«Κάποτε, γράφει ο Ελύτης
(“Ανοιχτά χαρτιά”), όταν ρώτησα ένα θείο μου, τι είδους όνειρα έβλεπε,
μ’ απάντησε με ιερή αγανάκτηση: Όνειρα; τρελός είμαι παιδάκι μου να
βλέπω όνειρα;», και συνεχίζει ο Ελύτης, «Καταλαβαίνετε, δηλαδή: το ένα
τρίτο της ζωής μας είναι αμελητέο και καταδικαστέο, ίσως και ανήθικο».
Και συνεχίζει ο Ελύτης: «Ανάμεσα
στη φροϋδική Επιστήμη των Ονείρων και στους λαϊκούς Ονειροκρίτες έτρεφα
πάντοτε την ελπίδα να βρω έναν τρίτο δρόμο, έναν τρόπο λιγότερο
επιστημονικό, και συνάμα λιγότερο αφελή, που να μου επιτρέπει να
χειρίζομαι το υλικό των ονείρων, ανεξάρτητα και πάνω από την
ψυχαναλυτική ή την προφητική σημασίας τους. Πολύ γρήγορα όμως κατάλαβα
ότι «δεν είναι εύκολες οι θύρες»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ