Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Ήταν ένα απαλό καλοκαιρινό τοπίο που γαλήνευε την ψυχή, πανέμορφο σαν όνειρο, και μοναχικό σαν Κυριακή»


 
" Ένα μικρό ταμπελάκι επιγραφής στην πόρτα του καφενέ που ορκιζόμουν πριν ό,τι δεν υπήρχε, έγραφε:
«Εκλεκτός και ο επόμενος που θα καταφέρει να τη διαβεί… και θα ξεδιψάσει!»
Ο αέρας το κούνησε ελαφρώς κι αυτό υπάκουσε. Απλά, Λιτά, Άξια! "

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Παρών - Κική Κωνσταντίνου
Photo credit: Καίτη Μιχαλοπούλου
Τοποθεσία: Κατάκολο Ηλείας

Ευχαριστούμε πολύ!!
 
" Που να πάει αυτή η αγάπη (η απούσα), άραγε;
Και δε μιλάω για την αγάπη που μπορεί να συνδέει δύο ανθρώπους, μιας και που περισσότεροι στη λέξη «αγάπη», σκέφτονται σχεδόν κατά αποκλειστικότητα τα ζευγάρια, αλλά αναφέρομαι στο μεγαλειώδες συναίσθημα της Αγάπης, με την πλήρη και ουσιώδη έννοιά του!
Αυτή την αγάπη που έχει να κάνει με όλο τον κόσμο. Που δεν ξεχωρίζει ή μάλλον δεν διαχωρίζει ζευγάρια, οικογένειες, παιδιά, ηλικιωμένους, αντικείμενα και άλλες, άχρηστες κατηγορίες που κάποιοι άμυαλοι δημιουργούν, αναίτια θα έλεγα. Μιλάω για εκείνη την αγάπη που θα έπρεπε να πλαισιώνει και να αγκαλιάζει όλους μα όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως φύλου, ιδιότητας, χρώματος κτλ
Τελικά μήπως αυτή η αγάπη δεν υπήρξε ποτέ στους ανθρώπους; Μήπως ποτέ δε την άφησαν να εξαπλωθεί και να κυριαρχήσει γιατί ήξεραν τη δύναμή της και φοβήθηκαν πως σε έναν κόσμο με αγάπη, το μίσος θα συρρικνωθεί και θα εξαθλιώσει όσους ονειρεύτηκαν να κατακτήσουν τα πάντα; Κι όταν λέω τα πάντα, εννοώ τα πάντα, τίποτε λιγότερο!
Οι άνθρωποι γεννήθηκαν για να κυριαρχήσουν. Έτσι πιστεύουν κάποιοι και οι υπόλοιποι ακολουθούν. Αγέλες καταντήσαμε και ενώ όλοι το καταλαβαίνουν, όλοι ακολουθούν και αυτοί που νομίζουν πως ψάχνουν τρόπο διαφυγής στην ουσία να γίνουν αρχηγοί άλλων αγελών επιδιώκουν.
Και έρχεται η στιγμή που πρέπει να μιλήσεις για αγάπη, να νιώσεις την αγάπη, να αφουγκραστείς την αγάπη και την περιμένεις ντυμένη βασίλισσα και είναι ντυμένη, σαν τη πιο λαμπερή ζητιάνα που κατάφερε ποτέ να περπατήσει επάνω στη θάλασσα. Γιατί τα κατάφερε, είναι η μόνη. Έβρεξε τις πατούσες της με θαλασσινό νερό και ράντισε με αγίασμα, τις ελπίδες των ανθρώπων."

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
Photo credit: Καίτη Μιχαλοπούλου
Τοποθεσία: Κατάκολο Ηλείας

Ευχαριστούμε πολύ!!
 
 
 Καλοκαίρι είναι, πιθανώς, η εποχή που περιμένεις να ξεπλυθεί από μέσα σου ο (παλιο)χειμώνας...
~~ Philippe Laurenson

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
~~ Η Αγάπη Δηλώνει Παρών - Κική Κωνσταντίνου
Photo credit: Καίτη Μιχαλοπούλου
Τοποθεσία: Κατάκολο Ηλείας

Ευχαριστούμε πολύ!!



 
«Ήταν ένα απαλό καλοκαιρινό τοπίο που γαλήνευε την ψυχή, πανέμορφο σαν όνειρο, και μοναχικό σαν Κυριακή»

– Μαρκ Τουέιν, Αμερικανός συγγραφέας

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
~~ Η Αγάπη Δηλώνει Παρών - Κική Κωνσταντίνου
Photo credit: Καίτη Μιχαλοπούλου
Τοποθεσία: Κατάκολο Ηλείας

Ευχαριστούμε πολύ!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...