Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Επίλεκτον” συλλεκτικό λεύκωμα με τίτλο: “ΟΤΑΝ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ”


Δηλώσεις συμμετοχής στο info@ostriaeditions.com μέχρι τις 31/07/2019.


Σκέφτηκα πως θα σας ενδιαφέρει εκφραστικοί μου!


Δήλωση δωρεάν συμμετοχής στο “Επίλεκτον” συλλεκτικό λεύκωμα με τίτλο: “ΟΤΑΝ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ”

Ο Εκδοτικός Οίκος Όστρια συμπληρώνει φέτος 7 δημιουργικά χρόνια παρουσίας στο χώρο των εκδόσεων, έχοντας στο ενεργητικό του πάνω από 700 τίτλους και περισσότερες από 1.400 παρουσιάσεις σε όλη την Ελλάδα!

Με την ευκαιρία αυτής της σημαντικής πορείας δημιουργεί
ένα “Επίλεκτον” συλλεκτικό λεύκωμα με τίτλο: “ΟΤΑΝ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ” προσφέροντας τη δυνατότητα σε όλους τους φίλους των γραμμάτων
και των τεχνών, να συμμετάσχουν εντελώς δωρεάν και χωρίς καμία
απολύτως υποχρέωση σε αυτή τη συλλεκτική έκδοση.

H πολυτελής σκληρόδετη υψηλών προδιαγραφών έκδοση, διάστασης 17Χ24cm θα τυπωθεί σε χαρτί σαμουά 100gr και ακουαρέλα 150gr.
Κάθε συμμετέχων μπορεί να επιλέξει μόνο ένα έργο ή ποίημά του, το οποίο θα φιλοξενηθεί μαζί με τη φωτογραφία και το βιογραφικό του σε δύο σελίδες.
Το λεύκωμα θα περιλαμβάνει 50 έργα και 150 ποιήματα.
Πρέπει να επισημάνουμε, ότι λόγω όγκου είναι αδύνατον να συμπεριλάβουμε όλους τους ενδιαφερόμενους, οπότε θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας η οποία καθορίζεται από την ημερομηνία αποστολής του υλικού.

Η αποστολή των αρχείων θα πρέπει να γίνει το αργότερο έως τις 30 Αυγούστου μόνο στο email: info@ostriaeditions.com και θα χρειαστεί να μας στείλετε τρία διαφορετικά αρχεία:
1. Πίνακα, σε υψηλή ανάλυση (μορφή jpg, pdf, tif κ.λπ.)
ή ποίημα, σε μορφή word, αυστηρά έως 100 λέξεις
2. Φωτογραφία βιογραφικού, σε υψηλή ανάλυση (μορφή jpg, pdf, tif κ.λπ.)
3. Σύντομο Βιογραφικό, σε μορφή word, αυστηρά έως 60 λέξεις

Η παρουσίαση του λευκώματος θα πραγματοποιηθεί σε εορταστική εκδήλωση το Σαββάτο 28 Σεπτεμβρίου 2019, στον ανακαινισμένο πολυχώρο εκδηλώσεων των Εκδόσεων Όστρια, στην οδό Χέυδεν 3, στο Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...