Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΣΚΑΡΙΜΠΕΙΑ 2018: ΝΕΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!!!





Ο Οργανισμός Πολιτισμού του Δήμου Χαλκιδέων (ΔΟΑΠΠΕΧ) και ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Φίλοι Γιάννη Σκαρίμπα», διοργανώνουν τα «Σκαρίμπεια 2018», τα οποία πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Ευρίπεια 2018. Ω, Χαλκίδα πόλη!» και το πρόγραμμά τους έχει ως ακολούθως:

Μετά τα μαύρα γεγονότα που πρόσφατα συνέβησαν στην Αττική, οι περί Σκαρίμπα εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν ως εξής:
Ι. Έκθεση καραγκιοζοφιγούρων, ΦΩΤΟ και προσωπογραφιών του Σκαρίμπα
Θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ του παραλιακού Δημαρχείου Χαλκίδας από το Σάββατο 28 Ιουλίου 2018 & έως την Τετάρτη 1 Αυγούστου 2018 μεταξύ των ωρών 7:00 μ.μ. και 11:00 μ.μ.
Παράλληλα θα προβάλλεται σχετική με την ποίηση του Σκαρίμπα ταινιούλα του Εσπερινού Λυκείου Χαλκίδας.
Ειδικά, κατά την πρώτη ημέρα της εν λόγω δραστηριότητας (Σάββατο 28 Ιουλίου 2018) και ώρα 9 μ.μ. θα γίνουν τα εγκαίνια της εκθέσεως.
ΙΙ. Η γυναίκα στο έργο του Σκαρίμπα θα πραγματοποιηθεί στο Θέατρο Κωτσόπουλου την Τετάρτη 1 Αυγούστου 2018 και ώρα 9 μ.μ. 
ΙΙΙ. Τα εγκαίνια του Μουσείου-Αρχείου Γιάννη Σκαρίμπα (επειδή έχουν πολύ μουσική) αναβλήθηκαν και θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 24 Αυγούστου 2018 με τους ίδιους συντελεστές της εκδηλώσεως.

Οδός Λυκόφρωνος 4 (στην πλατεία Αγίου Νικολάου Χαλκίδας) με συναυλία μελοποιημένων ποιημάτων του κορυφαίου Χαλκιδέου λογοτέχνη, καθώς και άλλων μεγάλων ποιητών από: μέλη της Φ.Ο.Δ.Χ. υπό τον Αρχιμουσικό Πέτρο Πρόκο, του Δημοτικού Ωδείου «Ν. Σκαλκώτα» με την πιανίστα Γιάννα Γκαρά και την Παναγιώτα Φραντζή, την Κατερίνα και τον Γιώργο Ρούσσο του μουσικού σχήματος ΙΑΜΒΟΣ.

Σας περιμένουμε.

Σχόλια

  1. Πολύ όμορφες εκδηλώσεις με σημείο αναφοράς μια τεράστια λογοτεχνική και πνευματική μορφή Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...