Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Την αληθινή και μόνη, Αγάπη.



"Προτιμά να περπατά στους δρόμους και να περιφέρεται σε πλατείες και σε πάρκα. Περνοδιαβαίνει ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους και εστιάζει στα ζευγάρια.
Εκείνη, μπορεί να διαβάσει τις σκέψεις τους.
Να ακούσει την καρδιά τους.
Να δει αν γίνονται πράξη τα λόγια τους.
Αν λένε την αλήθεια οι άνθρωποι ανάμεσα τους.
Πληγώνεται όταν άλλα ακούει από τα στόματα των ανθρώπων και σπαράζει, κάθε φορά που η κοροϊδία και η ματαιοδοξία των ζευγαριών, την κάνει να βλέπει την ωμή πραγματικότητα, των φαινομενικά γεμάτων υπαρκτών, συναισθημάτων τους.

Ψέμα
Ψέμα
Ψέμα
Αδικία
Απιστία
Ζήλια
Έλλειψη εμπιστοσύνης
Έλλειψη σεβασμού και αυτοσεβασμού
Ματαιοδοξία
Ανασφάλεια
Εγωισμός
Έλλειψη επικοινωνίας
Μη κατανόηση
Δόλος
Φόβος
Συνήθεια
Και πολλά ακόμη, που καθημερινά γεννιούνται και την μολύνουν, εκ νέου με κάτι μοχθηρό που μέχρι χθες, δεν είχε τολμήσει να σκεφτεί πως οι άνθρωποι, θα δημιουργήσουν.

Μπορεί και βλέπει.
Βλέπει καθαρά, παρ' όλη τη θαμπάδα που δημιουργούν οι ανθρώποι, γύρω της.
Παρατηρεί τις εικόνες που εμφανίζονται πάνω από τα ζευγάρια και απορεί και η ίδια για τον τρόπο που οι άνθρωποι την χρησιμοποιούν, γιατί στην ουσία αυτό κάνουν.

Ευτυχώς.
Για εκείνη και για όλους ευτυχώς, υπάρχει και εκείνη η μειονότητα, η πιο πολύτιμη μειοψηφία που την υπηρετεί μεγαλειωδώς, όπως της αρμόζει και η μεγαλειότητα αυτή στηρίζεται όλη στην ταπεινοφροσύνη, στην θυσία, στην πίστη και όλο αυτό, δημιουργεί και στηρίζει την αγάπη. Την αληθινή και μόνη, Αγάπη.
Εκείνη που κάνει άξιους και εκλεκτούς τους ανθρώπους.
Και ενώ την θέλουν, απεγνωσμένα την γυρεύουν, πάντα ανικανοποίητοι και υπερφίαλοι να θέλουν το κάτι παραπάνω, το οποίο μάλιστα, δεν είναι και σε θέση, πρώτοι να δώσουν.
Γιατί οι άνθρωποι θέλουν μόνο να παίρνουν και να τονίζουν μόνο ό,τι δώσουν για να πάρουν στην ουσία. Γιατί οι περισσότεροι προσφέρουν για να εισπράξουν τα διπλά. Λες και η αγάπη είναι προϊόν και λειτουργεί με νόμους και σχεδιαγράμματα.
Πόσο θλίβεται
Πόσο πονά και υποφέρει
Μα κανείς δεν την βλέπει
Οι περισσότεροι άλλωστε την ζητούν λες και είναι υποχρέωσή της, να τους ράνει με τα μυστικά της πέπλα.."

Κι το αεράκι σώπασε!
Όχι όμως για πάντα…..

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
(απόσπασμα)
Τριλογία Αγάπης

Photo credits: Μαρία Παρασκευοπούλου
Συλλέγω Στιγμές blog by Μαρία Παρασκευοπούλου
https://www.syllegw-stigmes.gr/
https://www.mariaparask29-photography.gr/

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ευχή και κατάρα

    Είναι ευλογία και βάρος μαζί, να κρατάς την αγάπη και το όνειρο ζωντανά, σε έναν κόσμο που σε ξεχνά, σε έναν κόσμο που τρέχει μόνο για να επιβιώσει. Είναι ευχή, γιατί η ψυχή σου παραμένει φωτεινή. Είναι κατάρα, γιατί συχνά μένεις μόνος, παρεξηγημένος, ξεχασμένος. Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αλήθεια: να συνεχίζεις να αγαπάς, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω σου προσπαθεί να σε κάνει να το ξεχάσεις. Κική Κωνσταντίνου   _____________   Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εχθές βράδυ μας ταρακούνησε ο σεισμός. Εγώ δεν τον κατάλαβα — ευτυχώς, γιατί πάντα με φόβιζαν. Από ότι έμαθα όμως, ήταν αρκετά δυνατός, με διάρκεια και φόβο για όσους τον ένιωσαν. Θα περάσει κι αυτό. Στην Εύβοια, άλλωστε, είμαστε μαθημένοι. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!  🌸  

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...