Λες και όλα να άρχισαν τώρα, εδώ. Και εδώ, να τελειώνουν.

"Σήμερα δεν πρόλαβα να μαγειρέψω, συγνώμη.

Είχα σκεφτεί πως θα ήταν όμορφο να είχα ετοιμάσει το αγαπημένο σου φαγητό. Να επέστρεφες και να έβλεπες ένα τραπέζι ρομαντικό, να σε περιμένει. Με το αγαπημένο σου σερβίτσιο, με το αγαπημένο σου, δαντελένιο, τραπεζομάντιλο. Με το αγαπημένο σου φαγητό, να το συνοδέψω με το κρασί που σε ηρεμεί και να έχω φροντίσει με την κατάλληλη μουσική, να σε γαληνέψω. Όλα τα είχα σκεφτεί, όλα. Ήθελα να ήταν τέλεια, ιδανικά για εσένα. Να θυμάσαι αυτή την μέρα σαν προάγγελο  και γι’ αυτό το λόγο θα είχα φροντίσει να ήταν όλα λευκά, μα τίποτα δεν κατάφερα να κάνω, συγνώμη.

Ντρέπομαι τόσο πολύ.

Λυπάμαι τόσο πολύ.

Ανάξια.

Ακόμη και γι’ αυτό, ανάξια.

Λυπάμαι τόσο μα τόσο πολύ.

Σ’ αγαπάω βαθιά κι αυτό κάνει την στενοχώρια μου, αβάσταχτη.

Ήθελα τόσα λίγα να σου γράψω και τώρα δεν μπορώ να αφήσω από τα χέρια μου το μολύβι. Και αποφεύγω να κοιτάζω τα χέρια μου, γιατί τρομάζω στην σκέψη, πως θα πρέπει να αποχωριστώ το δαχτυλίδι μας.

Τώρα, τώρα εδώ, αυτήν την στιγμή που τα χέρια μου τρέμουν και τα χείλη μου συσπώνται, θέλω να σου γράψω τόσα πολλά, που νιώθω πως δέκα τόμοι δεν θα μου φτάνουν.

Θέλω να έρθει μια ανώτερη δύναμη και να μου πάρει το χαρτί από το χέρι.

Θέλω να έρθει μια ανώτερη δύναμη και να μου πάρει την ψυχή από το σώμα.

Θέλω να εκφράσω τα συναισθήματα με λίγες λέξεις, όπως έκανες κι εσύ κι εγώ, μέχρι τώρα στη ζωή μας, μα δεν μπορώ.

Είναι η πρώτη φορά που δεν θα έχω χρόνο να σου πω περισσότερα, που δεν θα περιμένω το αύριο να έρθει, που μπορώ ευθέως να σου πω τα όσα νιώθω και δεν με νοιάζει πόσο χρόνο θα πάρει, πόσο χώρο θα πιάσει, θέλω να ανοίξω την καρδιά μου, να την κάνω κομμάτια μπροστά σου και να σου μεταφέρω σε λόγια, τις μειλίχιες σκέψεις της ψυχής μου, για να δεις πόσο σε αγαπώ και να με συγχωρέσεις.

Και δεν ξέρω αν θα το καταφέρεις αυτό.

Και δεν ξέρω και αν το αξίζω.

Και πιάνω τον εαυτό μου να μην ξέρει τίποτα αλλά και να μην θέλει να μάθει και τίποτα.

Λες και όλα να άρχισαν τώρα, εδώ.

Και εδώ, να τελειώνουν.

Για μένα τουλάχιστον.

Τρομάζω στη σκέψη πως δεν θα καταλάβεις.

Κι από την άλλη, δεν μπορώ να σου περιγράψω με λέξεις τίποτα και εγώ θέλω να σου πω τόσα πολλά και η καρδιά μου, με προστάζει για πρώτη και τελευταία φορά, να σου μιλήσω ανοιχτά και εγώ παλεύω, παλεύω να μην υπακούσω μα δεν μπορώ.

Έρμαιό της!

Συγνώμη, μα δεν μπορώ.

Χάνω."

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
Photo credit: Χρύσα Λαγού
Τοποθεσία: Σέριφος
Ευχαριστούμε πολύ!!!


Εάν θέλεις και εσύ να αποκτήσεις τα βιβλία αγάπης και να με στηρίξεις σε τούτη την προσπάθεια, μπορείς να τα ζητήσεις, ενυπόγραφα και με αφιέρωση, εδώ: kikh_k@hotmail.com 


Eκφραστικοί μου, σας ευχαριστώ θερμά!
Δεν έχω λόγια! 
Κι άλλη ανατύπωσή τους! Τόση αγάπη, τι να πω!  
Να είστε όλοι καλά!