Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αγκαλιασμένο με ευλάβεια, έφερε το τριαντάφυλλο κοντά στο πρόσωπό της και απόλαυσε τη μυρωδιά του, κλείνοντας αργά αργά τα βλέφαρά της. Το μεθυστικό του άρωμα σε συνδυασμό με τις ρομαντικές σκέψεις που κατέκλυσαν το μυαλό της, στις οποίες πρωταγωνιστές ήταν ο Πέτρος και εκείνη, την έκαναν να ανασάνει βαθιά και μια γαλήνια έκφραση χαράχθηκε και φώτισε το πρόσωπό της.


Αν οι άνθρωποι ήσαν λιγότερο απαίσιοι, η ζωή θα ήταν υπέροχη.
Κρώφορντ Τζοαν



Αν ζει, αν υπάρχει ακόμα η ποίηση, τούτο το χρωστάμε σ’ εκείνη την ασήμαντη, την ταπεινή ρωγμή που λησμόνησαν οι θεοί στο σφαλισμένο παράθυρο της σιγουριάς και της άμυνας των ανθρώπων.
Τάκης Σινόπουλος, 1917-1981, Έλληνας ποιητής

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Παρών - Κική Κωνσταντίνου
Photo credit Alexandra Mouriopoulou
Τοποθεσία: Αγία Παρασκευή - Κέφαλος Κως
Ευχαριστούμε πολύ λατρεμένη μου!! Μαζί σου, σε όλα τα ταξίδια! Με συγκινεί η αγάπη σου!

"Δάκρυσε η κοπέλα όταν αντιλήφθηκε τη μελαγχολική της νότα και το αγόρι όταν παρατήρησε δάκρυα να στολίζουν τα λευκά και πορσελάνινα μάγουλά της αισθάνθηκε την ανάγκη να κλάψει και αυτό.
Με το ένα χέρι έκοψε ένα ροζ τριαντάφυλλο που ξεπηδούσε επάνω από το μάντρινο τοίχο και της το πέταξε ψηλά.
Στα πόδια της βρισκόταν πλέον ένα τόσο όμορφο λουλούδι…
Το άγγιξε απαλά και δάκρυα έτρεχαν απτόητα στο μάγουλο της, μόνο που αυτή τη φορά ένα όμορφο χαμόγελο, φρόντιζε να τους κάνει συντροφιά.
Αγκαλιασμένο με ευλάβεια, έφερε το τριαντάφυλλο κοντά στο πρόσωπό της και απόλαυσε τη μυρωδιά του, κλείνοντας αργά αργά τα βλέφαρά της. Το μεθυστικό του άρωμα σε συνδυασμό με τις ρομαντικές σκέψεις που κατέκλυσαν το μυαλό της, στις οποίες πρωταγωνιστές ήταν ο Πέτρος και εκείνη, την έκαναν να ανασάνει βαθιά και μια γαλήνια έκφραση χαράχθηκε και φώτισε το πρόσωπό της.
«Πέτρο..», πρόλαβε να προφέρει τρυφερά πριν το αγόρι απομακρύνει από το στόμα του τη φυσαρμόνικα, κατεβάσει απαλά τη τραγιάσκα, τη τοποθετήσει κάτω από το δεξί του αγκώνα και κάνοντας μια ιπποτική υπόκλιση της φωνάξει δυνατά:
«Οφηλία θα με παντρευτείς;»
«Ναι Πέτρο» απάντησε με δάκρυα χαράς να στολίζουν το όμορφο και γεμάτο ευτυχία πρόσωπό της.
«Θα με παντρευτείς ακόμη κι αν χρειαστεί να πας κόντρα στην οικογένεια σου;» Συνέχισε εκείνος με βλέμμα που μαρτυρούσε φόβο για μια πιθανή αρνητική απάντηση αλλά με φωνή που η χροιά της ξεχείλιζε ικεσία.
«Φυσικά αγάπη μου» αποκρίθηκε άμεσα μη μπορώντας να αντικρίσει το φόβο στα μάτια του Πέτρου της.
«Θα έρθεις μαζί μου ακόμη κι αν χρειαστεί να σε κλέψω; Θα αρνηθείς όλα αυτά για μένα;» Συνέχισε το αγόρι δείχνοντας με το χέρι του όλο εκείνο το κτήμα που απλωνόταν μπροστά του, μέρος του οποίο ήταν και το μεγάλο αρχοντικό σπίτι που διέμενε η κοπέλα.
«Ναι Πέτρο, θα τα παρατήσω όλα για να είμαι μαζί σου, αρκεί να ξέρω πως μ’ αγαπάς και επειδή αυτό το γνωρίζω εδώ και χρόνια σου απαντάω με σιγουριά πως ΝΑΙ μπορώ να τα αρνηθώ όλα! Όλα, εκτός από την αγάπη μου για σένα!» "

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Παρών - Κική Κωνσταντίνου
Photo credit Alexandra Mouriopoulou
Τοποθεσία: Πλατεία Ελευθερίας, Kέφαλος - Κω

Ευχαριστούμε πολύ λατρεμένη μου!! Μαζί σου, σε όλα τα ταξίδια! Με συγκινεί η αγάπη σου!

Σχόλια

  1. Γλυκό και όμορφο απόσπασμα από το έργο σου. Μένει στην καρδιά και στο γνωστικό μας πάντα. Κική μου, όμορφα να περνάς και στέλνω ευχές για καλή βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ένα όμορφο όπως πάντα κομμάτι των συλλογισμών σου δημιουργική μου ομορφούλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...