ΔΙΑΣΠΑΡΤΑ... ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΟΥ

Eκφραστικοί;

Θέλω να σε κάνω το προσωπικό μου περιστέρι, τον αποκλειστικό μου «ταχυδρόμο», εκείνον που θα γράφω ραβασάκια και δένοντάς τα με λεπτή, κόκκινη κλωστή στο λεπτοκαμωμένο, μικροσκοπικό σου πόδι θα τα αφήσω να ταξιδέψουν και «ραντιστούν» από τις στάλες του Αιγαίου, του Ουρανού και ενός βαθιού πελάγους που ο άνθρωπος δεν εχει ακόμη ανακαλύψει!

#Η_Φυγή
#Τα_Λάφυρα_της_Ψυχής_μου
#Κική_Κωνσταντίνου

Γιατί ναι, για να μάθεις να γράφεις πρέπει πρώτα να μάθεις να μιλάς και εγώ είχα την απαίτηση να προλαβαίνεις ότι θέλω να σου πω πριν καν αρθρώσω λέξη.

Αλλά έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Άρπαγες όλων, όπως πάντα!

Είμαστε ένας βαθύς λάκκος από άμμο που το μόνο που θέλει δίπλα του είναι μια γούρνα με νερό, αδιαφορώντας αν η γούρνα αυτό πού αποζητάει είναι ένα φυλλοβόλο και ένα αειθαλές δέντρο.

#Η_Φυγή
#Τα_Λάφυρα_της_Ψυχής_μου
#Κική_Κωνσταντίνου

Μην ακολουθείς τις οδηγίες άλλων! Χάραξε με τις δικές σου πατούσες τη μία και μόνη διαδρομή! Εκείνη που οδηγεί στην πλήρη Ελευθερία!
Αποδημητικά πουλιά είμαστε φίλε μου! Ας είναι το πέταγμά μας ελαφρύ σε μια αδικοχαμένη κοινωνία! Γιατί την κοινωνία δε την ορίζει ο άνθρωπος ως μονάδα αλλά το σύνολο, σαν μια προκαθορισμένη οντότητα!
Και το σύνολο είναι αυτό που πάντα θα αλλάζει! Με χαρακτηριστικά, με απόψεις, με πεποιθήσεις, με χίλιες δυο αναφορές.
Αλλάζει! Με μία ευχή, με ένα θέλω, με μία προσευχή!
Ας είναι! Ως προς το καλύτερο!

#Αδικοχαμένη_κοινωνία
#Τα_Λάφυρα_της_Ψυχής_μου
#Κική_Κωνσταντίνου

Η ζωή είναι μια πορεία. Ποιά θέλεις να είναι η πορεία σου στον κόσμο μας;
Θες να είναι στεφανωμένη με λουλούδια ή με κάρβουνα; Επιλογή σου! Όμως μην επιτρέπεις τα «κάρβουνα» τα δικά σου να κάψουν τα «λουλούδια» των άλλων.

#Αδικοχαμένη_κοινωνία
#Τα_Λάφυρα_της_Ψυχής_μου
#Κική_Κωνσταντίνου

Να σας πω ένα μυστικό;