Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΣ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ... :)

Μη γίνεις ποτέ κάτι «άσχημο» για τον κόσμο μας, γίνε αυτό που όλοι αναζητάμε και έχουμε ανάγκη.
Γίνε ένας άνθρωπος που με το τρόπο σου, με τη τέχνη σου, με τις δημιουργίες σου, με τη προσωπικότητά σου γενικώς μπορείς να προσφέρεις και να κάνεις τον κόσμο να φαντάζει πιο όμορφος στα μάτια των αυριανών παιδιών σου.
Αν τα πάθη, τα λάθη και τις αδυναμίες μας τις κάνουμε έκφραση τότε ένα είναι σίγουρο. Ο κόσμος μας θα μοιάζει σαν ένα ανεκτίμητο έργο τέχνης, αν όμως τα αφήσουμε να μας κατακλύσουν και μετατρέψουν ότι όμορφο έχουμε στη καρδιά μας σε άσχημα και ζηλόφθονα συναισθήματα τότε ένα είναι σίγουρο. Ο κόσμος μας θα μοιάζει με υπόνομο.
Και απάντησε μου ειλικρινά. Τι κόσμο θέλεις να προσφέρεις στα αυριανά παιδιά σου;
Ένα κόσμο που μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής ή ένα κόσμο που μοιάζει με χαοτικό τοπίο;

<< απόσπασμα από ένα δοκίμιο που γράφτηκε για να <<συνοδέψει>> άλλα δοκίμια μου>>.



 << Φιλία! Σταθερή και ανεκτίμητη αξία ζωής. Μπορεί να σου χαρίσει τα πιο μεγάλα χαμόγελα και τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής σου, χωρίς να σου ζητήσει κανένα αντάλλαγμα. Μπορεί να μετατρέψει τα δάκρυα και το πόνο σε ευτυχία. Μπορεί επίσης να σου βρει τη καταλληλότερη λύση στα προβλήματά σου και τέλος μπορεί να σου δώσει τόση αγάπη, όση δε πίστευες ότι υπήρχε. >>

<< Πρέπει να αγωνιζόμαστε για την αγάπη των φιλων μας. Εάν αυτοί αξίζουν πρέπει να κάνουμε τα πάντα για μην φύγουν ποτέ από κοντά μας. Για την απόκτηση μιας τόσο σημαντικής αξίας, αξίζει και πρέπει να ρίξουμε τον εγωισμό μας και την αξιοπρέπεια στα πατώματα και ιδιαίτερα όταν φταίμε εμείς για τη διάλυση της φιλίας μας. Πρέπει να προσπαθήσουμε γιατί επενδύοντας στη φιλία, επενδύεις ταυτόχρονα και στην ευτυχία. >>

<<δυο ξεχωριστά αποσπάσματα απο ένα δοκίμιο εμπνευσμένο και αποτυπωμένο για τη φιλία των φοιτητικών μου χρόνων>>.



 Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη την υπαρξη της αγαπης στη ζωη τους. Είναι πολύ όμορφο να αγαπάς και να σε αγαπάνε. Χωρίς την αγάπη ο κόσμος μας θα ηταν «άσχημος» και «φτωχότερος». Χωρίς την αγάπη η ζωή μας δεν θα είχε ουσία.

Όταν θα αισθανόμαστε ένα κρύο στη καρδιά μας, αυτό θα σημαίνει ότι κάποιο από τα κομμάτια κινήθηκε από τη θέση του. Όταν θα αισθανόμαστε ένα κενό, τότε θα σημαίνει ότι κάποιο από τα κομμάτια έχει καταστραφεί και τέλος όταν θα αισθανόμαστε μια πληρότητα, τότε θα ξέρουμε ότι όλα τα κομμάτια είναι στη θέση τους γερά και δυνατά.

Δυο ξεχωριστά αποσπάσματα απο ένα άλλο δοκίμιο μου με τίτλο <<Το πάζλ της αγάπης>>



Να στε ολοι καλα!!! Ευχομαι να περνατε ομορφα και ακρως καλοκαιρινά! 

Σχόλια

  1. Φίλη μου καλημέρα διάβασα με συγίνηση όσα γράφεις ή μεταφέρεις..είναι στο πνεύμα των συναισθημάτων μου.Δυστυχώς η ευαιασθησία είναι..αμάρτημα και ο τίτλος "Χριστιανός" απλά τίτλος. Χάρηκα που έβαλε εγγραφή στα μέιλ γιατί πλέον έτσι μόνο σχεδόν επισκέπτομαι μπλοκ..γράφτηκα λοιπόν!!!Καλημέρα όλη μέρα γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα αχτιδενια μου!!!! ευχαριστω για το σχολιο και την εγγραφη! και εγω εχω εγγραφει σε σενα! φιλακια πολλα! καλο μεσημερι γλυκια μου!!!


      * εισαι τοσο γλυκια και στη φωτο που σε βλεπω που οντως λαμπεις σαν αχτιδα!!! σου παει αυτο το προσωνυμιο! αχτιδα! σα τον ηλιο!!!! :*

      Διαγραφή
  2. Καλώς βρεθήκαμε και πάλι...επέστρεψες στο σπιτάκι σου και χάρηκα γι αυτό.
    Δεν είχα ίντερνετ τις άδειες , τώρα σιγά σιγά κάνω τη βόλτα μου στη μπλογκογειτονιά να δω όσα έχασα
    δεν ήξερα ότι γράφεις διηγήματα..χαίρομαι που τα μοιράζεσαι μαζί μας..
    ωραίο αυτό για τη φιλία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα γλυκο μου δελφινακι! ναι επεστρεψα κι εγω και νοιωθω πολυ χαρουμενη γι αυτο!

      ευχαριστω πολυ που εισαι παλι εδω για μενα! φιλακια πολλα μικρουλι και γλυκουλι δελφινακι! σε φιλω και σου λεω ποσο χαιρομαι που σε βρηκα ξανα!


      να περνας ομορφα ζουζουνι!!! <3

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...