Υπήρξε, και το όποιο άδοξο τέλος, ακόμη και εκείνο το οριστικά μεγαλειώδες
ανεκπλήρωτο, δεν μπορεί να ανακαλέσει πως προσπάθησε αλλά νικήθηκε από τα πάθη
και τα λάθη των ανθρώπων. Λαβώθηκε μα δεν πέθανε, αντίθετα μάλιστα, μεταρσιωμένη,
την βλέπω με καμάρι να σαλεύει επάνω σε ένα ξάστερο βουνό.
«Κοίταξέ με, είμαι εδώ! Δηλώνω παρών στο
παρόν! Και έχω τόση δύναμη που μπορώ να καταστρέψω ή να συμφιλιώσω τα πάντα!»
Την ακούω πληγωμένη να φωνάζει και
ξέρω πως αναζωπυρώνεται..
Σαν μια φλόγα, βαθιά καραδοκεί,
όχι για να κάψει, να ζεστάνει θέλει και να αγκαλιάσει το πιο παγερό μέρος του
κόσμου, που όλοι ξέρουμε πως αυτή η
ψύχρα ζει μέσα μας κι ας μην είμαστε σε θέση να το δεχτούμε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ