Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΣ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ... :)

Μη γίνεις ποτέ κάτι «άσχημο» για τον κόσμο μας, γίνε αυτό που όλοι αναζητάμε και έχουμε ανάγκη.
Γίνε ένας άνθρωπος που με το τρόπο σου, με τη τέχνη σου, με τις δημιουργίες σου, με τη προσωπικότητά σου γενικώς μπορείς να προσφέρεις και να κάνεις τον κόσμο να φαντάζει πιο όμορφος στα μάτια των αυριανών παιδιών σου.
Αν τα πάθη, τα λάθη και τις αδυναμίες μας τις κάνουμε έκφραση τότε ένα είναι σίγουρο. Ο κόσμος μας θα μοιάζει σαν ένα ανεκτίμητο έργο τέχνης, αν όμως τα αφήσουμε να μας κατακλύσουν και μετατρέψουν ότι όμορφο έχουμε στη καρδιά μας σε άσχημα και ζηλόφθονα συναισθήματα τότε ένα είναι σίγουρο. Ο κόσμος μας θα μοιάζει με υπόνομο.
Και απάντησε μου ειλικρινά. Τι κόσμο θέλεις να προσφέρεις στα αυριανά παιδιά σου;
Ένα κόσμο που μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής ή ένα κόσμο που μοιάζει με χαοτικό τοπίο;

<< απόσπασμα από ένα δοκίμιο που γράφτηκε για να <<συνοδέψει>> άλλα δοκίμια μου>>.



 << Φιλία! Σταθερή και ανεκτίμητη αξία ζωής. Μπορεί να σου χαρίσει τα πιο μεγάλα χαμόγελα και τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής σου, χωρίς να σου ζητήσει κανένα αντάλλαγμα. Μπορεί να μετατρέψει τα δάκρυα και το πόνο σε ευτυχία. Μπορεί επίσης να σου βρει τη καταλληλότερη λύση στα προβλήματά σου και τέλος μπορεί να σου δώσει τόση αγάπη, όση δε πίστευες ότι υπήρχε. >>

<< Πρέπει να αγωνιζόμαστε για την αγάπη των φιλων μας. Εάν αυτοί αξίζουν πρέπει να κάνουμε τα πάντα για μην φύγουν ποτέ από κοντά μας. Για την απόκτηση μιας τόσο σημαντικής αξίας, αξίζει και πρέπει να ρίξουμε τον εγωισμό μας και την αξιοπρέπεια στα πατώματα και ιδιαίτερα όταν φταίμε εμείς για τη διάλυση της φιλίας μας. Πρέπει να προσπαθήσουμε γιατί επενδύοντας στη φιλία, επενδύεις ταυτόχρονα και στην ευτυχία. >>

<<δυο ξεχωριστά αποσπάσματα απο ένα δοκίμιο εμπνευσμένο και αποτυπωμένο για τη φιλία των φοιτητικών μου χρόνων>>.



 Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη την υπαρξη της αγαπης στη ζωη τους. Είναι πολύ όμορφο να αγαπάς και να σε αγαπάνε. Χωρίς την αγάπη ο κόσμος μας θα ηταν «άσχημος» και «φτωχότερος». Χωρίς την αγάπη η ζωή μας δεν θα είχε ουσία.

Όταν θα αισθανόμαστε ένα κρύο στη καρδιά μας, αυτό θα σημαίνει ότι κάποιο από τα κομμάτια κινήθηκε από τη θέση του. Όταν θα αισθανόμαστε ένα κενό, τότε θα σημαίνει ότι κάποιο από τα κομμάτια έχει καταστραφεί και τέλος όταν θα αισθανόμαστε μια πληρότητα, τότε θα ξέρουμε ότι όλα τα κομμάτια είναι στη θέση τους γερά και δυνατά.

Δυο ξεχωριστά αποσπάσματα απο ένα άλλο δοκίμιο μου με τίτλο <<Το πάζλ της αγάπης>>



Να στε ολοι καλα!!! Ευχομαι να περνατε ομορφα και ακρως καλοκαιρινά! 

Σχόλια

  1. Φίλη μου καλημέρα διάβασα με συγίνηση όσα γράφεις ή μεταφέρεις..είναι στο πνεύμα των συναισθημάτων μου.Δυστυχώς η ευαιασθησία είναι..αμάρτημα και ο τίτλος "Χριστιανός" απλά τίτλος. Χάρηκα που έβαλε εγγραφή στα μέιλ γιατί πλέον έτσι μόνο σχεδόν επισκέπτομαι μπλοκ..γράφτηκα λοιπόν!!!Καλημέρα όλη μέρα γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα αχτιδενια μου!!!! ευχαριστω για το σχολιο και την εγγραφη! και εγω εχω εγγραφει σε σενα! φιλακια πολλα! καλο μεσημερι γλυκια μου!!!


      * εισαι τοσο γλυκια και στη φωτο που σε βλεπω που οντως λαμπεις σαν αχτιδα!!! σου παει αυτο το προσωνυμιο! αχτιδα! σα τον ηλιο!!!! :*

      Διαγραφή
  2. Καλώς βρεθήκαμε και πάλι...επέστρεψες στο σπιτάκι σου και χάρηκα γι αυτό.
    Δεν είχα ίντερνετ τις άδειες , τώρα σιγά σιγά κάνω τη βόλτα μου στη μπλογκογειτονιά να δω όσα έχασα
    δεν ήξερα ότι γράφεις διηγήματα..χαίρομαι που τα μοιράζεσαι μαζί μας..
    ωραίο αυτό για τη φιλία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα γλυκο μου δελφινακι! ναι επεστρεψα κι εγω και νοιωθω πολυ χαρουμενη γι αυτο!

      ευχαριστω πολυ που εισαι παλι εδω για μενα! φιλακια πολλα μικρουλι και γλυκουλι δελφινακι! σε φιλω και σου λεω ποσο χαιρομαι που σε βρηκα ξανα!


      να περνας ομορφα ζουζουνι!!! <3

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...