O ουρανός, άγκυρα
λες και λίγοι, μόνον οι (πολύ)
δόξασαν και φέτος, αναίτια τον Ήλιο.
Η πίστη ήρθε εμβρόντητη
με έντυσαν, ενώ κοιμόμουν σε έναν στάβλο.
Το στεφάνι, είχε πέπλο λευκό
και τα άνθη, δημιουργήθηκαν από κίτρινα, μικρά μικρά παγάκια.
Άνθισε, το καλοκαίρι άνθισε
σε μια σπηλιά χαμένη, ενός απόμερου κόσμου, να μη μπορώ να βλέπω.
Είλωτες, παντού είλωτες
να ζητωκραυγάζουν την πιο μακάβρια ιστορία.
Άνοιξε τα παράθυρα,
σε καρτερώ
σαν άλλος ένας, χαμένος τόπος
- Είλωτες - Κική Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ποιήματα
#Δημιουργώ
#Ονειρεύομαι
Ένα ακόμα όμορφο ποίημά-δημιούργημά σου. Την καλησπέρα μου Κική.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα και καλή εβδομάδα αγαπημένε μου
Διαγραφήευχαριστω πολυ
να εισαι παντα καλα
Οι ποιητικές δημιουργίες σου, άξιες θαυμασμού!
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ πολύ Ευρυτάνα μου
Διαγραφήνα εισαι παντα καλα