Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΆΚΟΥΣΕ ΤΟΝ ΧΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙΣΑΙ. ΕΚΕΙΝΟΣ ΞΕΡΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘέΡΙΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ Ο ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ.



 

Aνακοίνωση: Δυστυχώς, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, η ομιλήτρια της αυριανής εκδήλωσης για την παρουσίαση των βιβλίων μου, Καρμέλα Αντιγόνη Σώρρου δε θα μπορέσει να παραστεί. Την ευχαριστώ πάρα πολύ που με αμέριστη θέληση και χαρά δέχτηκε να είναι κοντά μου αλλά καταλαβαίνετε πως οι εξωγενείς παράγοντες είναι πάντα απρόβλεπτοι και εμφανίζονται την πιο ακατάλληλη στιγμή. Ξέρω πως ήθελε να είναι μαζί μας, ξέρω πόσο με αγαπάει και με στηρίζει και είμαι σίγουρη πως η σύμπραξή μας αυτή, θα γίνει πράξη στο μέλλον! Λόγω του ότι χρονικά δεν προλαβαίνω να βρω άλλη ομιλήτρια/ομιλητή, μένω με την μία αλλά άκρως δυναμική, Βασιλική Μελισσουργού και χάρη στην πολύτιμη βοήθεια δύο αγαπημένων μου κυριών, της Λουίζα Φρέρη και της Χαρούλα Δουκουμέ θα σας παρουσιάσουμε κάτι νέο, πρωτοποριακό και άκρως διαδραστικό. Είναι έκπληξη και δεν μπορώ να σας την μαρτυρήσω. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Αύριο λοιπόν, σας περιμένουμε στις 20:00, στο βιβλιοκαφέ Έναστρον, Σόλωνος 101-Εξάρχεια. Διότι:  Κάθε Λάφυρο κι ένας Προσωπικός Φεγγίτης - Μοντέρνα Ποίηση


Σχόλια

  1. Κική μου καλή επιτυχία να χεις και σε αυτήν την παρουσιάση!! Θα θελα πολύ να σε δω κι από κοντά αλλά δυστυχώς δεν θα μπορέσω να ρθω.
    Εύχομαι ολόψυχα να ναι μια πολύ όμορφη και δημιουργική βραδιά!! Καλοτάξιδα και πάλι τα βιβλία σου κοπέλα μου!! Πολλά πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κική μου σου εύχομαι κάθε επιτυχία αύριο και στο μέλλον !!Ελπίζω να καταφέρω να έρθω !!
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλή επιτυχία και πάντα με δημιουργική έμπνευση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλή επιτυχία και σε αυτήν την παρουσίαση Κική μου καλοταξιδες να είναι και οι δύο σου δημουργικες εκφράσεις!! ειμαι απο τις τυχερες που εχω το πρωτο σου βιβλιο και εχω λατρεψει τα ποιηματα σου.. μακαρι να ήμασταν κοντα.. ομως μας χωρίζει ενα πελαγος...καληη επιτυχία σε ότι κανεις.. φιλακιαα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κρίμα που δεν μπόρεσα να έρθω, Κική μου. Εύχομαι να είσαι πάντα καλά και γεμάτη έμπνευση. Καλή επιτυχία στις ποιητικές συλλογές σου. Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...