(Ε)ΞΩΤΙΚΟ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Η πλάτη μου,
η πλάτη μου, αποστεωμένη
Τα κόκκαλα,
τα κόκκαλα, φτερά Αγγέλου
Και οι ώμοι,
οι ώμοι, αρπακτικό

Γεννήθηκα, για να γίνω ένα μολύβι στην καρδιά.
Ένα, μεγάλο, πέτρινο μολύβι.

Σε καμία μολυβοθήκη
Σε καμία κασετίνα
Σε καμία σάκα ενός παιδιού
Μόνο στα πλουσιοπάροχα Όρη
Στις διαβολοκρατούμενες χερσονήσους
Στα μισητά λειβάδια και στους ρηχούς ωκεανούς,
Μονάχα εκεί
Εκεί και μόνον εκεί

Να σχίζω και να σχίζομαι
Σαν ένα άλλο, φευγαλέο εξωτικό

- Εξωτικό - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποιήματα
#Δημιουργώ
#Ονειρεύομαι