Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Την αληθινή και μόνη, Αγάπη.



"Προτιμά να περπατά στους δρόμους και να περιφέρεται σε πλατείες και σε πάρκα. Περνοδιαβαίνει ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους και εστιάζει στα ζευγάρια.
Εκείνη, μπορεί να διαβάσει τις σκέψεις τους.
Να ακούσει την καρδιά τους.
Να δει αν γίνονται πράξη τα λόγια τους.
Αν λένε την αλήθεια οι άνθρωποι ανάμεσα τους.
Πληγώνεται όταν άλλα ακούει από τα στόματα των ανθρώπων και σπαράζει, κάθε φορά που η κοροϊδία και η ματαιοδοξία των ζευγαριών, την κάνει να βλέπει την ωμή πραγματικότητα, των φαινομενικά γεμάτων υπαρκτών, συναισθημάτων τους.

Ψέμα
Ψέμα
Ψέμα
Αδικία
Απιστία
Ζήλια
Έλλειψη εμπιστοσύνης
Έλλειψη σεβασμού και αυτοσεβασμού
Ματαιοδοξία
Ανασφάλεια
Εγωισμός
Έλλειψη επικοινωνίας
Μη κατανόηση
Δόλος
Φόβος
Συνήθεια
Και πολλά ακόμη, που καθημερινά γεννιούνται και την μολύνουν, εκ νέου με κάτι μοχθηρό που μέχρι χθες, δεν είχε τολμήσει να σκεφτεί πως οι άνθρωποι, θα δημιουργήσουν.

Μπορεί και βλέπει.
Βλέπει καθαρά, παρ' όλη τη θαμπάδα που δημιουργούν οι ανθρώποι, γύρω της.
Παρατηρεί τις εικόνες που εμφανίζονται πάνω από τα ζευγάρια και απορεί και η ίδια για τον τρόπο που οι άνθρωποι την χρησιμοποιούν, γιατί στην ουσία αυτό κάνουν.

Ευτυχώς.
Για εκείνη και για όλους ευτυχώς, υπάρχει και εκείνη η μειονότητα, η πιο πολύτιμη μειοψηφία που την υπηρετεί μεγαλειωδώς, όπως της αρμόζει και η μεγαλειότητα αυτή στηρίζεται όλη στην ταπεινοφροσύνη, στην θυσία, στην πίστη και όλο αυτό, δημιουργεί και στηρίζει την αγάπη. Την αληθινή και μόνη, Αγάπη.
Εκείνη που κάνει άξιους και εκλεκτούς τους ανθρώπους.
Και ενώ την θέλουν, απεγνωσμένα την γυρεύουν, πάντα ανικανοποίητοι και υπερφίαλοι να θέλουν το κάτι παραπάνω, το οποίο μάλιστα, δεν είναι και σε θέση, πρώτοι να δώσουν.
Γιατί οι άνθρωποι θέλουν μόνο να παίρνουν και να τονίζουν μόνο ό,τι δώσουν για να πάρουν στην ουσία. Γιατί οι περισσότεροι προσφέρουν για να εισπράξουν τα διπλά. Λες και η αγάπη είναι προϊόν και λειτουργεί με νόμους και σχεδιαγράμματα.
Πόσο θλίβεται
Πόσο πονά και υποφέρει
Μα κανείς δεν την βλέπει
Οι περισσότεροι άλλωστε την ζητούν λες και είναι υποχρέωσή της, να τους ράνει με τα μυστικά της πέπλα.."

Κι το αεράκι σώπασε!
Όχι όμως για πάντα…..

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
(απόσπασμα)
Τριλογία Αγάπης

Photo credits: Μαρία Παρασκευοπούλου
Συλλέγω Στιγμές blog by Μαρία Παρασκευοπούλου
https://www.syllegw-stigmes.gr/
https://www.mariaparask29-photography.gr/

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...