Τίτλος Διηγήματος: Η Σιμώνη Κοιμήθηκε Νωρίς
Συγγραφή/Αφήγηση: Κική Κωνσταντίνου
"Στο όνειρό μου ήμουν ντυμένη νύφη αλλά πρόσεξε, μία νύφη που επέπλεε σε
έναν βυθό. Ήταν κάπως περίεργο. Αιωρούνταν η ψυχή μου κάτω από ένα
γαλάζιο κρυστάλλινο νερό και το σώμα μου, τέμνονταν πάνω από μία διάφανη
πράσινη βλάστηση ενώ τα ψάρια με διαπερνούσαν. Χρόνια είχα να αισθανθώ
τόσο καθαρή μέσα μου, να νιώθω, πως μέσα μου δεν κατοικεί τίποτα παρά
μόνο μία λευκή ζεστή χιονοστιβάδα. Πάω στοίχημα, πως αν η ψυχή μας
μπορούσε να ζωγραφίσει την αγνότητα, θα έφτιαχνε τον πίνακα που
οραματίστηκα μόλις."
Συγγραφή/Αφήγηση: Κική Κωνσταντίνου
"Μεταφέρω απόψε δελφίνια νεκρά.
Ένα
Δύο
Τρία
Τέσσερα
Πέντε
Έξι
Και κάτι λιγότερο από δύο δεκάδες τα φτερά της.
Εφαπτόμενα φτερά...
Ακέραια και καταστροφικά....
Ένα
Δύο
Τρία
Τέσσερα
Πέντε
Έξι
Και κάτι λιγότερο από δύο δεκάδες τα φτερά της.
Εφαπτόμενα φτερά...
Ακέραια και καταστροφικά....
Σε "φορτώθηκα"
Σαν ενοχή σε "φορτώθηκα" και ψάχνω τόπο και χρόνο, να σε εναποθέσω...
Πώς να αφήσεις έναν βολβό σε έναν βάλτο;
Πώς να ρίξεις μέσα του ένα άδολο φυτό;
Άδικο, η λάσπη να γίνει βούρκος.
Ετυμηγορία, η σιωπή.
Πάντα η σιωπή.
Και στη παρούσα φάση, η ευθυνόφοβη σιωπή.
Σήμερα, οι σφαίρες έγιναν δύο.
Ήρθαν μέσα από το πιο παλιό και σκουριασμένο σιδερικό."
Σαν ενοχή σε "φορτώθηκα" και ψάχνω τόπο και χρόνο, να σε εναποθέσω...
Πώς να αφήσεις έναν βολβό σε έναν βάλτο;
Πώς να ρίξεις μέσα του ένα άδολο φυτό;
Άδικο, η λάσπη να γίνει βούρκος.
Ετυμηγορία, η σιωπή.
Πάντα η σιωπή.
Και στη παρούσα φάση, η ευθυνόφοβη σιωπή.
Σήμερα, οι σφαίρες έγιναν δύο.
Ήρθαν μέσα από το πιο παλιό και σκουριασμένο σιδερικό."
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ