Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"Η μουσική για μένα είναι αποκάλυψη." - Maria Voulgari

Τραγουδοποιός και ποιήτρια. Με καταγωγή από το νησί της μουσικής. Την Κέρκυρα.
Ο λόγος για τη Maria Voulgari.

Από τις πιο ουσιαστικές και ιδιαίτερες φωνές της νέας γενιάς.
Η πρώτη της δισκογραφική δουλειά “Αναγέννηση”, η απόλυτη σφραγίδα.
Στον ψηφιακό «αέρα» και η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο “Σολ Δίεση Μινόρε”. (Πηγή περιοδικό -Corfu stories).

Οι κριτικές, θερμές τόσο για τη μουσική της όσο και για την ποίησή της.
Η χροιά της φωνής της ξεχωριστή. Η ιδιαιτερότητα της γραφής της αναμφισβήτητη.

«Η μουσική για μένα είναι ολόκληρη η ζωή μου. Η ψυχή μου. Το φως για να μπορώ να δω τις εικόνες γύρω μου και να τις σκαλίσω μέσα από νότες σε τραγούδια. Είναι το οξυγόνο μου. Η αλήθεια μου. Όλα όσα μπορώ να σκεφτώ είναι μουσική. Είναι η φλόγα που κρατάει το είναι μου ζωντανό. Η μουσική για μένα είναι αποκάλυψη.» Maria Voulgari.

«Η ποίηση είναι μια αδιόρατη σιωπή που ταξιδεύει με έναν αινιγματικό τρόπο τα συναισθήματα και τις εικόνες που κυοφορούν οι σκέψεις» Maria Voulgari.


Σύντομο βιογραφικό



Σας αφήνουμε να απολαύσετε εδώ ένα από τα ελληνοπορτογαλικά της τραγούδια με τίτλο “Θέλω απόψε”.

Facebook pages

Instagram


______________________


Εκφραστικοί μου καλημέρα. Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη, καλό μήνα, με υγεία και χαρά.
Σήμερα, μοιράζομαι μαζί σας, ορισμένα από τα (Highlights) της Μαρίας Βούλγαρη (Maria Voulgari),της νεαρής και άκρως ταλαντούχας τραγουδοποιού - ποιήτριας με καταγωγή από την όμορφη Κέρκυρα, την οποία μάλιστα θα έχω την τιμή και χαρά να έχω κοντά μου στην παρουσίαση του νέου μου βιβλίου που θα γίνει στην Αθήνα και πιο συγκεκριμένα στην "Βαβέλ Πυρήνα Τέχνης" στο Μαρούσι στις 18 του μήνα και για την οποία, θα σας ενημερώσω αναλυτικά τις επόμενες ημέρες. Για την ώρα, μία μικρή γεύση από το έργο της καλλιτέχνιδάς μας και περισσότερο υλικό θα έρθει σύντομα σε σχετική ανάρτηση.

Να είστε πάντα καλά.
Μαρία μου, σε ευχαριστώ πολύ και καλή επιτυχία στα καλλιτεχνικά σου βήματα. 

Σχόλια

  1. Γνωρίζουμε από σένα φωτεινούς ανθρώπους Κική μου. Που με τον αγώνα, την έμπνευση και την παρουσία τους βαδίζουν στα μονοπάτια της τέχνης και της δημιουργίας. Να είσαι καλά κορίτσι μου. Και σε εκείνην να ευχηθούμε κάθε επιτυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...