Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΠΙΝΑΚΑΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


 
Εκείνο το ύφασμα,
εκείνο το ύφασμα, ναι
σε αγκάλιαζε, θαρρείς και προσκυνούσε την πιο πολύτιμη ύπαρξη, που μπορεί κανείς να συναντήσει στην γη.

Θυμάμαι έκλαιγα
και διψούσα
και είχα ματωμένες πατούσες και γδαρμένα γόνατα
όταν ήρθες εσύ και σαν μια περίεργη μορφή, με αγκάλιασες και με πήγες εκεί που όλα είναι φτιαγμένα από βαμβάκι.

Πράσινο βαμβάκι
Μώβ βαμβάκι
Μπλε βαμβάκι
Θαρρείς και μπορείς να καταλάβεις
Θαρρείς και μπορείς να με ακολουθήσεις σε αυτήν την εξευτελιστική στιγμή
Θαρρείς και έμαθες να ακούς

Δεν έμαθες να ακούς.
Δεν έμαθες.

Άκουσες ποτέ τα αγκομαχητά του πόνου;
Τον βουβό τρόμο, τον διέκρινες ποτέ στο πρόσωπό μου;

Σαν Παναγιά,
σκύβω και φιλώ τα γόνατά σου.

Λύτρωσέ με
Άσε με, σαν τη νέα Σαλώμη, να παραπεμφθώ σε μια αλησμόνητη ιστορία.

Δεν μπορείς να θυμηθείς.
Ο πίνακας, μας εγκατέλειψε όλους από καιρό.

Μαζί ταξιδεύει, με τον καμβά του.

~~ Ο Πίνακας - Κική Κωνσταντίνου


#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποιήματα
#Δημιουργώ
#Ονειρεύομαι

Σχόλια

  1. "Ο Πίνακας μας εγκατέλειψε όλους από καιρό. Μαζί ταξιδεύει, με τον καμβά του...."
    Τι λόγος, τι κλείσιμο.
    Κική μου, δεν ξέρω, στο έχω ξαναπεί. Βρε καλή μου, που βρίσκεις αυτόν τον εκφραστικό πλούτο κάθε φορά ; πόσο όμορφος είναι και πολλές φορές σε παρασύρει.
    Υπέροχο κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαίρομαι πολύ που σου άρεσε Γιάννη μου
      πάρα πολύ για την ακρίβεια
      να είσαι πάντα καλά!

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα και καλή εβδομάδα! ότι πιο όμορφο διάβασα σήμερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. σε ευχαριστώ αννετά..κι
      καλως ήρθες στην εκφραστική μου γωνιά

      Διαγραφή
  4. Να χαθούμε σε μια αλησμόνητη ιστορία!!!
    😚

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΝΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΒΡΕ! :) :)

Εκφραστικοί φίλοι καλημέρα! Καλό μήνα να έχουμε! Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη διότι έχω γενέθλια! Και δεν κάνω πλάκα! ;)  Και πρωτομηνιά και πρωταπριλιά, τί άλλο θέλω; Εμ βέβαια, σαν εκφραστικός άνθρωπος που θα γινόμουν, ήξερα εγώ όταν επέλεγα ημερομηνία; :P Mεσα στα ψέματα έσκασα μούρη στη γη. Ξέρετε, για να κάνω πιο εκφραστικά τα ψέματά μας. ;) Εντωμεταξύ τώρα θυμήθηκα πως στα πρώτα πάρτυ γενεθλιών που έκανα στο Δημοτικό σχολείο δεν είχα βρει προσκλητήρια στο χωριό και καλούσα με το στόμα τους συμμαθητές στο σπίτι και εκείνοι νομιζαν πως τους κορόιδευα. Βεβαια ολοι ήρθανε μετά! Εντάξει, όχι να το παινευτώ αλλά θα το παινευτώ. Κυρίως όταν ήμουν μικρή έκανα πολύ όμορφα πάρτυ γενεθλίων. Τι ωραίες στιγμές. :) Να, ένα τέτοιο πάρτυ θα σας κάνω σήμερα! Τώρα θα μου πείτε 28 χρονών γαιδούρα (διότι τα 28 κλείνω) θες και πάρτυ; Αλλά ναι θέλω, άλλωστε μέχρι τα 100 που έχω σκοπό να φτάσω νεογέννητο θεωρούμε ακόμη. :P Πορτοκαλαδίτσα;  ...

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ.

Πόσες; Πόσες κορδέλες σέρνεις μαζί σου και τις κάνεις νύφες για πεταλούδες; Πές μου! Πές μου, πόσες; Γιατί; Γιατί δε μιλάς; Γιατί; Πές μου! Πές μου! Πόσα ξερόκλαδα κρατάς στο χέρι και τα κάνεις κλωνάρια μιας ζωής; Πόσα; Πές μου, πόσα; Κοίτα με Κοίτα με για λίγο μόνο! Κοίτα με! Γιατί στρέφεις πάντα το βλέμμα στον ουρανό; Γιατί; Πές μου! Πές μου! Πόσες στάχτες μαζεύεις κάθε χρόνο από το τζάκι και τις κάνεις φωλιά για χελιδόνια; Πόσες; Ε; Πές μου, πόσες; Μη μου γυρνάς τη πλάτη! Όχι, όχι μη μου τη γυρνάς! Πές μου! Μόνο πές μου! Πόσα; Πόσα χρώματα συγκεντρώνεις όλο το χρόνο για να συνθέσεις την αναγέννηση της μάνας Γής; Πές μου! Πόσο χρόνο διαθέτεις για να ανασάνεις, να φυσήσεις και να σκορπίσεις στον κόσμο μας με την ανάσα σου, ελπίδα και ζωή; Πές μου! Θέλω να μάθω! Πές μου! Γιατί; Γιατί δε μιλάς; Γιατί; Πές μου! Μα πώς μπορείς να εξαπλώνεις τοσο πράσινο κάτω από τον έναστρο ουρανό και ν...