Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μοιάζω με την Γκέρντα, τον μεγάλο αστεροειδή. Πολλές φορές, χάζεψα τη ζωή μου, μέσα από τηλεσκόπιο.

 

 

Ιnternational Poetry Marathon
Today is my 3 day participating in this international poetry marathon, where I have to post 1 poem every day with my photo and invite one or more poets to join the chain of poetry #PeetMeNotLeave, where the poems will be translated into English and enter in the Russian (almanac.)
Διεθνής Μαραθώνιος Ποίησης.
Σήμερα είναι η τρίτη μέρα συμμετοχής μου και η διαδικασία είναι η εξής: πρέπει να δημοσιεύω 1 ποίημα κάθε μέρα για 8 ημέρες με τη φωτογραφία μου και θα καλέσω με τη σειρά μου έναν ή περισσότερους Ποιητές για να συμμετάσχουν σε αυτήν την αλυσίδα της ποίησης #PeetMeNotLeave, όπου τα ποιήματα θα μεταφραστούν στα Αγγλικά και μετά θα μπουν στο Ρωσσικό Ημερολόγιο. (Almanac).
Εμένα με προσκάλεσαν οι ποιήτριες
Jenny Sakorafa
,
Soteroulla Tziambouri
,
Σοφία Αγραπίδη
και τις ευχαριστώ θερμά.
Με τη σειρά μου, προσκαλώ σήμερα την ποιήτρια


.
#PEETMENOTLEAVE

ΓΚΕΡΝΤΑ


Μαζί σου στο χάος,
σε ένα σύμπαν δίχως φραγμούς και όρια, δίχως απελπισία μόνο αγάπη, αγάπη, αγάπη, ευθυτενή και ακέραιη.
Μαζί σου σε έναν αιώνιο πέλαγος μονίμως υποφερτό και γαλήνιο.
Σε έναν κρατήρα ηφαιστείου γεμάτο λουλούδια.
Διάσπαρτα λουλούδια, σαν άστρα που ζωγραφίζουν τη γη.

Μαζί σου, ως μία ακαταμάχητη αγκαλιά, ως ένα φιλί ανάσας, ως μια Αιγαιοπελαγίτικη στοργή.
Η σημαία της Αγάπης - κυματίζει το άπειρο - μα λίγοι το διακρίνουν. Άλλοι βλέπουν σβόλους και άλλοι, διάστημα, σε κάθε μαύρο κενό.

Η φωτογραφία επάνω στο τζάκι ξεθώριασε, τα χρώματα μαρτυρούν λησμονημένη ευωδιά σκόνης και το λευκό, κρύο, όσο άλλοτε.
Το κάδρο έσπασε, σαν τα χρόνια που ράγισαν τα κόκκαλα, της σπονδυλικής μου στήλης. Έτσι βρέθηκε η φωτογραφία μετέωρη, σαν εικόνισμα, επάνω στο ετοιμόρροπο τζάκι.
Το τζάκι μας.
Πόσα χρόνια έμεινε κλειστό;
Η στάχτη έγινε ορυχείο
Μετάλλευμα η ψυχή μου

Όραμα έγινε η ζωή μου, σαν μια καθημερινή συλλογή γραμματοσήμων.
Κι ενθυμούμαι την αγάπη σου για το ποδήλατο και τρέχω σε ένα δάσος εικονικό.

Μαζί σου γεννιέμαι
Μαζί σου πεθαίνω
Μαζί σου τέμνομαι κι ας είμαι, 122 χρονών!!
Δεν μπορώ να διαιρεθώ με τον εαυτό μου, να είμαι σύνθετη, να είμαι ΕΣΥ.

Μοιάζω με την Γκέρντα, τον μεγάλο αστεροειδή. Πολλές φορές, χάζεψα τη ζωή μου, μέσα από τηλεσκόπιο.

~~ Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Συνεχίζεται ο οίστρος της δημιουργίας σου! Η Γκέρντα λοιπόν. Ιδιαίτερος ο λόγος σου εδώ και το θέμα σου. Έχει κάτι το παράξενο η ποίησή σου Κική μου.
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

Μισός Άνθρωπος και Μισός Ζώο

  Ποια είσαι, εσύ; Τι θες; Ποια ψυχική αναλγησία σε φέρνει το βράδυ, τούτο, εδώ;   Τι με κοιτάς; Μη με κοιτάς! Δεν θέλω να με κοιτάς!   Σου φαίνομαι, παράξενος; Απροσπέλαστος; Όμορφος; Τι;   Μήπως το δάφνινο στεφάνι και τα χρυσά φτερά σε παραπέμπουν σε κάτι ξωτικό; Μήπως ακόμη χειρότερα σε ξεγέλασαν και νομίζεις πως είμαι ο γνωστός αγγελιοφόρος, ο Ερμής; Αν τόλμησες να σκεφτείς πως είμαι ο θεός Έρωτας, πραγματικά δεν ξέρω τι κάνεις σήμερα, εδώ.   Ακόμη με κοιτάζεις, έτσι; Συνεχίζεις να με κοιτάζεις. Επίμονα με κοιτάζεις και εγώ, θέλω να φύγεις. Απόστρεψε το βλέμμα, ταξίδεψε κάπου αλλού με τους στίχους και άσε με, μόνο μου.   Μόνο μου! Εδώ και χρόνια, είμαι μόνος μου! Αυτοεξόριστος και απρόθυμα, εριστικός!   Βλέπεις τα πόδια μου;   χμ… Τα πόδια μου!   Τα βλέπεις; Κινούνται, για να γλιτώσουν την ακινησία τους.   Θαμμένος είμαι έρημος τιμωρημένος μόνος πάντα μόνος   ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ! αυτό είμαι, καταραμένος