Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Βιβλιοπαρουσίαση "Η Αγάπη Δηλώνει Απ(ώ)ν" στην Βαβέλ Πυρήνας Τέχνης στο Μαρούσι: 18 Μαΐου, Σάββατο στις 7 το απόγευμα



Εκφραστικοί μου, με μεγάλη μου χαρά σας προσκαλώ στην παρουσίαση του νέου μου βιβλίου με τίτλο "Η Αγάπη Δηλώνει Απ(ώ)ν" - δεύτερο της τριλογίας αγάπης - που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λεξίτυπον. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον όμορφο χώρο BABEL Πυρήνας Τέχνης (Βασ. Σοφίας 87 στο Μαρούσι) στις 18 Μαΐου, ημέρα Σάββατο στις 7 το απόγευμα.

Συντελεστές:

Συντονίστρια – Παρουσίαση: Λουιζα Φρερη
Ομιλητής Α’: Σμαραγδή Μητροπούλου (Εκπαιδευτικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια, Θεατρική Συγγραφέας) (Smaragdi Mitropoulou)
Ομιλητής Β’: Γιάννης Πιταροκοίλης (blogger) (Giannis Pitarokoilis)
Ανάγνωση αποσπασμάτων: Χαρούλα Δουκουμέ (Χαρούλα Δουκουμέ)
Μουσικό πλαισίωμα: Maria Voulgari (Τραγουδοποιός - Ποιήτρια)
Φιλικός χαιρετισμός: Ελένη Ατματσίδου (Eleni Miercoles)
Photo credit και επιμέλεια trailer του βιβλίου: Νίκος Μουσαβερές (Νίκος Μουσαβερές)

"Κι ύστερα μίλησαν για Αγάπη όλοι αυτοί που την σκότωσαν"
Να είστε όλοι εκεί.

Tις πιο θερμές μου ευχαριστίες στους άνω συντελεστές και σε όλους εσάς που με στηρίζεται και μου δίνεται περισσότερο "χώρο" στο όνειρο. 


Να είστε όλοι καλά!
Με χαρά να ανταμώσουμε φίλοι!

Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη, με υγεία και χαρά!

Σχόλια

  1. Καλή αντάμωση λοιπόν Κική μου. Με το καλό κορίτσι μου τα φτερά σου και τα πατήματα της δημιουργίας σου. Ολόψυχες ευχές και ευχαριστώ για την σκέψη σου και πρότασή σου από καρδιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χριστός Ανέστη και του χρόνου με περισσότερες επιτυχίες και χαμόγελα. Με το καλό η νέα παρουσίασή σου. Και ο Γιάννης παρών κοντά σου! Μεγάλη η χαρά του είμαι σίγουρη
    Σε φιλώ πολύ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία, Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...