Ο ΠΙΝΑΚΑΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 

Εκείνο το ύφασμα,
εκείνο το ύφασμα, ναι
σε αγκάλιαζε, θαρρείς και προσκυνούσε την πιο πολύτιμη ύπαρξη, που μπορεί κανείς να συναντήσει στην γη.

Θυμάμαι έκλαιγα
και διψούσα
και είχα ματωμένες πατούσες και γδαρμένα γόνατα
όταν ήρθες εσύ και σαν μια περίεργη μορφή, με αγκάλιασες και με πήγες εκεί που όλα είναι φτιαγμένα από βαμβάκι.

Πράσινο βαμβάκι
Μώβ βαμβάκι
Μπλε βαμβάκι
Θαρρείς και μπορείς να καταλάβεις
Θαρρείς και μπορείς να με ακολουθήσεις σε αυτήν την εξευτελιστική στιγμή
Θαρρείς και έμαθες να ακούς

Δεν έμαθες να ακούς.
Δεν έμαθες.

Άκουσες ποτέ τα αγκομαχητά του πόνου;
Τον βουβό τρόμο, τον διέκρινες ποτέ στο πρόσωπό μου;

Σαν Παναγιά,
σκύβω και φιλώ τα γόνατά σου.

Λύτρωσέ με
Άσε με, σαν τη νέα Σαλώμη, να παραπεμφθώ σε μια αλησμόνητη ιστορία.

Δεν μπορείς να θυμηθείς.
Ο πίνακας, μας εγκατέλειψε όλους από καιρό.

Μαζί ταξιδεύει, με τον καμβά του.

~~ Ο Πίνακας - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποιήματα
#Δημιουργώ
#Ονειρεύομαι