Μια εικόνα, μόνο μια εικόνα!
Μια εικόνα χαμένη από το παρελθόν!
Αυτό είσαι! Αυτό έμεινε!
Αυτό μου άφησες, μα πάνω απ’ όλα αυτό επέλεξα να κρατήσω μέσα μου, για να έχω τη δυνατότητα να το «σκοτώνω» Χίλιες Φορές Εγώ… και να μ’ Αρέσει!
Να μ’ αρέσει πολύ και να παίρνω δύναμη και ικανοποίηση από σένα!
Μια εικόνα, μια φιγούρα μακρινή, που δυσκολεύομαι να καταλάβω ακόμη και το τι μπορεί παρ’ ελπίδα να απεικονίζει.
Κι ύστερα, λένε, μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Και ισούται, το ξέρω καλά. Όπως ξέρω καλά ότι η δική σου εικόνα ισούται με χίλια καταστροφικά συναισθήματα και το περίεργο όλων είναι ότι μου αρέσει πολύ αυτό! Μου αρέσει! Πολύ!
Δε μου αρέσει τόσο ο πόνος μου, που προκαλείς, όσο η δράση που με διακατέχει στην μάχη για να σε αντιμετωπίσω.
Για πρώτη και ίσως για τελευταία φορά νιώθω πως είμαι μια μαχήτρια με τεράστια δύναμη και πολλές δυνατότητες σαν τις ηρωίδες που πρωταγωνιστούν στις ταινίες δράσης και ξεσηκώνουν εκδηλωτικά το κοινό τους.
Δεν ξέρω αν θέλω να παραμείνω μαχήτρια ή να γίνω επιτέλους η πρωταγωνίστρια της ζωής μου, ξέρω μονάχα πως όπου και να πάω θα σε κουβαλάω στη ζώνη που έχω σφηνωμένο το εφεδρικό μου μαχαίρι, για να μπορώ να δραπετεύσω από όλες τις επικίνδυνες φυλακές που θα με τοποθετήσουν, όταν καταφέρουν να με συλλάβουν οι δήμιοι και οι εχθροί μου.
Γιατί θα με συλλάβουν!
Και θα με φυλακίσουν!
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, το μόνο βέβαιο. Όπως επίσης βέβαιο είναι πως θα τους διαφύγω. Για άλλη μια φορά θα τους διαφύγω. Και η ταινία δράσης θα συνεχιστεί. Με νέες περιπέτειες, μα και με νέα εικόνα. Νέα εικόνα, μα με τον ίδιο πάντα συμβολισμό. Κι αυτό μου δίνει άλλο «άστρο».
Ξέρεις τι σκέφτομαι;
Προσπαθώ να θυμηθώ αν εσύ «έχτισες» την εικόνα σου ή αν εγώ στη δημιούργησα.
Και δε θυμάμαι.
Περίεργο δεν είναι;
Δε θυμάμαι.
Και ο θολός σου αντικατοπτρισμός αυτήν την στιγμή δε με βοηθάει ούτε να θυμηθώ μα ούτε και να κατανοήσω.
Προσπαθώ.
Μα δε θυμάμαι.
Όσο κι αν προσπαθώ, δε θυμάμαι.
Κι αυτό δε με πονά, με εξαγριώνει.
Και μισώ τον εαυτό μου, όταν θυμώνει τόσο.
Μα πιο πολύ μισώ εσένα, που ανέπτυξες το θυμικό κομμάτι του εαυτού μου.
Και αυτό δεν μπορώ να στο συγχωρήσω. Όλα τα άλλα μπορώ, αλλά αυτό όχι.
Όχι! Με τίποτα! Ποτέ!
~~ Μια Εικόνα - Οι Φεγγίτες της Ζωής μου
(απόσπασμα)
Photo credits: Μαρία Παρασκευοπούλου
Συλλέγω Στιγμές blog by Μαρία Παρασκευοπούλου
https://
https://
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ