Ξεριζώνω την καρδιά μου από αγάπη, για να ανθίσει στο μέλλον η δική σου. Και ξέρω. Ξέρω πως θα πονέσεις, πως θα κλάψεις, πως θα με μισήσεις. Το ξέρω που να πάρει, και αυτό μου είναι αβάσταχτο.

"Σήμερα φόρεσα το αγαπημένο σου φόρεμα.
Εκείνο το λευκό, μεταξωτό φόρεμα που μου αγόρασες στην τρίτη επέτειο του γάμου μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, το πώς ένιωσα όταν το άγγιξα για πρώτη φορά. Το ύφασμά του, μου θύμισε τα αισθήματά μου, για εσένα. Τρυφερά και αγνά, σαν το χρώμα που επέλεξες να του δώσεις. Ξέρω πως το παρήγγειλες ειδικά για εμένα. Ξέρω πως δυσκολεύτηκες να δώσεις τα μέτρα μου στον ράπτη, ειδικά αυτά που αφορούσαν τον κορσέ και δεν ξέρω και πως τα κατάφερες αλλά η έκπληξή σου ήταν ιδανική. Λες και πήραν τα μέτρα από εμένα, λες και το ζήτησα εγώ. Πόσο μέσα ήσουν πάντα, στις επιθυμίες και στα όνειρά μου. Ακόμη και το τελείωμα στο φουστάνι, χαραγμένο με την δαντέλα που ξέρεις πόσο αγαπώ, έμοιαζε με την αγάπη μας. Υπερήφανο, όπως εμείς.
Θεέ μου, πόσο σε αγαπώ.
Να ήξερες μόνο.
Φρόντισα να φορέσω και τις μεταξωτές, λευκές κάλτσες με τις οποίες είχες εμπλουτίσει το δώρο σου. Και τα παπούτσια, επίσης. Και τα γάντια, φόρεσα. Και την ομπρέλα θα πάρω μαζί μου. Και το καπέλο. Τα έχω φορέσει όλα, θέλω να είμαι «λευκή» και κατά κάποιο τρόπο, να σε φοράω. Το φτερό στο καπέλο χάλασε, αλλά φρόντισα να το καλύψω κάπως, με το δίχτυ που έπεφτε μπροστά και όπως έλεγες, μου έδινε άλλη χάρη. Θα φορέσω και το πανωφόρι, με το οποίο φρόντισες να ολοκληρώσεις το δώρο σου, για να νιώθω πως δεν άφησα τίποτα πίσω μου, πως σε πήρα ολοκληρωτικά μαζί μου. Ίσως έτσι, να σε έχω για πάντα στην αγκαλιά μου."

"Ξεριζώνω την καρδιά μου από αγάπη, για να ανθίσει στο μέλλον η δική σου.
Και ξέρω.
Ξέρω πως θα πονέσεις, πως θα κλάψεις, πως θα με μισήσεις
Το ξέρω που να πάρει, και αυτό μου είναι αβάσταχτο αλλά δεν μπορώ να περιμένω άλλο.
Νιώθω σαν ένα σκουριασμένο καράβι που το απέσυραν και με τίποτα, δεν πρόκειται να ριχτεί στη θάλασσα, πάλι.
Και το νησί μας αγάπη μου, θέλει καράβια να αρμενίζουν στην θάλασσά του.
Κι εγώ έχω αποσυρθεί, αγάπη μου.
Έχω αποσυρθεί από καιρό και κάθε μέρα ψάχνω να βρω το θάρρος μου, γιατί θέλει θάρρος να κάνει κάποιος αυτό που κάνω εγώ.
Γιατί λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να αγαπούν όπως σε αγαπώ εγώ, αγάπη μου και τίποτα δεν θα είναι ίδιο πια.
Γιατί μου παίρνεις όλα αυτά τα πανάκριβα δώρα αγάπη μου και εγώ νιώθω πως δεν τα αξίζω. Γιατί νιώθω πως δεν αξίζω τίποτα πια.
Παρακαλούσα τον θεό να είχαμε χίλια δυο άλλα προβλήματα αλλά όχι αυτό αγάπη μου, όμως με αυτό μας έρανε και εγώ δεν το αντέχω.
Μακάρι να είμασταν φτωχοί, θα το άντεχα.
Μακάρι να είχαμε συγκρούσεις, θα το άντεχα.
Μακάρι οι οικογένειές μας, να είχαν προβλήματα μεταξύ τους, κι αυτό θα το άντεχα.
Μακάρι να αντιμετωπίζαμε ασθένεια, πίστεψέ με κι αυτό θα το άντεχα." 

  

"Και κάπου εκεί, θα κατοικώ και εγώ.
Πλάι σου, δίπλα σου, μέσα σου.
Άξια αυτή τη φορά αγάπη μου, Άξια!
Γιατί τα σκουριασμένα καράβια, είναι γεμάτα Αξιοπρέπεια κι αυτό μου τα είπαν τα ίδια σε μια πρόσφατη συνομιλία μας.
Γιατί αφουγκράστηκαν την καρδιά μου, Αγάπη μου και μου μίλησαν. Εκείνα, μου έδειξαν τον δρόμο.

Σε αγαπώ.
Πάντα θα σε αγαπώ, κάθε μέρα και περισσότερο.
Δεν σε εγκαταλείπω, σου δίνω απλώς μια ευκαιρία."

" «Είναι η Αγάπη» Πρόφερε ένα ένα τα γράμματα σταδιακά και γλύκανε ο κόσμος όλος.
«Και που είναι τώρα;» Ρώτησε αυθόρμητα ο μικρός.
«Ταξιδεύει και γλυκαίνει τους ανθρώπους» Πρόφερε με ευλάβεια ο παππούς και κλείνοντας το φωτάκι, άδειασε τον χώρο.
Ο μικρός κοιμήθηκε.
Ο παππούς επέστρεψε, κοίταξε τον μικρό και ένιωσε ευλογημένος.
Στράφηκε στην ηρωίδα του πορτρέτου και τα μάτια του, ξεχείλισαν αγάπη. "

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
Τριλογία Αγάπης από τις εκδόσεις Λεξίτυπον

Εσύ ακόμη να προμηθευτείς το βιβλίο;
Τι περιμένεις;
Ζήτησέ το μου ενυπόγραφο και με αφιέρωση.

Photo cretids: Μαρία Παρασκευοπούλου
Τοποθεσία λήψης: Λουτράκι
Συλλέγω Στιγμές blog by Μαρία Παρασκευοπούλου
https://www.syllegw-stigmes.gr/
https://www.mariaparask29-photography.gr/

Ευχαριστώ πολύ!!!

#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Απών
#Συλλεκτικό_Κορίτσι