ΘΑΝΑΣΙΜΕΣ ΑΙΧΜΕΣ - ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ.

Καλημέρα στην όμορφη και εκφραστική μπλοκογειτονιά μου!

Για σήμερα, σας ετοίμασα ένα μεγάλο (νοήματος όχι μεγέθους) θα τολμήσω να πω θέμα που φιλοξενείτε στη στήλη "Εκφράσεις άλλων" και αφορά ένα διήγημα φαντασίας του φίλου Χριστόφορου Παπαχαραλάμπους με το μπλοκ "'Αγνωση Διάσταση", στο οποίο μεταξύ άλλων, μπορεί να βρει κάποιος απίστευτα διηγήματα φαντασίας, δοσμένα με τόσο ρεαλιστικό θα τολμήσω να πω τρόπο!

Το παρακάτω διήγημα που φιλοξενώ σήμερα το διάβασα στο "σπιτικό" του πριν πάρα πολύ καιρό αλλά πιάνω τον εαυτό μου τακτικά να το σκέφτεται και με χαρά να καμαρώνει τον δημιουργό του. Δε ξέρω γιατί, αλλά όταν διαβάζοντας το διήγημα αντιλήφθηκα το πλήρες νόημά του ένοιωθα πως συγκλονίστηκα και ειλικρινά δεν υπερβάλλω. Αυτό το συναίσθημα το νοιώθω κάθε φορά που το διαβάζω και αυτός ήταν ο κύριος λόγος που θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Όπως καταλαβαίνετε, ζήτησα την άδεια αναδημοσίευσης και σήμερα με χαρά το μοιράζομαι μαζί σας μέσα απο το δικό μου εκφραστικό μπλοκ!

Ευχαριστώ πολύ Χριστόφορε για αυτή τη τιμή και εύχομαι να μας χαρίζεις πάντα όμορφα και εκφραστικά διαμαντάκια σαν αυτό!

Πάμε λοιπόν για αυτές τις θανάσιμες αιχμές που τόσο μα τόσο μου άρεσαν και νοιωθω πως το ίδιο θα αισθανθείτε και εσείς κατα την ανάγνωσή του.

ΘΑΝΑΣΙΜΕΣ ΑΙΧΜΕΣ.

Ήταν ένα βρωμερό υπόγειο, απομεινάρι κάποιας παλιάς οικοδομής. Βρισκόταν βαθιά χωμένο στη γη και μόνο ένα σκοτεινό άνοιγμα πρόδινε την ύπαρξη του.

Αν όμως είχες την αντοχή να υπομείνεις την δυσοσμία και την περιέργεια να μάθεις τι κρυβόταν στην μαυρίλα εκείνη, τότε ίσως μπορούσες να αντιληφθείς ότι μέσα στο πηχτό εκείνο σκοτάδι κάτι σάλευε.

Έτυχε να περάσω ένα πρωινό πριν ακόμη αρχίσει η κίνηση, όταν στάθηκα πάνω από το άνοιγμα εκείνο. Η οσμή της σαπίλας μου προκάλεσε ναυτία. Αηδιασμένος έκανα να απομακρυνθώ, όταν μια ανεπαίσθητη κίνηση στο βάθος εκεί μου κίνησε την περιέργεια.

Τι παράξενο αλήθεια!  Είδα μέσα από το βαθύ σκοτάδι κάτι μάτια που το βλέμμα τους εξέπεμπε ένα αχνό, αδύναμο φως να με κοιτούν. Μου φάνηκαν πολλά τα μάτια αυτά. Τίποτε ζωάκια θα είναι σκέφτηκα. Έσκυψα πήρα μια πετρούλα και έκανα να την πετάξω μέσα στην τρύπα. 

Μια τρεμάμενη φωνή σαν σε παιδική χορωδία όμως με σταμάτησε: «Μμμή…» άκουσα. «Μη…» ξανάκουσα.

Σκύβω πιο πολύ να δω καλύτερα μέσα στο σκοτάδι του υπογείου. Δεν έβλεπα τίποτα παρά μόνο κάτι σαν μάζα που αργοσερνόταν πάνω στο σάπιο δάπεδο.

«Τι είστε εσείς;» ρώτησα απορώντας κι εγώ με την αφέλεια μου να μιλάω σε κάτι που δεν ήξερα καν τι ήταν.

Μα τότε άκουσα πεντακάθαρα μια φωνή να μου λέει:

«Όνειρα ήμαστε! Όνειρα παλιά!»

«Όνειρα; » ρώτησα «Όνειρα τίνος!»

«Δικά σας όνειρα. Ξεχασμένα και διωγμένα.»

«Μα εκεί κάτω; Τι κάνετε εκεί κάτω;»

«Περιμένουμε! Περιμένουμε να μας δεχτείτε πίσω!»

«Ελάτε τότε. Τι περιμένετε.» είπα 

«Τώρα είναι πια αργά. Πεθαίνουμε σε λίγο.» Είπαν πολλά μαζί.

«Μα γιατί. Τι σας σκοτώνει;» ρώτησα σαν χαζός. 

«Μας σκότωσαν οι θανάσιμες, οι μυτερές αιχμές της τετράγωνης λογικής σας.» είπαν με σβησμένη φωνή.

Και μετά σιωπή.......

_____________________ ΤΕΛΟΣ ___________________________

Πηγή: http://4diastasi.blogspot.gr/2013/09/blog-post_5.html

Θα ήθελα φίλοι μου να μου πείτε την αλήθεια. Δε συγκλονιστήκατε και εσείς στο άκουσμα και μόνο των φυλακισμένων - νεκρών ονείρων;;;  Προσωπικά ήθελα και θέλω να πάω να τα τραβήξω επάνω! Τα όνειρα δεν υπάρχουν για να καταχωνιάζονται, ακόμη και εάν δε πραγματοποιούνται δε πρέπει να καταχωνιάζονται! Πρεπει να ζουν και να κυκλοφορουν τριγυρω μας γιατι ειναι και θα ειναι παντα κομματι του εαυτου μας και το κάθε κομμάτι του εαυτού μας μόνο καταπιεσμένο δε πρέπει να είναι! Ελευθερία στο πνεύμα μας γιατί κι αυτή υπέρτατο αγαθό είναι!

Δε θα επεκταθώ περεταίρω, δεν υπάρχει λόγος άλλωστε, ο μικρός διάλογος της ιστορίας είπε  πέρα πολλά, θέλω να προσθέσω όμως πως πέρα απο τις εκάστοτε μυτερές αιχμές της λογικής μας υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που οδηγούν στον αφανισμό των ονείρων και κάπου εκεί θέλω να φωνάξω STOP και να πω ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ! Είναι τα μόνα που μπορούν ακόμη να τρέφουν τη παιδική μας αγνότητα και τα χρόνια που διανύουμε την έχουν ανάγκη όσο ποτέ! :)

* Μετέφερα το κείμενο με την εικόνα του, όπως ακριβώς είχε αναρτηθεί γιατί θεωρώ πως έπρεπε να υπάρχει και η εικόνα της τρύπας των καταχωνιασμένων ονείρων ώστε να δούμε ποιός/ποιά αντέχει να ψάξει εκει μέσα...

* Μορφοποίησα το κείμενο όσον αφορά κάποια κενά που άφησα, τα bold γράμματα και τα αποσιωπητικά στο τέλος ώστε να δώσω βάθος σε όσα για μένα ήταν η πλήρης δυναμική της ιστορίας και προσπάθησα με αυτό το τρόπο να αφήσω και το δικό μου αποτύπωμα σε ένα κείμενο που τόσο αγαπώ γιατί πιστεύω πως τα κείμενα πρέπει να αναγνωρίζονται και με το δικό μας σημάδι και για το τέλος

* Ευχαριστώ πολύ όσους αγκαλιάσετε αυτό το κείμενο με το τρόπο που αξίζει! Το λέω προκαταβολικά γιατί είμαι σίγουρη πως θα το λατρέψετε όσο εγώ!

Καλέ μου φίλε Χριστόφορε ευχαριστώ πολύ για την άδεια της αναδημοσίευσης και κυρίως για τη προσφορά σου μέσω αυτής της ιστορίας! Πάντα να μας προσφέρεις παρεμφερή αριστουργήματα μέσω της άγνωστης διάστασης-φαντασίας σου!

Να είστε όλοι καλά και να αφήνετε τα όνειρά σας ελεύθερα να σας πλαισιώνουν και να σας μιλούν! :)