένη μια μικρή φλόγα ελπίδας, όταν όλα γύρω σου είχαν σβήσει.Θυμάσαι εκείνη τη φορά που είπες «δεν μπορώ άλλο»;
Κι όμως… μπόρεσες.
Θυμάσαι εκείνη τη μέρα που νόμιζες πως τελείωσε η ιστορία σου;
Κι όμως… μόλις τότε άρχισε ένα νέο κεφάλαιο.
Η ζωή δεν θα σου φερθεί πάντα δίκαια.
Θα σου πάρει πράγματα.
Θα σε γονατίσει.
Θα σε αναγκάσει να αμφισβητήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Αλλά… δεν μπορεί να σου πάρει αυτό που κουβαλάς μέσα σου.
Κάθε φορά που σηκώνεσαι, αλλάζεις.
Γίνεσαι πιο δυνατός.
Πιο αληθινός.
Πιο ελεύθερος.
Και ξέρεις κάτι;
Η δύναμη αυτή δεν είναι μόνο για σένα.
Όταν τη μοιράζεσαι, γίνεται διπλή.
Όταν την προσφέρεις σε κάποιον που παλεύει, του αλλάζεις τη ζωή.
Και μην ξεχνάς: κανένα σκοτάδι δεν μπορεί να σβήσει μια ψυχή που έχει αποφασίσει να λάμψει.
Και μην ξεχνάς: κανένα σκοτάδι δεν μπορεί να σβήσει μια ψυχή που έχει αποφασίσει να λάμψει.
ΑπάντησηΔιαγραφή