Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΙΚΡΟ, ΧΑΖΟ ΜΟΥ ΤΙΠΟΤΑΚΙ.

-  Tι ‘ναι αυτό τώρα συνέχεια να παραπονιέσαι και να λες: "Δεν είμαι τίποτα! Δεν είμαι τίποτα!"
Σταμάτα να κοιτάς τους άλλους μέσα στα μάτια και να τρέμεις. Δεν κατάλαβες πως σου παριστάνουν τους σπουδαίους, γιατί σε πήρανε χαμπάρι πως φοβάσαι;

Μικρό, χαζό μου τιποτάκι ! Έλα. Ξεκίνα. Ντύσου, στολίσου, πάμε να πούμε καλημέρα στη Ζωή !!!

Aλκυόνη Παπαδάκη.

Η υπέροχη Αλκυόνη μας! :)
Αυτό το μικρό, χαζό τιποτάκι με κατασκλάβωσε φίλοι! ;)
Labels:

Σχόλια

  1. evonita4 Δεκεμβρίου 2014 στις 7:02 μ.μ.

    πολύ μου άρεσε αυτό το τιποτάκι!!!!! φιλάκια πολλά, καλό μήνα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ποιώ - ελένη 4 Δεκεμβρίου 2014 στις 7:38 μ.μ.

    Γλυκιά μου Κική...μας προτρέπεις!!

    φιλάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νίκη4 Δεκεμβρίου 2014 στις 10:35 μ.μ.

    Να πάμε να πούμε καλημέρα στη Ζωή... Αυτό πρέπει να κάνομε κάθε μέρα!
    Πολλές γιορτινές ευχές!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Katerina V • Pause blog4 Δεκεμβρίου 2014 στις 10:47 μ.μ.

    :)

    Αχ αυτή η Αλκυόνη.. Πόσα σημαντικά θέματα καταπιάνει με τόσο ξεχωριστό και αυθεντικό τρόπο!
    Πολλά φιλιά Κική μου καλό σου βράδυ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Woman in Blogs4 Δεκεμβρίου 2014 στις 11:39 μ.μ.

    Και μένα!!!!
    Από ποιο βιβλίο της είναι, Κική; Δεν το θυμάμαι...
    Μόλις οι άνθρωποι μυριστούν φόβο, συστολή, ευγένεια, διακριτικότητα, είναι έτοιμοι να ορθώσουν το ανύπαρκτο παράστημά τους!
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου5 Δεκεμβρίου 2014 στις 8:52 π.μ.

      Αλεξανδρα μου καλημερα!
      Δε νομιζω να ειναι απο καποιο βιβλιο της, στο διαδικτυο το βρηκα και σε πολλα μαλιστα ιστολογια ετσι, αρα ισως να ειναι καποιο αποφθεγμα.
      Φιλακια πολλα! <3

      Διαγραφή
  6. Mia Petra5 Δεκεμβρίου 2014 στις 1:09 π.μ.

    Άδικο έχεις; Πα 'να φύγω τώρα γιατί...χιονίζει! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Άμυ (Ψυχής σιωπές)5 Δεκεμβρίου 2014 στις 1:40 π.μ.

    Υπέροχο Κική μου!
    Πολλά γλυκά φιλιά σου στέλνω:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος5 Δεκεμβρίου 2014 στις 6:59 π.μ.

    Καλημέρα Κική μου.
    Καμιά φορά το τίποτα, είναι τα πάντα. Έτσι και οι άνθρωποι...
    Σε γλυκοφιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ελενα Λ.5 Δεκεμβρίου 2014 στις 8:44 π.μ.

    Πολύ σωστή η Παπαδάκη!
    Πολύ μου άρεσε το τιποτάκι σου, να το θυμόμαστε όλοι!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. giwta ar5 Δεκεμβρίου 2014 στις 9:22 π.μ.

    Η Αλκυόνη πάντα σωστή και υπέροχη!
    Καλημέρα Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ελένη Φλογερά5 Δεκεμβρίου 2014 στις 5:51 μ.μ.

    Το τιποτάκι πρέπει να βγει και να πει καλημέρα στη Ζωή!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Funky Monkey7 Δεκεμβρίου 2014 στις 7:21 μ.μ.

    Πολύ ωραίο το απόσπασμα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χριστίνα Πεταλωτή8 Δεκεμβρίου 2014 στις 5:41 μ.μ.

    Ακριβώς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...
12 σχόλια
Read more »