Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Βιβλιοπαρουσίαση "Η Αγάπη Δηλώνει Απ(ώ)ν" στην Βαβέλ Πυρήνας Τέχνης στο Μαρούσι: 18 Μαΐου, Σάββατο στις 7 το απόγευμα



Εκφραστικοί μου, με μεγάλη μου χαρά σας προσκαλώ στην παρουσίαση του νέου μου βιβλίου με τίτλο "Η Αγάπη Δηλώνει Απ(ώ)ν" - δεύτερο της τριλογίας αγάπης - που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λεξίτυπον. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον όμορφο χώρο BABEL Πυρήνας Τέχνης (Βασ. Σοφίας 87 στο Μαρούσι) στις 18 Μαΐου, ημέρα Σάββατο στις 7 το απόγευμα.

Συντελεστές:

Συντονίστρια – Παρουσίαση: Λουιζα Φρερη
Ομιλητής Α’: Σμαραγδή Μητροπούλου (Εκπαιδευτικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια, Θεατρική Συγγραφέας) (Smaragdi Mitropoulou)
Ομιλητής Β’: Γιάννης Πιταροκοίλης (blogger) (Giannis Pitarokoilis)
Ανάγνωση αποσπασμάτων: Χαρούλα Δουκουμέ (Χαρούλα Δουκουμέ)
Μουσικό πλαισίωμα: Maria Voulgari (Τραγουδοποιός - Ποιήτρια)
Φιλικός χαιρετισμός: Ελένη Ατματσίδου (Eleni Miercoles)
Photo credit και επιμέλεια trailer του βιβλίου: Νίκος Μουσαβερές (Νίκος Μουσαβερές)

"Κι ύστερα μίλησαν για Αγάπη όλοι αυτοί που την σκότωσαν"
Να είστε όλοι εκεί.

Tις πιο θερμές μου ευχαριστίες στους άνω συντελεστές και σε όλους εσάς που με στηρίζεται και μου δίνεται περισσότερο "χώρο" στο όνειρο. 


Να είστε όλοι καλά!
Με χαρά να ανταμώσουμε φίλοι!

Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη, με υγεία και χαρά!

Σχόλια

  1. Καλή αντάμωση λοιπόν Κική μου. Με το καλό κορίτσι μου τα φτερά σου και τα πατήματα της δημιουργίας σου. Ολόψυχες ευχές και ευχαριστώ για την σκέψη σου και πρότασή σου από καρδιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χριστός Ανέστη και του χρόνου με περισσότερες επιτυχίες και χαμόγελα. Με το καλό η νέα παρουσίασή σου. Και ο Γιάννης παρών κοντά σου! Μεγάλη η χαρά του είμαι σίγουρη
    Σε φιλώ πολύ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία, Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...