ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ - ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ.

Εκφραστικοί φίλοι, καλημέρα.

Τί λέτε; Συνεχίζουμε με το διήγημα; :)

Να θυμίσω μόνο πως για το πρώτο μέρος πατάμε εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2014/02/blog-post_8.html και για το δεύτερο εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2014/02/blog-post.html.

Καλή σας ανάγνωση! :)

ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ - ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ.

Τον πλησίασε γοργά και μύρισε επάνω του το φόβο.

Δεν της έκανε καμία αίσθηση. Αυτή η μυρωδιά πλέον της ηταν τοσο οικεία και συνάμα αρεστή που μονο με την ευωδία ενός ανθισμένου μπουμπουκιού μπορούσε να τη συγκρίνει.

Χαιρόταν όταν ένοιωθε τον τρόμο των ανθρώπων. Ήταν σαν με αυτό το τρόπο να «έκλεβε» την όποια δύναμη είχε απομείνει στα σωθικά τους.

«Ποιός είσαι εσύ;» Τον ρώτησε δυναμικά.

«Ππππετροβασίλης, ονομάζομαι Πετροβασίλης» τραύλισε.

«Είσαι χλωμός, το ξέρεις;» Συνέχισε διασκεδάζοντας.

«Η πίεση και το άγχος της δουλειάς φταίει» Απάντησε σιγανά.

«Και πολλά άλλα…» Συμπλήρωσε κάνοντας δυο βήματα πίσω για να παρατηρήσει προσεκτικά το νέο της «αντικείμενο.»

«Κάνε μια στροφή!» Πρόσταξε.

Ο άντρας υπάκουσε.

«Χάλια, χάλια, χάλια! Μηδέν αυτοπεποίθηση»

«Κάνε ακόμη μία» Πρόσταξε ξανά.

Ο άντρας υπάκουσε και πάλι.

«Τραγικός! Είσαι τοσο τραγικός! Παντού πάνω σου διαγράφεται το ανθρωπάκι που είσαι. Αηδιάζω και μονο στην όψη σου.» Ακούστηκε μια πειθήνια μα ειρωνική φωνή.

«Θα με σκοτώσετε;» Ακούστηκε για πρώτη φορά η ζωηρή αντρική φωνή που έκρυβε μέσα του.

«Να σε σκοτώσουμε; Όχι βέβαια! Ότι δε μας κάνει, το «αποσύρουμε» απλώς!» Βροντοφώναξε με χάρη, κάνοντας τους αυλικούς να χαμογελάσουν αυτάρεσκα.

«Όμως μη φοβάσαι! Εσένα δεν έχουμε σκοπο να σε «αποσύρουμε». Απλώς θα «επενδύσουμε» επάνω στα καλα σου «σημεία», ώστε να γίνεις αυτό που χρειαζόμαστε.» Αποφάνθηκε προχωρώντας προς το γραφείο της που ήταν γεμάτο από δεκάδες χειρόγραφες σημειώσεις.

«Και ποιά είναι τα καλα μου σημεία;» Ρώτησε με έκπληκτο ύφος και χαμήλωσε το βλέμμα.

«Είσαι τοσο υποτακτικός που με κάνεις να σε λυπάμαι.» Συμπλήρωσε κοιτάζοντας αλλού.

Ο άντρας χαμήλωσε και πάλι το βλέμμα.

«Οι γνώσεις του είναι το μονο που χρειαζόμαστε. Μορφωμένο «εμπόριο», θα «σκίσει» στα «υπολογιστικά μας συστήματα» Είπε απευθυνόμενη στους αυλικούς και κάνοντας νεύμα σε δυο από αυτούς, έκαναν να τον πλησιάσουν.

«Μη, μη, σας παρακαλώ, μη με πειράξετε». Φώναξε με πάθος και έκανε δυο βήματα πίσω, σφίγγοντας περισσοτερο το χαρτοφύλακα στο στήθος του.

«Κοιτάξτε τον! Προστατεύει ακόμη και τώρα το περιεχόμενο του χαρτοφύλακα! Έχει αρχές το ανθρωπάκι! Μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε και ως «κλειδί» για τις εμπιστευτικές μας «φόρμες». Ουάου γουστάρω τρελά!» Φώναξε όλο ενθουσιασμό και κάνοντας νεύμα στους δυο αυλικούς που ηταν ήδη κοντά του, έδωσε το πρόσταγμα για να αρχίσει η απαιτούμενη για εκείνη μορφοποίηση.

«Είναι έτοιμος!» Ακούστηκε μια βαριά αντρική φωνή που μαρτυρούσε πειθαρχεία.

Η δημιουργός πλησίασε τον «νέο» άνθρωπο και τον κοίταξε με θαυμασμό.

Αυτό που έβλεπε εκείνη τη στιγμή μπροστά της δεν είχε καμία μα καμιά σχέση με τον άνθρωπο που είχε πρωτοσυναντησει.

Ένα όμορφο αντρικό ομοίωμα, με καλοσιδερομενο κοστούμι και γυαλισμένα παπούτσια καθόταν μπροστά της και τη κοιτούσε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο.

Η αυτοπεποίθηση έρεε άφθονη και η σιγουριά που απόπνεε για τον εαυτό του «γέμιζε» το χώρο.

«Τώρα μάλιστα!» Του είπε για να εισπράξει τη γυάλινη μα ευχάριστη ματιά του.

«Τι λες; Ξεκινάμε σήμερα;»

Ο άνδρας τη κοίταξε βαθιά στα μάτια και κούνησε θετικά το κεφάλι του.

Εκείνη τη στιγμή της παρέδωσε το χαρτοφύλακα και εκείνη του το ανταπόδωσε με ένα φιλί στο στόμα.

Ο άνδρας έφυγε και η γυναίκα ακούμπησε το χαρτοφύλακα στο γραφείο της. Το άνοιξε με ευκολία και κοίταξε κάτι χαρτιά που ηταν στοιβαγμένα μέσα του.

Διάβασε καποια από αυτά και ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια, παρασέρνοντας και τους αυλικούς σε μια εύθυμη συναισθηματική κατάσταση.

«Νομίζουν  πως μπορούν να μας «πολεμήσουν!» Χαχαχαχα, νομίζουν πως μπορούν να τα καταφέρουν! Χαχαχαχαχα, είναι τοσο αστείο όμως! Επιμένουν τα ανθρωπάκια να προσπαθούν! Επιμένουν, μα δε ξέρουν πως είμαστε δυνατότεροι και περισσότεροι από δαυτους!»

«Η δική μας αυτοκρατορία θα επικρατήσει!» Φώναξε δυνατά και όλο το γέλιο έγινε θυμός και οργή! Τα μάτια της σκοτείνιασαν και τα χαρτιά που κρατούσε στα χέρια της έγιναν ένας μπόγος σκουπιδιών, που «στόλισαν» τον κοντινότερο κάδο απορριμμάτων.

«Ο επόμενος παρακαλώ», φώναξε και σάστισε με τη νέα παρουσία στο χώρο. Τα ματιά της άστραψαν από θαυμασμό και οι αυλικοί έδειξαν με τις κινήσεις του σώματος, τον ειλικρινή ενθουσιασμό τους.

 _________________ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ_________________

Καλή συνέχεια εκφραστικοί φίλοι!

Να περνάτε όμορφα!