Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Ήταν ένα απαλό καλοκαιρινό τοπίο που γαλήνευε την ψυχή, πανέμορφο σαν όνειρο, και μοναχικό σαν Κυριακή»


 
" Ένα μικρό ταμπελάκι επιγραφής στην πόρτα του καφενέ που ορκιζόμουν πριν ό,τι δεν υπήρχε, έγραφε:
«Εκλεκτός και ο επόμενος που θα καταφέρει να τη διαβεί… και θα ξεδιψάσει!»
Ο αέρας το κούνησε ελαφρώς κι αυτό υπάκουσε. Απλά, Λιτά, Άξια! "

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Παρών - Κική Κωνσταντίνου
Photo credit: Καίτη Μιχαλοπούλου
Τοποθεσία: Κατάκολο Ηλείας

Ευχαριστούμε πολύ!!
 
" Που να πάει αυτή η αγάπη (η απούσα), άραγε;
Και δε μιλάω για την αγάπη που μπορεί να συνδέει δύο ανθρώπους, μιας και που περισσότεροι στη λέξη «αγάπη», σκέφτονται σχεδόν κατά αποκλειστικότητα τα ζευγάρια, αλλά αναφέρομαι στο μεγαλειώδες συναίσθημα της Αγάπης, με την πλήρη και ουσιώδη έννοιά του!
Αυτή την αγάπη που έχει να κάνει με όλο τον κόσμο. Που δεν ξεχωρίζει ή μάλλον δεν διαχωρίζει ζευγάρια, οικογένειες, παιδιά, ηλικιωμένους, αντικείμενα και άλλες, άχρηστες κατηγορίες που κάποιοι άμυαλοι δημιουργούν, αναίτια θα έλεγα. Μιλάω για εκείνη την αγάπη που θα έπρεπε να πλαισιώνει και να αγκαλιάζει όλους μα όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως φύλου, ιδιότητας, χρώματος κτλ
Τελικά μήπως αυτή η αγάπη δεν υπήρξε ποτέ στους ανθρώπους; Μήπως ποτέ δε την άφησαν να εξαπλωθεί και να κυριαρχήσει γιατί ήξεραν τη δύναμή της και φοβήθηκαν πως σε έναν κόσμο με αγάπη, το μίσος θα συρρικνωθεί και θα εξαθλιώσει όσους ονειρεύτηκαν να κατακτήσουν τα πάντα; Κι όταν λέω τα πάντα, εννοώ τα πάντα, τίποτε λιγότερο!
Οι άνθρωποι γεννήθηκαν για να κυριαρχήσουν. Έτσι πιστεύουν κάποιοι και οι υπόλοιποι ακολουθούν. Αγέλες καταντήσαμε και ενώ όλοι το καταλαβαίνουν, όλοι ακολουθούν και αυτοί που νομίζουν πως ψάχνουν τρόπο διαφυγής στην ουσία να γίνουν αρχηγοί άλλων αγελών επιδιώκουν.
Και έρχεται η στιγμή που πρέπει να μιλήσεις για αγάπη, να νιώσεις την αγάπη, να αφουγκραστείς την αγάπη και την περιμένεις ντυμένη βασίλισσα και είναι ντυμένη, σαν τη πιο λαμπερή ζητιάνα που κατάφερε ποτέ να περπατήσει επάνω στη θάλασσα. Γιατί τα κατάφερε, είναι η μόνη. Έβρεξε τις πατούσες της με θαλασσινό νερό και ράντισε με αγίασμα, τις ελπίδες των ανθρώπων."

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
Photo credit: Καίτη Μιχαλοπούλου
Τοποθεσία: Κατάκολο Ηλείας

Ευχαριστούμε πολύ!!
 
 
 Καλοκαίρι είναι, πιθανώς, η εποχή που περιμένεις να ξεπλυθεί από μέσα σου ο (παλιο)χειμώνας...
~~ Philippe Laurenson

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
~~ Η Αγάπη Δηλώνει Παρών - Κική Κωνσταντίνου
Photo credit: Καίτη Μιχαλοπούλου
Τοποθεσία: Κατάκολο Ηλείας

Ευχαριστούμε πολύ!!



 
«Ήταν ένα απαλό καλοκαιρινό τοπίο που γαλήνευε την ψυχή, πανέμορφο σαν όνειρο, και μοναχικό σαν Κυριακή»

– Μαρκ Τουέιν, Αμερικανός συγγραφέας

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
~~ Η Αγάπη Δηλώνει Παρών - Κική Κωνσταντίνου
Photo credit: Καίτη Μιχαλοπούλου
Τοποθεσία: Κατάκολο Ηλείας

Ευχαριστούμε πολύ!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Xρυσίζουσα Νοσταλγία

  Τα Χριστούγεννα φέρουν μια θλίψη που δεν καλύπτεται από τα αμέτρητα φωτεινά λαμπιόνια ταυτόχρονα όμως, φέρουν μια τρυφερή ζεστασιά που τόσο ανάγκη έχουν οι ξεχασμένοι και μόνοι, άνθρωποι.   Θα μπορούσα να καλύψω τα συναισθήματά μου πίσω από κόκκινα και πράσινα καρουζέλ όμως μάταιη, η όποια προσπάθεια γιατί αυτό που έχω ανάγκη δεν είναι το φως, είναι το σκοτάδι.   Το σκοτάδι, σε αυτή τη πολύχρωμη, γιορτινή συγχορδία στόχο έχει να φέρει στην επιφάνεια ό,τι καλό έχω μέσα μου μα τολμά να το ανασύρει χωρίς να ρωτήσει αν είμαι έτοιμος να το παρουσιάσω αυτό, σε έναν κόσμο που γεννά στρατιώτες και άρματα ενώ χρειάζεται τριαντάφυλλα και μενεξέδες.   Κι αυτό με πονά γιατί με διώκει, γιατί με δημιουργεί, σαν μια απροσπέλαστη θύελλα με οδηγεί στη νηνεμία που δεν μπορώ να κρατήσω στη παλάμη μου γιατί αυτή η αστείρευτη ηρεμία γίνεται λάβα και καίει τα σωθικά μου.   Όμως είναι Χριστούγεννα και νιώθω μπερδεμένος γιατί δε...