Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

8η ΜΕΡΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ





Σήμερα διψάω
Σφίγγεται το στόμα

Απύρετη νιώθω
μα μέσα μου όλα δείχνουν, αρρώστια

Σήμερα πεινάω
Σφραγίζονται τα χείλη

Πονεμένη νιώθω,
μα όλα  τα σημάδια εξωτερικά, δεν μαρτυρούν τραυματισμό

Σήμερα παίζω με την αφή μου,
τα χέρια μου δεμένα

Και κάπως έτσι καταργήθηκαν οι αισθήσεις μου
Τις υπόλοιπες, τις έχασα

Δεν θυμάμαι τα ονόματά τους
Δεν θυμάμαι τον τρόπο που μου μιλούσαν, που τις ανέπτυξα

Σήμερα, δεν θυμάμαι τι έκανα εχθές
Δεν θυμάμαι ποιά ήμουν, πού ήμουν

Δεν θυμάμαι: αν αγαπούσα ή Αν με αγαπούσα
Δεν θυμάμαι: αν μισούσα ή Αν με μισούσα

Δεν θυμάμαι: Αν με αγαπούσαν, Αν με μισούσαν, Αν ήμουν Άνθρωπος για αυτούς…

Δεν θυμάμαι τι θα πει οργή και αυτή η λέξη γυροφέρνει μέσα μου, σαν παγιδευμένο ποντίκι, προσπαθεί να απελευθερωθεί.

Νιώθω πως προσπαθεί να διασχίζει πελάγη,  να βγει, να μου μιλήσει, θέλει κάτι να μου πει, το νιώθω, το αποζητάω.

Δεν θυμάμαι τι θα πει αρετή, πίστη, ευλογία, ευγνωμοσύνη
Συμφέρον
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω το καλό από το κακό
Να βάλω ένα όριο, σε κάθε παράλογο κομμάτι, του εαυτού μου

Γιατί με δέσανε οι Εφιάλτες;
Γιατί με ξυπνούν οι καθολικές ελπίδες;
Γιατί στο κρεβάτι δεν υπάρχει μαξιλάρι πια;
Οι λευκές κουρτίνες παγιδεύουν τις ηλιαχτίδες

Άμοιρες ηλιαχτίδες, στάμπες των τοίχων γίνατε, δεν σας αξίζει αυτό…

Κάποτε κερνούσα τον εαυτό μου αντιθέσεις, τώρα δεν μπορώ να του προσφέρω τίποτα, ούτε καν, ένα «παιχνίδι» αποτρεπτικό.

Μην διακρίνεται την θλίψη, μολύβι είναι, μολύβι ζωντανό

Γράφει
και καταγράφει
και προφυλάσσει
και απομνημονεύει
και καιροσκοπεί

Μην φοβάσαι τις διαθήκες
Έχουν ήδη έρθει οι πάπυροι, από τα ελεγχόμενα μέρη, της διασποράς

Σήμερα μιλάω,
μου κλέψαμε την έκφραση



~~ 8η Μέρα Καραντίνας - Κική Κωνσταντίνου
"Η Καραντίνα"
Το έργο που θα ανεβάζω σε συνέχειες, φέρει τον τίτλο "Η Καραντίνα" και όπως καταλαβαίνεται και εσείς, εμπνεύστηκε από το άσχημο κλίμα των ημερών (δυστυχώς).
Εδώ https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/blog-post_16.html μπορείτε να διαβάσετε τις σκέψεις μου για όλα αυτά καθώς και  το πως αποφάσισα να γράψω το έργο, που σε συνέχειες, θα μοιράζομαι μαζί σας τακτικά, όσο τακτικά δηλαδή θα μπορώ και θα μου επιτρέπεται.
Eδώ:   https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/1.html μπορείτε να διαβάσετε τον πρώτο ποιητικό μονόλογο που έγραψα.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/2.html τον δεύτερο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/4.html τον τέταρτο.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/7.html τον έβδομο. 
 Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/8.html τον όγδοο.

Σχόλια

  1. Φοβερό κι αυτό!! Και τα διάβασα όλα με τη σειρά...ναι πρέπει να γίνει βιβλιο αυτό μετά...μετά την καραντίνα
    Εύχομαι να είσαι καλά
    Να προσέχεις
    Τα φιλιά μου και μια αγκαλιά διαδικτυακή για δυναμη και κουράγιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα εκφραστική μου φίλη. Στέλνω αγάπη και φιλάκια πολλά. Να προσέχεις και να δημιουργείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κουράγιο ομορφούλα ,είπαμε πας για βιβλίο σπέσιαλ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. έχει και τα καλά η καραντίνα...δίνει έμπνευση στους καλλιτέχνες!
    καλό μήνα κορίτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...