Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΈΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΛΑΒΙΚΑ



"Η Οφηλία έμεινε μόνη, συντροφιά με την κουρελιασμένη ψυχή της.
Κοίταξε το χώρο σπιθαμή προς σπιθαμή και παρατήρησε πως δεν είχε άλλα δάκρυα να αφήσει στο πρόσωπό της.
Αυτό ήταν. Η καρδιά της είχε στερέψει.
Έβγαλε την καρδιά της ευλαβικά και την τοποθέτησε στο μεταξένιο λευκό της μαξιλάρι. Δεν της χρειαζόταν πια. Αποφάσισε να είναι κενή παρά να έχει καρδιά και να πονάει."



"Και εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ο ήχος του τρένου. Το τελευταίο τρένο για σήμερα σε λίγο θα έκανε την εμφάνιση του. Λίγοι οι άνθρωποι στις αποβάθρες… λίγοι και στα βαγόνια του…
«Έρχεται το τρένο», φώναξε δυνατά ο άντρας.
«Το τελευταίο για σήμερα. Λίγοι άνθρωποι στις αποβάθρες, λίγοι και οι επιβάτες του, ως είθισται δηλαδή», συμπλήρωσε η Στεφανία.
«Δε θα ’ρθεις;» ρώτησε ο άντρας που σηκώθηκε για να κατευθυνθεί προς τις γραμμές του τρένου, αφήνοντας τη Στεφανία καθισμένη, ακόμη στο παγκάκι.
Η Στεφανία, σηκώθηκε όρθια, πήρε στην αγκαλιά της το φάκελο με τις σημειώσεις και σκεπτόμενη έντονα, γύρισε και είπε χαμογελαστή στον άντρα." 





"Πρώτη φορά του συνέβαινε αυτό. Δεν ήξερε καν ότι υπήρχε τέτοιο συναίσθημα. Του άρεσε όμως, του άρεσε πολύ.
Ήταν σα να εξερευνούσε το ανεξερεύνητο!
«Πιο μαγικό και από τη λάβα ηφαιστείου», σκέφτηκε και χαμογέλασε νοσταλγικά.
Ήθελε να τη ξαναδεί και θα τη ξανάβλεπε πάση θυσία. Το ένιωθε.
Με αστραπιαία κίνηση σηκώθηκε και χαρούμενος, μετά την τελευταία του απόφαση, κατευθύνθηκε προς το Φρούριο. Έπρεπε να τελειώσει μια δουλειά για να ξεκινήσει μιαν άλλη, όχι ακριβώς μιαν άλλη δουλειά, μια άλλη εξερεύνηση θα έλεγα καλύτερα ή μάλλον μια αναζήτηση για κάτι που τον έκανε να αισθάνεται πολύ ευτυχισμένος…"




"Περπάτησαν αρκετά, ώσπου κάπου κοντά στα βράχια, σταμάτησαν και κοίταξαν κατάματα, ο ένας τις αλήθειες του άλλου." 


 "Δάκρυσε η κοπέλα όταν αντιλήφθηκε τη μελαγχολική της νότα και το αγόρι όταν παρατήρησε δάκρυα να στολίζουν τα λευκά και πορσελάνινα μάγουλά της αισθάνθηκε την ανάγκη να κλάψει και αυτό.
Με το ένα χέρι έκοψε ένα ροζ τριαντάφυλλο που ξεπηδούσε επάνω από το μάντρινο τοίχο και της το πέταξε ψηλά.
Στα πόδια της βρισκόταν πλέον ένα τόσο όμορφο λουλούδι…
Το άγγιξε απαλά και δάκρυα έτρεχαν απτόητα στο μάγουλο της, μόνο που αυτή τη φορά ένα όμορφο χαμόγελο, φρόντιζε να τους κάνει συντροφιά." 





 "Δυο μαύρα, αντρικά παπούτσια έκαναν την εμφάνιση τους και καθώς ανασήκωσε σιγά σιγά το κεφάλι της, από κάτω προς τα επάνω, διαπίστωσε πως μπροστά της στεκόταν ένα ψηλός, αδύνατος, μελαχρινός, γοητευτικός άντρας που φορούσε μαύρο κοστούμι, άσπρο πουκάμισο και βυσσινί γραβάτα, ενώ στα χέρια του κρατούσε μία μαύρη δερμάτινη τσάντα, σαν αυτές που κρατάνε συνήθως οι δικηγόροι.
«Έχω μια απορία», ρώτησε χαμογελαστός.




Ήρθε, από τις Εκδόσεις Λεξίτυπον και είναι η Αγάπη, που Δήλωσε Παρών.
 


#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Νέο_βιβλίο
#Νουβέλες
#ιστορίες_αγάπης
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Δημιουργώ


 Καλή σας μέρα, εκφραστικοί.

Σχόλια

  1. Μάλιστα....!
    Πήραμε μια ιδέα Κική μου και όπως το περίμενα εντυπωσιακή.
    Οι παραπομπές σου μιλάνε για ένα άλλο είδος γραφής, πέρα από τα ποιήματα που σε είχαμε συνηθίσει.
    Πολύ ατμοσφαιρικές αναφορές κρύβουν μεγάλο ενδιαφέρον.
    Περιμένουμε την ανακοίνωσή σου για κυκλοφορία του βιβλίου.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Γιάννη μου.
      Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
      Το βιβλίο έχει ήδη κυκλοφορήσει.
      Έχω στη διαθεσή μου τα πρώτα αντίτυπα και περιμένω ενημέρωση από τον εκδοτικό για το πότε θα ανέβει στο σαιτ του και στα βιβλιοπωλεία που συνεργάζεται.
      Ωστόσο, εάν το θέλεις, όταν το θέλεις, μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου.

      Ευχαριστώ πολύ.
      Να είσαι πάντα καλά.

      Διαγραφή
  2. Εντάξει ..να ξέρουμε τι θα διαβάσουμε δηλαδή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ναι, να πάρετε μια ιδέα.
      Γενικά, είμαι από τα άτομα που "πλουσιοπάροχα" παρέχουν υλικό.
      Ακόμη και οι αναρτήσεις μου, πληθωρικές.

      Φιλιά αγαπημένη

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...