Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κι το αεράκι σώπασε! Όχι όμως για πάντα…..


 
 
«Και εγώ, πώς την πάτησα σα πρωτάρης; Έπρεπε να το καταλάβω! Έπρεπε!»
Ο μόνος τρόπος για να ηρεμήσει ήταν να πλύνει τα πιάτα και τα ποτήρια που είχε συγκεντρώσει στον νεροχύτη του. Η σαπουνάδα και η μοσχοβολιά του λεμονιού που είχε το υγρό πιάτων που χρησιμοποιούσε, τον ημέρευε πάντα
Έτσι λοιπόν και έκανε.
Μόλις σκούπισε στην λευκή πετσέτα τα βρεγμένα χέρια του αισθάνθηκε πως η οργή του είχε ξεπλυθεί και βρισκόταν πλέον στον υπόνομο.
Βγήκε κάπως διστακτικά στην αυλή για να αντικρίσει μια ήσυχη κατάσταση.
Ο Νικήτας του έκανε νεύμα για να πάει εκεί. Πρόθυμα υπάκουσε.
«Μας συγχωρείς κυρ Μιχάλη. Εμείς θέλαμε…»
«Ξέρω αγόρι μου! Ξέρω! Η τρέλα της νιότης. Όλοι έχουμε κάνει τέτοια λάθη και όλοι ντρεπόμαστε γι αυτά! Ξέρω!» Και το πρόσωπό του έδειχνε όντως πως ξέρει!
«Νομίζω όμως πως τη συγνώμη πρέπει να τη ζητήσετε από αλλού και όχι από μένα» Συνέχισε κάνοντας νεύμα με τα βλέφαρά του.
«Κύριε Μιχάλη έρχεστε λίγο;» Ακούστηκε ξαφνικά η φωνή του Βλάχου.
«Μάλιστα» Απάντησε και σε λίγα δευτερόλεπτα βρέθηκε κοντά του.
O Βλάχος του σιγοψυθίρρισε στο αυτί και ο κυρ Μιχάλης κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. Το χαμόγελό του έδειξε ήπιο και γαλήνιο συνάμα.
Μετά από λίγο οδηγήθηκε στην κουζίνα και επέστρεψε με ένα δίσκο γεμάτο με πιάτα με γλυκό κεράσι που συνοδευόταν άρτια από φρέσκο γάργαρο νεράκι.
Τα ακούμπησε ευλαβικά στο τραπέζι των παιδιών και τους είπε δείχνοντας τον απέναντι κύριο:
Κερασμένο με το εξής στιχάκι:
«Κι αν με κεράσατε γλυκιά ειρωνεία
να ξέρετε πως η ζωή είναι μία.
Ας είναι γλυκιά σαν το σιροπιαστό
και απολαυστική όπως το εκάστοτε γλυκό»

Την αμηχανία των παιδιών, που ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής, την «έσπασε» ένα δυνατό χαμόγελο από την πλευρά του Βλάχου. Τα παιδιά μιμήθηκαν την κίνησή του αυτή και η συγνώμη τους ήρθε μέσω της τρυφερής ματιά τους.
«Έτσι μπράβο! Αυτά είναι όντως τα παιδιά μου!» Είπε ο κυρ Μιχάλης φεύγοντας από την παρέα τους.

Ο Βλάχος έβγαλε χρήματα από το πορτοφόλι του και τα ακούμπησε μαλακά στο τραπέζι.
«Είναι πολλά», είπε ο κυρ Μιχάλης μόλις αντίκρισε τα χαρτονομίσματα.
«Και πάλι είναι λίγα…» Του είπε με μια γλυκιά φωνή και παίρνοντας το ταγάρι του έκανε να φύγει.
Πίσω από την ξύλινη καρέκλα που είχε ακουμπήσει το ταγάρι του, την «ματιά» του κέρδισε ένα σαλιγκάρι που σαν δαφνοστεφανωμένος ολυμπιονίκης είχε σκαρφαλώσει σχεδόν μέχρι το επάνω μέρος τις καρέκλας.
«Βρε, βρε τι κάνεις εσύ εδώ φίλε μου;» Του είπε και δίχως να το καλοσκεφτεί το σήκωσε απαλά και το τοποθέτησε στην παλάμη του.
«Περίεργο…» Σκέφτηκε.
Το σαλιγκάρι ακόμη να κρυφτεί στο κέλυφός του.
«Είσαι ατρόμητος ε;» Συνέχισε.
«Τι γύρευες επάνω στην καρέκλα; Το σπίτι σου ψάχνεις; Μα είσαι τόσο τυχερός, το κουβαλάς συνέχεια μαζί σου! Ρώτα και εμένα!» Η φωνή του «χρωματίστηκε» από νότες νοσταλγίας.
«Νομίζω πως μάλλον γυρεύεις την «αυλή» σου! Έλα να σε βοηθήσω.»
Ο Βλάχος έφυγε από το μαγαζί με το σαλιγκάρι στην παλάμη του.
Όλοι τον χαιρέτισαν μουδιασμένα και χαρούμενα.
Τον είδαν να απομακρύνεται από κοντά τους και το αεράκι που φύσηξε όταν πρωτοήρθε, ήρθε ξανά.
Λίγα μέτρα πιο πέρα, τον είδαν να στέκεται σε ένα μικρό φυτό που στις ρίζες του είχε χώμα.
Τον είδαν να σκύβει.
Υπέθεσαν πως άφησε εκεί το σαλιγκάρι.
Έπειτα χάθηκε κάπου ανάμεσα σε παγωμένα κτίρια.

Κι το αεράκι σώπασε!
Όχι όμως για πάντα…..

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
(απόσπασμα)
Τριλογία Αγάπης

Photo credits: Μαρία Παρασκευοπούλου
Συλλέγω Στιγμές blog by Μαρία Παρασκευοπούλου
https://www.syllegw-stigmes.gr/
https://www.mariaparask29-photography.gr/

#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να