Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΌΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΞΥΠΝΙΟΥ


Εκφραστικοί μου, καλημέρα.
Ελπίζω να σας βρίσκω καλά.

Πάμε θάλασσα;
Το φθινόπωρο είναι πιο ωραία!





Το σύμπαν ολόκληρο είναι ένα όστρακο
που εκκολάφτηκε μέσα του τ’ ακριβό
μαργαριτάρι ο άνθρωπος.

Νικηφόρος Βρεττάκος, 1912-1991, Έλληνας ποιητής







Ερωτηθείς τι έστιν ελπίς, « Εγρηγορότος», είπεν, «ενύπνιον. »
Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
μτφρ: Όταν ρωτήθηκε τι είναι ελπίδα; «Το όνειρο ενός ξύπνιου», είπε
(από τον Διογένη Λαέρτιο)




Εάν μη έλπηται ανέλπιστον, ουκ εξευρήσει.
Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος
μτφρ: αν δεν ελπίζεις το ανέλπιστο, δεν θα το βρεις.




Έσσετ’ ήμαρ.
Όμηρος, περ. 800-750 π.Χ., Ποιητής ‐ Ιλιάδα Δ’ 164, Ζ:448
μτφρ: θα ‘ρθει η μέρα που...



Περιμένω την απάντησή σας, σαν συνέχειά του..
Εγώ είμαι πιο "κοντά" στο "θα δραπετεύσω"....




Κάθε άνθρωπος, οπουδήποτε, θα ανθίσει με εκατό απροσδόκητα ταλέντα και ικανότητες, με το που θα του δοθεί απλώς μια ευκαιρία.
Doris Lessing, 1919-2013, Βρετανίδα συγγραφέας, Νόμπελ 2007



Λυπούμαι που άφησα να περάσει
ένα πλατύ ποτάμι ανάμεσα από τα δάχτυλα μου
χωρίς να πιω μια στάλα.

Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971, Έλληνας ποιητής, Νόμπελ 1963


Στη Θεσσαλονίκη από την αγαπημένη μου, Αλεξάνδρα Μουριοπούλου! Όλο το φωτογραφικό υλικό, δικό της. Ευχαριστώ τόσο πολύ! <3


Να περνάτε όμορφα, εκφραστικοί μου!

Σχόλια

  1. Το φωτογραφικό υλικό θαυμάσιο! Μπράβο στη φίλη που στο ετοίμασε.
    Θα δραπετεύσεις μάτια μου για πού;
    Θα 'ρθει η μέρα που ο άνθρωπος θα καταλάβει τη μικρότητά του, θα πω εγώ
    Φιλί γλυκό Κικίτσα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλημέρα αγαπημένη μου.
      Μόνο νοερά μπορώ να δραπετεύσω στη παρούσα φάση της ζωής μου.
      Μπορώ να πω πως μου αρκεί.
      Για την ώρα. ;)

      Να περνάς όμορφα
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  2. Ωραίο, που να γυρίζεις άραγε κι εσύ..με πιέζει ο χρόνος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάμε φύγαμε Κική μου. Θαλασσινός Σεπτέμβρης με τα βιβλία σου αγκαλιά και τις δημιουργίες σου. Πολύ όμορφο.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Σεπτέμβρης είναι ο καλοκαιριάτικος μήνας του φθινωπόρου. Οπότε η φωτογραφική βόλτα συναδει με την καλοκαιρινή διάθεση... Ἔσσεται ἦμαρ που θα έρθει το φθινόπωρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλό μήνα, Κική μου. Υπέροχες φωτογραφίες από την Αλεξάνδρα. Μπράβο σας, ωραία συνεργασία. Μα τι εκπληκτικός ο στίχος του Σεφέρη: "Λυπάμαι που άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι μέσα από τα δάχτυλά μου χωρίς να πιω μια στάλα"! Άδραξε τη μέρα, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θαυμάσιες φωτογραφίες ομορφούλα, από σκηνοθεσία παίρνεις άριστα όπως τα ποιήματα σου!Καλημέρα όλη μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστώ αχτιδένια μου
      οι φωτό ανήκου όλες στην Αλεξάνδρα

      να περνάς όμορφα
      φιλιά πολλ'α

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...