ΈΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ. (ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ).

Καλημέρα και καλή εβδομάδα εύχομαι στην όμορφη μπλοκογειτονιά μου!

Τελικά όχι μόνο δεν αρρώστησα ( ευτυχώς τη σκαπούλαρα την ιωσούλα) αλλά και μια χαρά έγινα και πήγα εκεί που σας είπα πως είχα προγραμματίσει και πέρασα και πολύ όμορφα - ξεχωριστά!

Ήταν κάτι σα σύναξη παλαιών συμφοιτητών αλλά μόνο με τη κολλητή παρέα! Εντάξει, ήταν καταπληκτικά και το κυριότερο ήταν σα να μη πέρασε μια μέρα. :)

Μη σας "ζαλίζω" όμως με τα δικά μου, πάμε για το τρίτο μέρος του διηγήματος και ευχαριστώ απο καρδιάς όχι τόσο για τα καλά σας λόγια (και αυτό εννοείτε βέβαια) αλλά κυρίως για το ότι δηλώνετε παρών στη ζωή και στη σκέψη μου, διαβάζοντάς με και γενικά τιμώντας με ο καθένας με τον τρόπο του. Ευχαριστώ και πάλι!

Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως για το πρώτο μέρος του διηγήματος μπορεί κάποιος να πατήσει εδώ http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/11/blog-post_15.html και για το δεύτερο εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/11/blog-post_16.html.

Πάμε για τη συνέχεια:

ΈΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ. (ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ).

            O Αριστείδης φανερά προβληματισμένος κατευθύνθηκε γοργά προς το δωμάτιο της μικρής του κόρης. Φτάνοντας έξω από τη πόρτα του δωματίου της, χτύπησε απαλά τη πόρτα της μικρής και με γλυκιά, μετανιωμένη φωνή της ζήτησε να ανοίξει.

                  Αν και στην αρχή δεν έλαβε απάντηση, όπως ήταν και αναμενόμενο μιας και η μικρή είχε θυμώσει πολύ, ύστερα από μερικά λεπτά ακούστηκε η γλυκιά ψιλή φωνή της να τον καλεί να περάσει στα ενδότερα.

                  Ο Αριστείδης πέρασε μέσα και προχώρησε κοντά της με αμήχανο βηματισμό και ελαφρά παγωμένο χαμόγελο που φανέρωνε πόσο μετανιωμένος ήταν για αυτό που μόλις είχε συμβεί.

                  Η μικρή Μαριτίνα, που καθόταν στο κρεβάτι αγκαλιά με την αγαπημένη της κούκλα κατάλαβε πως ο μπαμπάς της είχε μετανιώσει αλλά δεν ήθελε ακόμη να του δείξει πως ήταν πρόθυμη να τον συγχωρέσει τόσο εύκολα.

                  - Μαριτίνα μου σκεφτόμουνα να σου πω ένα σωρό όμορφα λόγια και να σου υποσχεθώ ένα σωρό όμορφα πράγματα ότι θα σου αγοράσω για να με συγχωρέσεις αλλά επειδή ξέρω πως αυτό είναι λάθος δε θα το κάνω και θα σου πω με λίγα λόγια όλα όσα νιώθω για αυτό που έκανα πριν από λίγο και δε θέλω καν να σκέφτομαι. Είπε κάπως αμήχανα τη στιγμή που κάθισε στο κρεβάτι, δίπλα της, κάνοντας τη μικρή να τον κοιτάξει με ορθάνοιχτα μάτια και κουνώντας καταφατικά το πρόσωπό της να του δώσει το έναυσμα για να ξεκινήσει να της πει όλα όσα ήθελε.

                  -  Υπάρχουν κάποιες φορές κοριτσάκι μου που εμείς οι άνθρωποι ενώ ξέρουμε πως είναι λάθος να ξεσπάσουμε τα νεύρα και το άγχος που μας προκαλεί η σκληρή  καθημερινότητα στους αγαπημένους μας ανθρώπους, το κάνουμε επειδή ως άνθρωποι είμαστε επιρρεπείς σε λάθη και σε ένα τέτοιο λάθος υπέπεσα και εγώ σήμερα. Δεν είμαι πολύ καλός στο να αναλύω τα συναισθήματά μου αλλά θέλω να ξέρεις πως μετάνιωσα πολύ για την απρεπή συμπεριφορά μου. Δεν έφταιγες εσύ, έφταιγε η πολύωρη σκληρή δουλειά και το άγχος του μη σταθερού εργασιακού περιβάλλοντος.

                  - Τι είναι μπαμπά το μη σταθερό εργασιακό περιβάλλον; Ρώτησε με μάτια ορθάνοιχτα από την απορία το μικρό κοριτσάκι τη στιγμή που ακούμπησε τη κούκλα της πάνω στο κρεβάτι.

                  - Είναι ο κίνδυνος από τη μια στιγμή στην άλλη να βρεθείς χωρίς δουλειά και άρα χωρίς χρήματα.

                  - Δηλαδή αυτό έπαθε και ο κύριος Μανώλης, ο μπαμπάς της Νεφέλης που καθόμαστε στο ίδιο θρανίο;

                  - Ακριβώς κοπέλα μου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί στον καθέναν μας.

                  - Και είναι πολύ κακό αυτό μπαμπά ε; Ειδικά αν κρίνω από τη Νεφέλη που οι γονείς της εδώ και λίγους μήνες δε τις αγοράζουν τα απαραίτητα σχολικά είδη που ζητάει τακτικά η δασκάλα μας.

                  - Είναι πολύ οδυνηρό να χάνεις τη δουλειά σου από τη μια στιγμή στην άλλη και να μη μπορείς να προσφέρεις στην οικογένειά σου όλα όσα τους προσέφερες στο παρελθόν.

                  - Κινδυνεύεις και εσύ να χάσεις τη δουλειά σου; Ρώτησε στενάχωρα.

                  - Αν και δε θέλω να σε στεναχωρώ γιατί τα μικρά παιδιά σαν εσένα πρέπει να είναι πάντοτε ξένοιαστα, χαρούμενα και δίχως έγνοιες πρέπει να σου πω την  αλήθεια και η αλήθεια είναι πως θα φροντίσω να μη σου λείψει τίποτα ακόμα κι αν χρειαστεί να δουλεύω όλο το 24ωρο.

                  - Και τότε πότε θα σε βλέπω μπαμπά; Ρώτησε έντρομη η μικρή.

                  - Μην ανησυχείς κοπέλα μου. Μεταφορικά το είπα για να σου δείξω πόσο διατεθειμένος είμαι να κάνω τα πάντα για να μη σου λείψει τίποτα. Ξέρω πως έκανα λάθος σήμερα και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σου ζητήσω να με συγχωρέσεις και να ξέρεις πως εγώ θα κάνω τα πάντα για να είσαι ευτυχισμένη.

                  - Μα εγώ δε θέλω πολλά για να είμαι ευτυχισμένη. Το μόνο που θέλω είναι να σας βλέπω λίγο περισσότερο και να με βοηθάτε στα μαθήματά μου ή όπου αλλού σας χρειάζομαι.

                  Ο Αριστείδης δεν απάντησε. Άπλωσε τα χέρια του και έκλεισε ευλαβικά στην  αγκαλιά την αγαπημένη του κόρη. Τη φίλησε απαλά στο μέτωπό της και της υποσχέθηκε πως δε πρόκειται ποτε ξανά να επιτρέψει στον εαυτό του να παρασυρθεί και να φερθεί τόσο άσχημα όσο της φέρθηκε προηγουμένως.

                  - Έλα τώρα να πάμε να φάμε το φαγητό που έφτιαξε η γιαγιά σου και μόλις ξεκουραστούμε λίγο σου υπόσχομαι πως θα καθίσουμε όλοι μαζι οικογενειακώς να σε βοηθήσουμε στην έκθεσή σου! Δε ξέρω αν θα είναι η καλύτερη έκθεση αλλά θα κάνουμε τα πάντα για να είναι αληθινή και βγαλμένη μέσα από τη δική μας ζωή.

                  Η μικρή Μαριτίνα, άπλωσε στοργικά το χέρι του μπαμπά της και κατευθύνθηκαν γοργά προς τη κουζίνα. Η γιαγιά Μαρία και η μητέρα της ήταν ήδη εκεί και τους περίμεναν για να δειπνήσουν.

                  Μετά το ευχάριστο οικογενειακό δείπνο, η γιαγιά Μαρία ανέλαβε να πλύνει τα πιάτα και να συγυρίσει τη κουζίνα, ενώ η Σεβαστή μαζί με τον Αριστείδη και τη μικρή τους κόρη κατευθυνθήκαν στο δωμάτιο της τελευταίας για να γράψουν όλοι μαζι την έκθεση που έπρεπε να είχαν ήδη τελειοποιήσει εδώ και μέρες.

                  - Θύμησέ μας το θέμα της έκθεσης για να μπορέσουμε να σε βοηθήσουμε. Είπε ο πατέρας της μικρής.

                  - Το θέμα που μας ανέθεσε η δασκάλα έχει το τίτλο «Ένα καλύτερο αύριο» και μας είπε πως πρέπει να διαπραγματεύεται το καλύτερο αύριο που επιζητούν καθημερινά τόσοι συνάνθρωποί μας στο Σύνταγμα και στη σκληρή καθημερινότητα που καλούνται να αντιμετωπίζουν.

                  - Δύσκολο θέμα, τόνισε με σπινθηροβόλο βλέμμα η Σεβαστή εισπράττοντας τη καταφατική κίνηση του κεφαλιού του άντρας της, με την οποία έδειχνε πως συμφωνούσε απόλυτα μαζί της.

                  - Ναι μαμά, πράγματι! Γι’ αυτό κιόλας είπε να ζητήσουμε τη βοήθειά σας, αλλά είπε επίσης η έκθεση να μην είναι ένα προϊόν αποκλειστικά των γονιών μας. Εσείς δηλαδή απλά να μας βοηθήσετε και όχι να μας καθοδηγήσετε. Αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια της κυρίας Ματίνας. Ανέφερε προβληματισμένα η μικρή.

                  - Πόσες σελίδες χρειάζεται να είναι η έκθεσή σας; Ρώτησε με ενδιαφέρον ο μπαμπάς της.

                  - Μας είπε πως το συγκεκριμένο θέμα δε χρειάζεται πολύ ανάλυση, χρειάζονται λίγα λόγια και καλά σα τις πράξεις που πρέπει να γίνουν για ένα καλύτερο αύριο όλων μας. Απάντησε η μικρή.

                  Οι γονείς της μικρης αλληλοκοιτάχθηκαν προσπαθώντας να σκεφτούν το τρόπο που θα έπρεπε να ξεκινήσουν την έκθεση της μικρής αλλά ανακάλυψαν πως τελικά αυτό το θέμα ήταν αρκετά δύσκολο παρόλο που ακουγόταν αρκετά εύκολο. Συγκεκριμένα, ποτέ δε περίμεναν ότι θα τους παίδευε τόσο πολύ ένα θέμα έκθεσης δημοτικού σχολείου.       

Το συγκεκριμένο βέβαια θέμα ήταν από τη φύση του δύσκολο αλλά τη συγκεκριμένη εποχή που τόσοι συνάνθρωποί τους αγωνίζονταν καθημερινά για ένα καλύτερο αύριο θα έπρεπε ήδη να είχαν ξεκινήσει να αναπτύσσουν τις ιδέες τους.

Κι όμως ήταν σα κάτι να τους συγκρατούσε. Σα να ήξεραν ποιό είναι το καλύτερο αύριο που τόσο πολύ ποθούσαν και εκείνοι αλλά για διάφορους λόγους απέφευγαν να το αναλύσουν.

 Ίσως ο κυριότερος λόγος που απέφευγαν την ανάλυσή του να ήταν το ότι δε πίστευαν πως θα έρθει αυτό το καλύτερο αύριο που με τόσο πάθος επιζητούσαν και γι’ αυτό το λόγο δε θα έπρεπε να γεμίζουν το παιδί τους με ψεύτικες ιδέες.


____________ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ_______________


Αυτά για ήμερα! Όμορφη ημέρα και όμορφη εβδομάδα εύχομαι για όλους! Φιλάκια πολλά!